*** موشک شهاب-۳***

*** موشک شهاب-۳***

همه چیز درباره سیستمهای موشکی
*** موشک شهاب-۳***

*** موشک شهاب-۳***

همه چیز درباره سیستمهای موشکی

موشک ال جی ام-۱۱۸ پیسکیپر




موشک ال جی ام-۱۱۸ پیسکیپر



موشک ال جی ام-۱۱۸ پیسکیپر (حافظ صلح) (LGM-118 Peacekeeper) که با نام MX missile نیز شناخته می شود، یک موشک بالستیک قاره پیما می باشد که ساخت و توسعه آن از سال ۱۹۸۶ میلادی توسط ایالات متحده امریکا آغاز شده است. پیسکیپر موشکی با قابلیت هدف گیری مستقل چندگانه است. این موشک می تواند تا تعداد ۱۰ عدد موشک واردشونده در جو را حمل نماید، که هرکدام با یک کلاهک موشکی ۳۰۰ کیلوتنی W۸۷/ام کا-۲۱ آر وی اس (MK-21 RVs) (نزدیک به ۲۰ برابر قدرت بمبی که در طول جنگ جهانی دوم روی هیروشیما انداخته شد) مجهز شده است.  نزدیک به ۵۰ عدد از این موشک پس از یک دوره توسعه طولانی و پرزحمت ساخته شد و که دیگر غیرفعال شده‌اند.



بر اساس پیمان استارت ۲ (پیمان استارت : پیمان کاهش تسلیحات استراتژیک) که هیچ گاه با قدرت به اجرا در نیامد، موشک ها می بایست تا سال ۲۰۰۵ میلادی از زرادخانه هسته ای ایالات متحده امریکا پاک سازی می شدند، موشک ال‌جی‌ام-۳۰ مینیتمن به عنوان تنها نوع موشک های بالستیک قاره پیمای زمین به زمین ایالات متحده بر اساس این پیمان از زرادخانه هسته ای امریکا خارج شده است.
با وجود پایان یافتن و منتفی شدن پیمان استارت ۲، آخرین موشک ال‌جی‌ام-۱۱۸ پیسکیپر (نه کلاهک های موشکی آن) در تاریخ ۱۹ سپتامبر ۲۰۰۵ از خدمت خارج شد. برنامه کنونی تعویض ۵۰۰ عدد از کلاهک های موشکی W۸۷/ام کا-۲۱ از خدمت خارج شده پیسکیپر ها به به مینیتمن ۳ می باشد. از جمله دلایل گفته شده برای از خدمت خارج کردن موشک های بالستیک قاره پیمای پیسکیپر، عدم دستیابی به اهداف برنامه بوده است.

راه اندازی شرکت خصوصی اربیتال ساینسس کورپوریشن (Orbital Sciences Corporation) سیستم پرتاب موشک Minotaur IV (سیستم پرتاب موشک غیرنظامی چهار مرحله ای) را توسعه داد.


توسعه و استقرار

مینیتمن


ساخت و گسترش موشک بالستیک قاره پیمای مینیتمن در سال ۱۹۶۲ آغاز گردید و به طور مرتب ادامه یافت. محدوده دقت احتمال خطای دایره ای (CEP) آن ۰٫۶ تا ۰٫۸ مایل دریایی می باشد و قابلیت حمل یک کلاهک موشکی به وزن کمتر از ۱ مگاتون را دارد این بدان معنی است که موشک نمی‌تواند به اهداف سخت مانند سیلوهای موشکی حمله کند. این ویژگی در مدل های اولیه برای حمله به اهداف راهبردی مانند شهرها و فرودگاه ها محدودیت ایجاد کرد و سیستم به عنوان یک سلاح واکنش سریع (Counterforce) توانایی کمی داشت و یا حتی فاقد توانایی یک سلاح واکنش سریع بود.
در چنین شرایطی این امکان وجود داشت که اتحاد جماهیر شوروی نختستین حمله خود را با تعداد محدودی کلاهک موشکی به ناوگان موشک های بالستیک قاره پیمای ایالات متحده انجام دهد و بدین ترتیب امریکا را بدون هیچ موشکی که قادر به حمله به ناوگان موشکی باقی‌مانده آن ها باشد باقی می گذاشت. این برای امریکا مشوقی بود تا جهشی سریع برای اطمینان یافتن از آسیب پذیر نبودن موشک هایش بر روی زمین پیدا کند. اما با این عنوان در درجه اول شهرها مورد هدف قرار می گرفتند، این نیازمند یک تمرین حمله نظامی در مقابل یک حمله غیرنظامی بود، چیزی که سیاستمداران به عنوان یک مشکل جدی در نظر گرفتند.
در آوریل ۱۹۶۴ ایالات متحده تعداد بیشتری موشک بالستیک قاره پیما (موشک بالستیک قاره‌پیما) نسبت به بمب افکن های راهبردی در اختیار داشت، که این نگرانی را افزایش می داد.

ادامه کار روی مینیتمن منجر به تولید مینیتمن ۲ در ۱۹۶۲ گردید، مینیتمن ۲ شامل دو پیشرفت کلیدی بود. سیستم ناوبری اینرسیایی جدید ان اس-۱۷ (NS-17) احتمال خطای دایره ای را به ۰٫۳۴ مایل دریایی بهبود داد، و این کافی بود تا موشک بتواند اهداف سخت را مورد اصابت قرار دهد. به همان اندازه مهم، سیستم هدایت گنجایش هشت هدف از پیش انتخاب شده را فراهم ساخت. این موضوع به سیستم اجازه می داد تا نخستین حمله را تحمل کند و به سمت موشک های باقی‌مانده دشمن نشانه گیری کرده و شلیک کند. در برابر یک حمله محدود، همه موشک های اتحاد جماهیر شوروی در یک زمان شناسایی و هدف گیری می شد، این یک مزیت عمده راهبردی برای ایالات متحده بود. با این وجود مشکل حمله تمام عیار به ناوگان موشک های بالستیک قاره پیمای ایالات متحده که ممکن بود با پیشرفت اتحاد جماهیر شوروی صورت بگیرد حل شد. وجود نیروی موشک های بالستیک قاره پیما، بحرانی برای تسلیحات استراتژیک بود و نیروی هوایی امریکا به طور فزاینده ای علاقه‌مند به راه های جدیدی برای ایمن نگه داشتن موشک هایش از چنین حمله ای شد.


فلش طلایی


نیروی هوایی ایالات متحده امریکا در روزهای نخست توسعه نیروی موشک های بالستیک قاره پیمای خود به پایه مهندسی شرکت تی آر دبلیو (TRW) وابسته بود، در ۱۹۶۰ تعدادی از مهندسان شرکت تی آر دبلیو و دیگر مهندسان در برنامه موشک های بالستیک قاره پیما بر اساس فرم شرکت آئرو اسپیس کورپوریشن ( Aerospace Corporation) درگیر شدند، آن ها در ابتدا بر روی پروژه مرکوری اسپسیس کرافت (Mercury spacecraft)، ایکس-۱۰ دایناسور (X-20 Dynasoar) و دیگر پروژه های موشک های بالستیک قاره پیما کار می کردند، در سال ۱۹۶۴ نیروی هوایی از آن ها خواست تا طیف گسترده‌ای از راه حل های موشک های بالستیک قاره پیمای مستحکم، تحت نام گلدن آرو (Golden Arrow) را مورد بررسی قرار دهند. این پروژه تسلیحات موشکی جاده ای، ریلی،زیردریایی و هوایی را شامل می شد، یکی از این موشک های پیشنهاد شده یک سیستم موشک بالستیک هوا به زمین به نام گلدن آرو (فلش طلایی) بود. نام پیشنهاد شده برای یک هواپیمای عظیم (در آن روزها) با موتور توربوپراپ که قادر بود هشت موشک را به مدت دو روز حمل نماید، موشک هایی که از پشت رها شده، سپس با یک چتر فرود به حالت عمودی در آمده و شلیک می شوند، به عنوان بخشی از تحقیق، شرکت آئرو اسپیس همچنین ترکیبی از یک موشک و پرتاب کننده را ارائه کرد که به اندازه ای کوچک بود که می شد دو تای آن ها را در هواپیمای موجود سی-۱۴۱ استارلیفتر (C-141 Starlifter) حمل کرد که می توانست تقریباً در هر فرودگاهی بنشیند، مجهز شده و پرواز کند، و این موضوع در زمان بحران های شدید بایست در فرودگاه های همه جانبه امریکا گسترش می یافت.

در پایان، آن ها همچنین موشک های متعارفی را در سیلوهای فوق سخت معرفی نمودند که در سمت جنوبی کوه ها در خاک قرار می گرفت، در نتیجه زمانی که موشک های دشمن از سمت شمال نزدیک می شدند در سمت شمال کوه ها منفجر می شدند و دیگر قادر به ضربه زدن به سیلوهای واقع در قسمت جنوبی نبودند، جای گذاری درست موج انفجار را در فاصله ۵٫۰۰۰ فوتی از سیلوها نگه می داشت.


مشخصات کلی موشک پیس کیپر


نوع   :  موشک بالستیک قاره پیما استراتژیک
 خاستگاه     :ایالات متحده آمریکا
تاریخچه خدمت: ۱۹۸۶ تا ۲۰۰۵
سازنده  :   بویینگ، مارتین ماریتا، TRW و شرکت هوافضای دنور
تاریخ تولید     :۱۹۸۶ میلادی


خصوصیات


وزن  :   ۹۵٫۷۵ تن
طول   :  ۲۱٫۸ متر
قطر    : ۲٫۳ متر
موتور    مرجله اول: ۵۰۰٫۰۰۰ lbf موتور سوخت جامد مدل اس آر۱۱۸ ساخت تیوکل (Thiokol)
مرحله دوم: موتور سوخت جامد مدل اس آر۱۱۹ ساخت شرکت Aerojet General
مرحله سوم:موتور سوخت جامد مدل اس آر۱۲۰ ساخت شرکت Hercules
دقت    : ۱۲۰ متر CEP (احتمال خطای دایره ای)



نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد