*** موشک شهاب-۳***

*** موشک شهاب-۳***

همه چیز درباره سیستمهای موشکی
*** موشک شهاب-۳***

*** موشک شهاب-۳***

همه چیز درباره سیستمهای موشکی

جنگنده‌ای که غرب را غافلگیر کرد+عکس

روسیه نخستین جنگنده رادارگریز خود که به عنوان نمونه ارزانتر راپتور اف-۲۲ آمریکا طراحی شده را به نمایش گذاشت.
 نمایش این جنگنده با غافلگیری محافل امنیتی و نظامی غرب مواجه شده است.
سوخوی تی-۵۰ که به طور مشترک با هند ساخته شده برای اولین بار روز چهارشنبه در نمایشگاه هوایی ۲۰۱۱ ماکس در نزدیکی مسکو به پرواز درآمد.
این هواپیمای مافوق صوت با هدف برابری با تازه ترین مدل مشابه آمریکایی ساخته شده و قادر به انجام مانورهایی است که در هواپیماهای قدیمی تر ممکن نبود.
روسیه قصد ساختن هزار فروند از این جت ها در دهه های آینده را دارد و انتظار می رود که هند تا ۲۰۰ فروند از آنها را بخرد. با این حال تولید کامل آن تا ۲۰۱۵ آغاز نخواهد شد.
 
 
میخائیل پوگوسیان رئیس شرکت "یو اِی سی" روسیه که هواپیما را ساخته است گفت: "جت تی-۵۰ نه فقط ستون فقرات نیروی هوایی روسیه بلکه نیروی هوایی هند را تشکیل خواهد داد."
او گفت انتظار می رود نیروی هوایی روسیه تا ۲۰۰ عدد از این هواپیماها را بخرد که جایگزین جنگنده اس یو-۲۷ خواهد شد.
در ماه دسامبر ۲۰۱۰ در جریان سفر دمیتری مدودف رئیس جمهور روسیه به دهلی نو، هند قبول کرد که این پروژه را در شراکت با مسکو انجام دهد. هند بزرگترین مشتری جنگ افزارهای ساخت روسیه است.
بنابه گزارش ها پرواز آزمایشی تی-۵۰ که ابتدا قرار بود در سال ۲۰۰۷ تولید شود مکررا به دلیل مشکلات فنی عقب افتاد.
این جنگنده بالاخره در ماه ژانویه سال گذشته برای اولین بار به طور مخفیانه آزمایش شد.
سوخوی که تی-۵۰ در هر هوایی قادر به عملیات است، توانایی پرش در باندی ۳۰۰ تا ۴۰۰ متری را دارد و حمله همزمان به اهداف زمینی و هوایی را دارد.
رسانه های روسیه سال گذشته گزارش دادند که تا ۱۰ میلیارد دلار خرج طراحی و ساخت این جنگنده شده است اما بهای هر فروند در نهایت ۱۰۰ میلیون دلار خواهد بود. راپتور آمریکایی که نمونه آزمایشی آن بیش از دو دهه قبل رونمایی شد ۱۴۰ میلیون دلار فروش می رود.

مروری بر توان موشکی بالستیکی لیبی






مروری بر توان موشکی


بالستیکی لیبی



لیبی در سال های آخر جنگ سرد توانست با خریدهای بزرگ از شوروی سابق خود را بهعنوان یک قدرت موشکی مطرح سازد. آیا در معرض موشکهای بالستیک قذافی بودن جنوب اروپا دلیلی است بر اینکه ناتو در لیبی سرباز پیاده نمیکند و جنگ را کجدار و مریز پیش میبرد.؟ آیا قذافی درسال 2003 همه توان موشکی بالستیک خود را تحویل آمریکا دادو امروز دستش خالیست.؟ آیا اصولا در مورد توان موشکی لیبی اغراق شده است؟


در این پست سعی میکنیم تا به این سوالات جواب دهیم.






گزارشها و تصاویر بسیار محدودی از توان موشکی لیبی بخصوص در حوزه بالستیک موجود است .اما در این مورد شکی نیست که لیبی طی چند دهه اخیر بدنبال گسترش توان موشکی بالستیک  تهاجمی خود بوده است. لیبی اساس توان موشکی بالستیک خود را از دهه70 میلادی با خریدموشکهای اسکاد بی و اسکاد سی و همچنین راکتهای فراگ-7 از شوروی سابق بنانهاد. اما بنظر میرسد که این قدرت در دهه های بعد چندان بروز نشده و در همان اواخر دوران جنگ سرد باقی مانده است.


گزارشهایی از تلاش لیبی برای توسعه برنامه های بومی موشک بالستیک وجود دارد. با بررسی این گزارشها به این نتیجه میرسیم که لیبی در برنامه خود همواره به دنبال انتقال فناوری و و استفاده از توان مهندسی خارجی در داخل کشور خود بوده است. براساس اظهارات مهندسان خارجی که برای ایجاد زیرساختهای توسعه موشکهای بالستیک در آن کشور حضور داشته اند قذافی بدنبال ساخت موشکهایی با برد بالاتر از 2500 کیلومتر بوده است. قذافی در یکی از سخنرانیهای خود در سال 1990 آرزوی داشتن موشکی را میکند که بتواند مستقیما از لیبی نیویورک را مورد هدف قرار دهد.و همچنین در سال1995 از رسیدن قطعی لیبی به توان موشکی برای هدف قرار دادن پایگاههای ناتو در ناپل ایتالیا سخن به میان آورده امی آورد.



لیبی طی توافقی که در سال 2003 با آمریکا و انگلیس بعمل آورد متعهد شد تمام موشکهای بالستیک خود را که قابلیت حمل محموله بالای نیم تن را به فاصله بیش از 300 کیلومتر داشتند را نابود کند . این موضوع کلیه موشکهای اسکاد سی که قذافی از کره شمالی خریداری کرده بود را شامل میشد. بعدها گزارشهای وزارت خارجه آمریکا پایبندی لیبی را به این توافق خود را تایید کردند.





موشکهای اسکاد- فراگ-7...و توچکا



همان طور که اشاره شد لیبی با خرید تعداد زیادی از موشکهای اسکاد بی و راکت فراگ-7 در دهه 70 ازشوروی سابق به یکی از قدرتهای بالستیک در جهان سوم تبدیل شد. برخی منابع ارزش این خرید را تا12 میلیارد دلار نیز ذکر کرده اند. اما به نظر میرسد لیبی نتوانست این قدرت را حفظ کند و تعداد زیادی از این موشکها را به کشورهای دیگر فروخت. لیبی در 15 آوریل 1986 2 یا 3 فروند موشک اسکاد بی به پایگاه آمریکا در جزیره لامپدوسای ایتالیا شلیک کرد که هرسه در آبهای اطراف جزیره فرود آمدند. موشکهای اسکاد دقت پایینی دارند اما سرجنگی بزرگ و سنگینی را حمل میکنند که  دقت کم را با تخریب بالا جبران کند.
لیبی موشکهای اسکاد سی خود را در دهه 90 از کره شمالی تهیه کرده است.در اواخر دهه 90 چند کشتی و محموله حاوی قطعات و تجهیزات مربوط به موشکهای اسکاد بی و سی که از کره شمالی به مقصد نهایی لیبی بصورت پنهان در حال حمل بودند در هند و انگلستان توقیف شدند.
لیبی در دهه 80 نوع ارتقا یافته و هدایت شونده برنامه فراگ موسوم به توچکا یا اس اس -21 اسکاراب را به مجموعه زرادخانه بالستیک خود اضافه کرد. توچکا قادر بود سر جنگی حدود1500 کیلوگرم را با دقت نزدیک به صد متر به فاصله حدود120 کیلومتر پرتاب کند

.


شرکت آلمانی اتراگ و برنامه موشکی لیبی



شرکت آلمانی اتراگ آزمایش توسعه پرتابگر خود را در سال 1979 به منطقه زاویه در عمق صحرای لیبی منتقل کردو تا سال1981 یک یا دو پرتاب ناموفق نیز انجام داد.پرتابگر شرکت اتراگ یک پرتابگر جدید و متفاوت بود که قرار بود با ساختاری کاملا پودمانی (ماژولار) و با استفاده از اجتماع راکتهای کوچک 12 و 6 متری محموله های فضایی 1 الی 10 تن را در مدار قرار دهد. اتراگ اعلام کرده بود میخواهدبه توانمندی کشورهای جهان سوم  در حوزه فضایی کمک کند. اما زیرفشار دولت آلمان غربی برنامه خود را در همان اوایل دهه80 در لیبی متوقف کرد. با این حال بنابر گزارشها حداقل 100 مهندس آلمانی تا اواخر دهه 80 در صحرای لیبی مشغول توسعه موشکهایی با برد 750 تا 1000 کیلومتر برای معمر قذافی بودند.



سایر برنامه ها



معروفترین برنامه موشکی بالستیک لیبی موسوم به الفتح میباشد. این برنامه برای رسیدن به برد 1000 کیلومتر پیش بینی شده بود که احتمالا به کمک شبکه از مهندسان خارجی در لیبی دنبال میشد.به نظر میرسد این برنامه در لیبی بیش از حد انتظار به طول انجامیده و علیرغم همکاری با چین و عراق در زمان صدام هرگز به مرحله عملیاتی نرسیده است. گزارش شده که در سال1999 تحویل یک تونل بادماورای صوت بخشی از قرارداد همکاری بین چین و لیبی در توسعه سامانه های سطح به سطح 1000  کیلومتری بوده است.

لیبی برای تهیه موشکهای بالستیک در دهه 80 تعاملاتی نیز بابرزیل داشته است و حتی گزارشهایی از آزمایش موشکهای بالستیک برزیلی در صحرای لیبی وجود دارد. لیبی همچنین علاقه مندی خود را برای تهیه موشک چینی سی اس اس -2 یا ام 9 نشان داده است. همچنین بنظر میرسد تلاش لیبی برای خرید موشکهای معروف نودانگ کره شمالی نتایج موفقی در پی نداشته است.






جمعبندی



لیبی در ابتدای کار (دهه70.م) توانست در مدت کوتاهی خود را به عنوان یک قدرت بالستیک منطقه ای مطرح سازد. اما بنظر میرسد درسالهای بعد نتوانست قدرت اولیه خود را حفظ کند. لیبی همواره در پی توسعه توان موشکی بالستیک خود بوده است اما مشخص است که در این راه توفیق چندانی نداشته است. و احتمالا کل این برنامه در اوایل دهه گذشته .م لغو گردیده است. شاید کمبود نیروی متخصص و نخبه و همچنین امیدبیش از حد به تواتن مهندسی خارجی و واردات قاچاقی فناوری میتواند یکی از دلایل مهم این موضو.ع باشد. در زمینه فناوری موشکی لیبی همواره با توجه به نزدیکی به اروپا تحت شدیدترین تحریمها قرارداشته است. که این نیز میتواند مزید بر علت باشد.
   گزارش موسسه جینز دیفنس نشان میدهد که لیبی در سال2009  نزدیک به 240 فروند موشک اسکاد بی در زرادخانه خود داشته است.احتمال بسیار کمی  نیز برای وجود موشکهای نودانگ کره شمالی در دست قذافی وجود دارد. به هرحال امروزکه خبری از توان موشکی بالیستیک قذافی نیست.

باید صبر کرد و دید آیا اگر کار به فتح طرابلس (تریپولی) بدست مخافان بکشد قذافی دست بر ماشه موشکهای بالستیک خود میبرد.؟ یا اینکه مشخص خواهد شد اصلا موشکی که قادر به عملیات باشد وجود ندارد. یا شاید هم قذافی مانند صدام برخی موشکها و هواپیماهای خود را در زیر خاک مدفون کرده تا بعد از پایان جنگ آنها را بیرون آورده و مورد استفاده قرار دهد.؟




برنامه های موشکی بالستیک رژیم اشغالگر قدس



 برنامه های موشکی بالستیک رژیم اشغالگر قدس




جریکو عنوان کلی و اختصاصی موشکهای بالستیک رژیم صهیونیستی است. ازآنجاییکه این موشک بابرنامه سلاحهای اتمی این رژیم پیوند خورده است اطلاعات دقیقی از این موشکها در دست نیست.


نام جریکو از اولین قرارداد توسعه موشکی منعقده بین رژیم اشغالگر قدس و فرانسه در 26 آوریل 1963 گرفته شده است که به اسم شهر اریحا اشاره دارد.اریحا درلغت عبری و کنعانی به معنای ماه است . گویا در اعصار گذشته این شهر مرکز ماه پرستان بوده است. شهر اریحا در قسمت غربی سرزمینهای خودگردان فلسطینی و کنار رود اردن قرار دارد و. تاریخ آن بهع 11هزارسال پیش برمیگردد.
این شهر در دوران جنگ 6 روزه توسط رژیم صهیونیستی اشغال و از حیطه حکومت سلطنتی اردن خارج شد. این شهر جزء اولین شهرهایی است که طبق قرارداد اسلو به حکومت خودگردان فلسطینی واگذار گردید.


در دهه 1960 رژیم صهیونیستی به فکر تجهیزارتش خود به سلاحههای اتمی افتاد. بدین منظور به شرکت فرانسوی مارسل دسالت سفارش موشک زمین به زمین با قابلیت حمل کلاهک هسته ای را داد.براساس گزارشهای به دست آمده موشک پیشنهادی فرانسویها(ام.دی 620) 500کیلومتر برد داشته و قادر به حمل کلاهک اتمی بوده است.این شرکت فرانسوی حدود 14 فروند از این موشکها را تحویل رژیم اشغالگر قدس داد. پس از حمله رژیم اشغالگر قدس به فرودگاه بیروت در ژانویه 1969 درحالیکه تنها هفت تست برای به سرانجام رسیدن برنامه موشکی ام.دی 620 باقیمانده بود فرانسه این رژیم را تحریم تسلیحاتی کرد. بعد از تحریم فروش سلاح توسط فرانسه رژیم اشغالگر قدس شروع به ساخت یک سری از این موشکها با نام جریکو کرد.


تا امروز برنامه موشکی و هسته ای رژیم صهیونیستی با هم مرتبط بوده اند. در طول جنگ اعراب و اسرائیل در اکتبر 1973 رژیم صهیونیستی بارها اعلام کرد که موشکهای جریکو با سرهای جنگی اتمی آماده شلیک هستند.در سال 1974 سازمان سیا این ادعای رژیم اسراییل را تایید و اعلام کرد که موشکهای جریکو کمترین کاربرد را به عنوان سلاح متعارف دارند و در واقع برای حمل کلاهکهای اتمی طراحی شده اند.

در دهه 1970 رژیم صهیونیستی طرح توسعه موشک دوربرد جریکو-2 را آغاز نمود. گزارشهای منتشره درسال 1985 مبنی بر این بود که که این موشک قابلیت حمل و نقل با ماشینهای ریل رو در بسترهای سنگی و تونلهای نگو را داردو حتی میتوان آنها راروی کامیونهای ویژه در داخل تونلهای ارتفاعات جولان پنهان کرد.سرجنگی قادر است با تولید انفجاری صدها کیلوتن هرکدام از پایتختهای عربی را به ویرانه تبدیل کند.سامانه هدایت خودکار این موشک با استفاده از قطعات وارد شده از آمریکا ساخته شده است.

در می 1987 رژیم اشغالگر قدس یک مدل پیشرفته از جریکو-2 را آزمایش کرد که بیش از800 کیلومتر برد داشت..دومین تست این موشک در سپتامبر 1989 با برد 1300 کیلومتر انجام شد.این موشکها برای پوشش مرزهای جنوبی روسیه واهداف خاصی در ایران طراحی شده بودند.در آنزمان شوروی اعلام کرد که میادین نفتی باکو را این موشک تهدید میکند و ممکن این رژیم را دچار چالشی نماید که نتواند آنرا مدیریت نماید.در پاسخ به این تهدید این رژیم اعلام کرد که هیچ نیت خاص و انگیزه ای در نزدیکی مرزهای شوروی ندارد.

در اکتبر 1989 خبرگزاری ان.بی.سی اعلام کرد آفریقای جنوبی یک موشک جریکو-2 را در ژولای گذشته آزمایش کرده است.بلافاصله مقامات ْآمریکایی اعلام کردند که رژیم اشغالگر قدس و رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی در حال توسعه موشکی هستند که شباهت زیادی به موشک جریکو -2دارد.ان.بی .سی اعلام کرد طبق اسناد سازمان سیا این موشک از جنوبی ترین مرز آفریقای جنوبی مسیر 1450 کیلومتری تا جزایر پرنس ادوارد را طی نموده است. میتوان اطمینان داشت که این موشک در برد اصلی خودکارنکرده است. این جمله را یکی از مقامات رسمی آگاه به برنامه های نظامی اسرائیل در پنتاگون اعلام کرد.در واقع این موشک بردی بیش از 1500کیلومتر دارد. براساس گزارش سرویسپژوهشی کنگره آمریکا رژیم اشغالگر قدس 50 فروند موشک جریکو-1 و بیش از 100 فروند موشک جریکو-2 را بر روی لانچرهای زمینی یا ماشینهای ریل رو مستقر کرده است.موشکهای جریکو قادرند قاهره - دمشق- بغداد- ریاض و تهران را مورد هدف قرار دهند.رژیم اشغالگر قدس همواره تلاش دارد تااین قابلیت خود را حفظ کند. این موشکها و ماهواره های جاسوسی و موشکهای ضدبالستیک مانند ارو پیامهای معنادار و تهدید آمیز رژیم اشغالگر قدس به کشورهای همجوار خود است.پیامی که معنایش جز جنگ و آماده باش ابدی برای منطقه چیز دیگری نیست

.



معرفی موشکهای بالستیک رژیم اشغالگر قدس




اولین بار درسال 1971 جریکو-1 به عنوان موشک بالستیک کوتاهبرد این رژیم معرفی شد. نسخه فرانسوی اسن موشک ام.دی .620 نام دارد که در سال 1965 تست گردید.پس از قطع همکاریهای نظامی فرانسه با این رژیم در سال1968 AIAسازمان هواپیماسازی این رژیم ادامه کار توسعه صنایع موشکی اسرائیل را در بیت زکریا برعهده گرفت.تا سال 1980 هزینه ای بالغ بر 1 میلیارد دلار صرف این برنامه گردید.طول موشک جریکو-1 حدود 13.4 متر و قطر آن 0.8 متر و وزن آن 6.5 تن میباشد.برد این موشک 500کیلومتر بوده و قادر به حمل کلاهکی با وزن تقریبی 400کیلومتر میباشد. این موشک دو مرحله ای سوخت جامد است. موتورهای موشک جریکو-1 ان.آ-804 و ان .آ805 803 میباشند که از موتور ان.آ 803موشک توپاز الگو گرفته اند.
مرحله اول توسط 4 نازل ناوبری میشودکه از این نظر به توپاز-1 شباهت دارد. مرحله دوم تنها یک نازل داردکه با 4 بالک آیرودینامیکی کنترل میشود. لازم بذکر است که توپاز یک موشک اکتشاف تغییرالت جوی بوده و متعلق به فرانسه است.
دومین پرتاب جریکو-1 در 16 مارس 1966 در جزیره لیوانت توسط فرانسویهابا موفقیت انجام شد. تا سپتامبر1986 -16 پرتاب از این موشک صورت گرفت که10 پرتاب آن موفقیت آمیز و سه پرتاب نیمه موفق و سه پرتاب ناموفق بوده است.
خبرهای تایید نشده حخکایت از آن دارد که حدود100 فروند از این موشکها درسیلوهای زیرزمینی به حالت آماده باش قرار دارند.



جریکو-2


برنامه توسعه جریکو-2 در سال1977 آغازشد. در برخی از این منابع مانند سایت
www.israel_weapons.com/weapons/jericho2
تاکید شده است که قسمتی از هزینه این موشک در دو مدل زمین پرتاب و زیردریایی -پرتاب توسط رژیم پهلوی تامین شده است. همکاری با ایران در سال 1979 با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی متوقف شد. پس از آن در دهه80 آفریقای جنوبی در قالب پروژه آرنیستون درساخت این موشک با رژیم اشغالگر قدس همکاری کرده است. کیفیت و چگونگی این کار چندان مشخص نیست اما به گفته برخی منابع این موشک مشابه ام .جی.ام -31 پرشینگ آمریکا و موشک اس-3 فرانسه میباشد.البته آمریکا در دهه 70علاوه ب رکمکهای سیاسی و اقتصادی کمکهای فنی شایانی را نیز در اختیار این رژیم قرار داد.
موشک بالستیک جریکو-2 موشکی میانبرد ودو مرحله ای و سوخت جامد است. جریکو-2 دارای 14متر طول- 1.56 متر قطربدنه و وزن شلیک26 تن است.موتورهای این موشک توسط صنایع نظامی رژیم اشغالگر طراحی شده است.موتور مرحله اول 52 ثانیه و موتور مرحله دوم 85ثانیه کار میکند.یک وزن پرتاب پیشنهادی دیگر21935 کیلومتر میباشد(10970 کیلوگرم برای مرحله اول و 9965 کیلوگرم برای مرحله دوم(
این موشک میتواند کلاهک 1000 کیلوگرمی را با خود حمل کند.
این موشک از سال 1987 تا 2001 چندین تست پروازی در مدیترانه داشته است . بیشترین برد پروازی آن 1300کیلومتر از پایگاه استراتژیک پالماخیم در جنوب تل آویو بوده است.البته این موشک قابلیت عبور از برد 1500 را نیز دارد.
این موشک مبنای موشک ماهواره بر سه مرحله ای شاویت میباشد. شاویت یک موشک 23تنی است که اولین بار در سال 1988 از پالماخیم پرتاب شد. با توجه به عملکرد خوب آن اگر از شاویت به عنوان موشک بالستیک استفاده گردد میتواتند سرجنگی 500 کیلوگرمی راتا برد7600 کیلومتر حمل کند.
جریکو-3
ورود جریکو-3 به ناوگان موشکی رژیم صهیونیستی برای اواسط سال 2005 برنامه ریزی شده بود. با
سرجنگی 1000 تا1300کیلوگرم و برد 6000 تا 7000 کیلومتر.و قابلیت حمل یک سرجنگی هسته ای به وزن 350 کیلوگرم.
این موشک شباهت زیادی به ماهواره بر شاویت دارد. وزن تقریبی آن هنگام پرتاب حدود29 تن - طول موشک 15.5 متر و قطر بدنه ی موشک 1.56 متر میباشد.
این موشک یک سیستم سه مرحله ایست.


اما چرا رژیم صهیونیستی به موشک نیاز دارد؟


پاسخی که خود صهیونیستها میدهند این است که برد زیاد این موشکها باعث میشود برای اهداف نزدیک از شتاب بسیاربالایی برخوردارشوند. بدین طریق از هرگونه ضد موشک در امان بوده و قطعا به هدف اصابت میکنند.

این به معنای تهدید تمامی دنیا با کلاهک هسته ای اسرائیلی است.
در روز17 ژانویه 2008 رژیم صهیونیستی یک موشک بالستیک چند مرحله ای را آزمایش کرد که تحلیلگران معتقدند با قابلیت حمل کلاهکهای خاص بوده است

عکس/نمایشگاه هوایی مکس 2011 در روسیه

بیش از 200 هواگرد در نمایشگاه مکس2011 نمایش داده می شود که دو فروند جنگنده نسل پنجم روسیه با نام تی-50 پاکفا ساخت سوخو از جمله آنان است.
       

قذافی برگ برنده خود را رو کرد!



قذافی برگ برنده خود را رو کرد!
مقام های وزارت دفاع آمریکا می گویند نظامیان وفادار به سرهنگ معمر قذافی، رهبر لیبی، یک موشک اسکاد شلیک کردند.

به گزارش مشرق به نقل از شینهوا، این موشک از شهر بندری سرت، بین بنغازی و طرابلس، شلیک شد و هدف آن مخالفان مسلح سرهنگ قذافی بود.

به گفته مقام های آمریکایی این موشک در فاصله ۹۰ کیلومتری هدف خود در منطقه ای صحرایی فرود آمد و کسی آسیب ندید.

از آغاز عملیات ناتو در مارس گذشته تاکنون این نخستین بار است که نظامیان لیبی از موشک اسکاد استفاده می کنند که گفته می شود ارتش لیبی بیش از دویست موشک اسکاد در اختیار دارد