پی‌جی‌ام-۱۷آ تور

پی‌جی‌ام-۱۷آ تور

پی‌جی‌ام-۱۷آ تور (به انگلیسی: PGM-17A Thor) یا داگلاس اس‌ام-۷۵ (به انگلیسی: Douglas SM-75)، موشک بالیستیک با برد متوسط نیروی هوایی ایالات متحدهٔ آمریکا بود. این محصول در دوران جنگ سرد برای حمل کلاهک‌های هسته‌ای به نقاط دوردست پیش از شوروی به وجود آمد. تور موشک باز دارندهٔ داخلی بود، چون درست در آن زمان نیروی هوایی روی موشک‌های بالستیک قاره‌پیما کار می‌کرد. مدل موشک بالیستیک با برد متوسط برای موشک‌هایی پیاده می‌شد که بردی کمتر از ۱۵۰۰ مایل داشتند و می‌شد آن‌ها را در پایگاهی در اروپا قرار داد. بریتانیای کبیر با قرار دادن این پایگاه‌ها در کشور خود موافقت کرد. چهار پایگاه تور به همین منظور بین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۳ در این کشور ایجاد شد. کنترل موشک‌ها بر عهدهٔ نیروی هوایی بریتانیا بود ولی کارمندان نیروی هوایی ایالات متحده کنترل کلاهک‌ها را بر عهده داشتند.

طراحی و ساخت

نیروی هوایی موشک‌های اس‌ام-۷۵ را به سرعت توسعه داد، به طوری که کل پروژه از زمان شروع ۱۹۵۶ تا پایان ۳ سال طول کشید. رقابت بین ارگان‌های وزارت دفاع در این امر بسیار موثر بود به طوری که ارتش ایالات متحده در همین زمان موشک ژوپیتر را طراحی کرد، موشکی سرانجام در اختیار نیروی هوایی قرار گرفت. سرعت بالای طراحی و ساخت موشک تور به علت شباهت بسیار آن به موشک بالستیک قاره‌پیمای در حال توسعهٔ اطلس بود، که در آن زمان در حال طراحی بود. موتورها، سیستم هدایت و کلاهک‌های موشک تور همگی از پروژهٔ اطلس نسخه‌برداری شده‌بودند و تنها بدنهٔ موشک از نو طراحی شده‌بود. بعد از سه آزمایش ناموفق، اولین پرواز موفقیت آمیز این موشک در سپتامبر ۱۹۵۷ اتفاق افتاد. ماه بعد شوروی ماهوارهٔ اسپوتنیک را به هوا پرتاب کرد. پرتاب ماهوارهٔ اسپوتنیک آمریکا را به واکنش واداشت و از همین رو رئیس‌جمهور دوایت آیزنهاور خواهان سرعت بخشیدن به ساخت این موشک شد.

طرز کار

اس‌ام-۷۵ موشکی تک‌مرحله‌ای با سوخت مایع بود. این موشک از اکسیژن مایع و کروزین به عنوان سوخت استفاده می‌کرد و قادر بود تا ارتفاع ۲۸۰ مایلی پرواز کرده و سپس کلاهک هسته‌ای خود را روی هدف خود رها کند. زمان آماده شدن موشک برای پرتاب حدود ۱۵ دقیقه از روی پایگاه روی زمین بود و زمانی که تا هدف طی می‌کرد حدود ۱۸ دقیقه بود.
استفاده در آینده

پس از کنارگذاشتن پروژه‌های موشک‌های بالستیک میان برد با تولید موشک بالستیک اطلس، نیروی هوایی از تور برای آزمایش‌های اتمی اتمسفری و موشک ضدماهواره استفاده می‌کرد. طراحی موشک تور در بسیاری از سیستم‌های حمل ماهوارهٔ ناسا و نیروی هوایی به کار رفته است.

کلاهک: وی-۴۹ کیلوتن تکی
موتور: یک راکت‌داین ال‌آر۷۹ با ۱۵۰۰۰۰ پوند تراست، دو راکت‌داین ال‌آر۱۰۱ (با تراست کم فقط برای جهت دهی به موشک ۱۰۰۰ پوند)
هدایت: کاملاً اینرسیایی
برد:۱۵۰۰ مایل
طول:۶۵ فوت
قطر:۸ فوت
وزن: ۱۱۰۰۰۰ پوند (پر از سوخت)

سیستم دفاع ضد هوایی اسرائیل توان مقابله با موشک های شهاب-3 ایران را ندارد

کارشناسان رژیم صهیونیستی:

سیستم دفاع ضد هوایی اسرائیل توان مقابله

با موشک های شهاب-3 ایران را ندارد

 کارشناسان رژیم صهیونیستی صحت توان ایران در پرتاب موشکهای شهاب-3 با کلاهک خوشه ای را تهدیدی مرگبار برای اسرائیل و نیروهای آمریکا در خاورمیانه دانسته و اعتراف کرده‌اند سیستم دفاع ضد موشکی اسرائیل توان مقابله همزمان با تعداد زیادی از این نوع موشک‌ها را ندارد.

به گزارش خبرگزاری «ریا نوواستی» روسیه، کارشناسان اسرائیلی اذعان کرده اند، مانوری که در ایران جریان دارد، برای اولین بار در این وسعت توان موشکی ایران را به نمایش گذاشته است. توجه خاص این کارشناسان اسرائیل به آزمایش موشک «شهاب-3» با کلاهک خوشه ای آن جلب شده است که در آینده می توانند به منظور پرتاب موشکهایی به مسافت بیش از 2 هزار کیلومتر مورد استفاده قرار گیرند. پایگاه اینترنتی «دبکا» که به ارتباط با سرویسهای جاسوسی اسرائیلی مشهور میباشد، می نویسد: «لازمه این مانورها آنست که اظهارات مقامات ایرانی در مورد اینکه توان استقرار چنین سیستم های به صورت انبوه را دارند، بطور دقیق مورد بررسی قرار گیرد. اگر واقعا اینطور باشد این تهدید استراتژیکی مرگباری برای اسرائیل و نیروهای آمریکا در خاور میانه خواهد بود.» در این گزارش همچنین آمده است: سیستم دفاع ضد موشکی دولت اسرائیل که برای دفاع در برابر موشک های «شهاب» ایران ایجاد شده است، توان مقابله همزمان با تعداد زیادی از این نوع موشک ها با کلاهک های خوشه ای را ندارد.

آزمایش کلاهک خوشه ای و مدل جدید شهاب 3

آزمایش کلاهک خوشه ای و مدل جدید شهاب 3 

کلاهک های خوشه ای ، با انواع موشک های تا برد 2 هزار کیلومتر کاربرد دارند و پس از رسیدن به منطقه مورد نظر به طور اتوماتیک منفجر می شوند و حتی می توانند ناوهای جنگی را نیز منهدم سازند .

عصر ایران - سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، کلاهک های خوشه ای ساخت متخصصان ایرانی را در مانور پیامبر اعظم(ص) آزمایش کرد .

 به گزارش عصر ایران (asriran.com) کلاهک های خوشه ای ، با  انواع  موشک های تا برد 2 هزار کیلومتر کاربرد  دارند  و پس از رسیدن به منطقه مورد نظر به طور اتوماتیک منفجر می شوند وهر کدام از آنها به 1000 "بمبلت" تبدیل می شوند و سطح بسیار وسیعی را در خشکی و دریا تحت پوشش تهاجمی خود قرار می دهند و حتی می توانند ناوهای جنگی را نیز منهدم سازند .

بر اساس این گزارش ، این سامانه موشکی ، نه تنها توسط موشک های ضد موشک قابل هدف گیری نیست بلکه هیچ کدام از رادارهای موجود در دنیا نیز نمی توانند آن را ردگیری کنند .

همچنین در مانور پیامبر اعظم(ص) چندین فروند از موشک های زلزال، فاتح 110، ذوالفقار 73، چندین نوع موشک" اسکاد "و  موشک بهینه سازی شده شهاب 2 شلیک شد.

سپس موشک شهاب 3 که توسط متخصصان کشورمان تغییرات مختلفی جهت کارآمدتر کردن و بالا بردن قدرت آن انجام شده مورد استفاده قرار گرفت و با موفقیت به پرواز در آمد.

آزمایش موشک شهاب-3 نسل جدید

آزمایش موشک شهاب-3 نسل جدید 

---

---

اس-۷۵ دوینا (С-۷۵)

اس-۷۵ دوینا (С-۷۵)

اس-۷۵ دوینا (С-۷۵) که با نام ناتو سام-۲ (SA-2 Guideline) نیز شناخته می‌شود، یک سیستم موشکی سطح‌به‌هوا برای پدافند هوایی ارتفاع بالای ساخت شوروی است. این سامانه در سال ۱۹۵۷ وارد ارتش شوروی شد و از آن زمان تاکنون بیش از هر سیستم دفاع موشکی دیگری در نقاط مختلف دنیا مستقر شده‌است.

سام-۲ نخستین موشک سطح‌به‌هوای تاریخ است که موفق به انهدام یک هواپیمای دشمن شده‌است. این واقعه در اکتبر ۱۹۵۹ با شلیک سه موشک وی-۷۵۰ به سوی یک هواپیمای آربی-۵۷ دی کانبرای ارتش تایوان در ارتفاع ۲۰ کیلومتری صورت گرفت. در آن زمان مقامات چینی برای سری نگهداشتن این موشک آن را به جنگنده‌های خود نسبت دادند. یک سال بعد این موشک با سرنگونی یک فروند هواپیمای شناسایی آمریکایی یو-۲ بر فراز شوروی به شهرت رسید. در سال ۱۹۶۲ نیز استقرار این سیستم موشکی در کوبا به آغاز بحران موشکی کوبا انجامید که دنیا را در آستانه یک جنگ اتمی قرار داد.

نیروهای ویتنام شمالی در جنگ ویتنام از آتش‌بارهای سام-۲ به طور گسترده برای دفاع از هانوی و هایفونگ استفاده کردند. این موشک در چین نیز با نام‌های اچ‌کیو-۱ و اچ‌کیو-۲ تولد شده و کشورهای دیگری نیز به تولید انواع مختلف آن مبادرت کرده‌اند.

این سیستم موشکی در اصل برای مقابله با بمب‌افکن‌های دوربرد آمریکا مانند بی-۴۷ و بی-۵۲ طراحی شده بود و در ارتش شوروی جایگزین توپخانه‌های ضدهوایی دوربرد مانند کااس-۱۹ ۱۰۰ میلی‌متری و کااس-۳۰ ۱۳۰ میلی‌متری شد. از دهه ۱۹۸۰ در شوروی این سیستم به تدریج با سامانه موشکی اس-۳۰۰ (سام-۱۰ و سام-۱۲) جایگزین شد اما هنوز تعدادی از این موشک‌ها و مدل چینی ارتقاء یافته آن با نام اچ‌کیو-۲ در کشورهای دیگر مورد استفاده است.

اس-۷۵ (سام-۲)

نوع   :  سیستم موشکی سطح‌به‌هوای ارتفاع بالا
  خاستگاه :    اتحاد جماهیر شوروی

 خدمت     ۱۹۵۷ تاکنون
جنگ‌ها   :  جنگ یوم کیپور، جنگ ویتنام، جنگ ایران و عراق، جنگ آبخازیا (۳-۱۹۹۲)، جنگ خلیج فارس

طراح  :   Lavochkin OKB
تاریخ طراحی :    ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۷
تعداد تولید شده    : حدود ۴۶۰۰ پرتابگر

خصوصیات

وزن   :  ۲۳۰۰ ک. گ (موشک)
طول   :  ۱۰٬۶ متر
ارتفاع  :   ۲۷ کیلومتر، ۴۰ کیلومتر (مدل دی و ئی)
قطر    : ۷۰۰ میلیمتر
کلاهک  :   مواد منفجره
کلاهک خرج  :   ۲۰۰ کیلوگرم
بردموثر   :  حداقل برد مفید: ۷ تا ۹ کیلومتر
حداکثر برد مفید: ۳۵ تا ۵۰ کیلومتر
ارتفاع پرواز :    ۲۷ کیلومتر، ۴۰ کیلومتر (مدل دی و ئی)
سرعت :    ۴ ماخ (مدل ب، ث و د)، ۴٬۵ ماخ (مدل ئی و اف)
سامانه هدایت    : کنترل رادیویی
دقت   :  ۶۵ متر