تصاویر موشک فاتح-110+ توضیحات

تصاویر قسمتهای مختلف موشک فاتح-110




نمونه نهایی موشکهای  فاتح و خلیج فارس بر روی سکوی شلیک درکارخانه

خلیج فارس : کابوس بالستیک ضد کشتی منحصر بفرد ایران
 بر اساس فناوری موشک فاتح ساخته شده و 300 کیلومتر برد دارد
 و  به سر جنگی 650 کیلوگرمی شدید الانفجارمجهزمیباشد.





مخازن سوخت جامد موشک فاتح در کارخانه - این مخازن در شرایط بسیار ایمن نگه داری میشوند . در اینجا مخازن به نمایش داده شده اند.

مخازن موشک در کارخانه از سیلندرهای حفاظتی بیرون اورده میشوند تا مونتای شوند. فاتح و خلیج فارس از سوخت جامد اچ تی بی بی استفاده میکنند.



موتورهای موشک فاتح 110
موشک فاتح مجهز به یک موتور سوخت جامد تک مرحله ایست ....
 در انتهای سمت چ تصویر نیز سامانه های هدایتی فاتح 110 مشخص است
 ضربه ویژه ایاین موتور 240 ثانیه است



مخازن سوخت موشکهای خلیج فارس در کارخانه مونتاژ



 تصویر سامانه هدایتی موشکهای خلیج فارس در کارخانه قبل از مونتاژ
بالکهای هدایتی با بوششی اسفنجی
در جعبه های مخصوص حمل و محافظت میشوند.

---

منبع: موشک شهاب-3

گنبدی که قرار بود آهنین باشد+تصاویر

گنبدی که قرار بود آهنین باشد+تصاویر

هرچند «تبلیغات» درباره سامانه اغراق شده «گنبد آهنین» زیاد است اما برخی نمونه‌های عملی و آشکار نشان می‌دهد سردمداران رژیم اشغالگر قدس باید در نامگذاری این سامانه پدافند هوایی خود تجدید نظر کنند.

به گزارش مشرق، انتشار خبر اختلال در سامانه موشکی «گنبد آهنین» اسراییل و شلیک اشتباه 2 فروند موشک به شهرک صهیونیست نشین «ایلات» بار دیگر ناکارآمدی این سامانه موشکی در برابر تهدیدات بالقوه و بالفعل علیه اشغالگران را نمایان کرد.

به گزارش پایگاه خبری «فلسطین الآن»، منابع آگاه صهیونیستی اعلام کردند که سامانه موشکی «گنبد آهنین»، به طور اشتباهی 2 فروند موشک شلیک کرده است.

این درحالی است که پیش از این ادعا شده بود 2 فروند موشک مذکور از سوی نیروهای مقاومت به سمت «ایلات» شلیک شده اما پایگاه اطلاع‌رسانی اسرائیلی «0404» با رد این موضوع گفته است که «گنبد آهنین» به اشتباه 2 فروند موشک شلیک کرده و ارتش اسرائیل نیز درحال بررسی این مسئله است.

* گنبدی که قرار بود «آهنین» باشد

بعد از تجربه جنگ لبنان و شکست ارتش اسراییل در مقابل حزب ‌الله در تابستان 2006 میلادی (جنگ 33روزه)، رژیم صهیونیستی به ‌طور جدی به فکر تقویت سیستم دفاع موشکی خود افتاد.

این رژیم پیش از این، سیستم دوربرد موسوم به «پیکان» (Arrow)را طراحی کرده‌ بود، اما بعد از جنگ 33 روزه لبنان، تصمیم گرفت که با سرمایه‌ گذاری سنگین، سیستم «گنبد آهنین» (Iron Dome) را طراحی و تولید کند.

سیستم دفاع ضدموشکی «گنبد آهنین» یک سامانه دفاع زمین به هوای توسعه‌داده‌ شده توسط صنایع دفاعی «رافائل» اسراییل برای مقابله با انواع موشک‌ها و تهدیدات هوایی علیه سرزمین های اشغالی است و بنا بر ادعای فرماندهان ارتش صهیونیستی توانایی تشخیص آن را دارد که کدام موشک به سمت مناطق مسکونی و کدام به سمت مناطق بی‌خطر میرود و از قابلیت درگیری با چندین هدف و شبکه محور بودن چندین سیستم فعال در منطقه که با هم همیشه در حال تبادل اطلاعات می باشند نیز برخوردار است.

گرافیک عملکرد سامانه سپر دفاع موشکی گنبد آهنین

اسراییل مدعی است این سیستم تنها در یک ماه (در طول نبرد با مقاومت فلسطین) توانسته است 80 درصد از 300 راکتهایی که از غزه به سمت سرزمین اشغالی شلیک شده را مهار کند.

سیستم موشکی گنبد آهنین دارای 3 بخش «رادار ردیابی موشک»، «مرکز کنترل» و «بخش شلیک موشک» بوده و شکل اولیه این سیستم نیز به‌ صورت موشک‌های پاتریوت آمریکا در سرزمین های اشغالی و عربستان به کار گرفته می‌‌شد.

طرح استقرار این سامانه در فوریه 2007 توسط عمیر پرتز، وزیر دفاع وقت رژیم صهیونیستی، مطرح و در مارس 2011 مورد بهره برداری قرار گرفت.

به گفته برخی منابع خبری، هزینه طراحی و استقرار «گنبد آهنین» بیش از یک میلیارد یورو برآورد شده‌ بود. در حالی که این سیستم در داخل رژیم صهیونیستی منتقدان زیادی داشت که موجب شد تا بخشی از هزینه های آن توسط آمریکا تامین شود.

بازدید اوباما از سامانه‌های گنبد آهنین در سفر به سرزمین‌های اشغالی

حال این سامانه عریض و طویل دفاع موشکی که می کوشد تا 24 ساعته از امنیت سرزمین هایی که همیشه سایه ترس و مرگ را بر سر شهروندان خود می بیند، دفاع کند، در ادامه ناکارآمدی‌های خود، نه تنها این وظیفه اصلی خود را تامین نکرده، بلکه خود امروز به خطری جدی برای امنیت شهرک نشینان صهیونیست تبدیل شده است.

* گنبد آهنین؛ ناتوان در برابر راکتهای فلسطینی

در جریان جنگ 9روزه رژیم صهیونیستی علیه مقاومت اسلامی در فلسطین، نیروهای مقاومت برای اولین بار دست به موشک باران انبوه سرزمین های اشغالی زد به نحوی که تعداد زیادی از راکت های برد کوتاه «فجر»، از غزه به سمت پایتخت این رژیم یعنی تل‌آویو و برخی شهرهای صهیونیستی شلیک شد و به برخی مراکز در این شهرها نیز اصابت کرد.

این در حالی بود که ارتش صهیونیستی بخش عمده‌ای از سامانه موشکی «گنبد آهنین» را دقیقا به منظور مقابله با موشک‌های گروههای فلسطینی، در نزدیکی باریکه غزه مستقر کرده تا بتواند جلوی موشکهای مقاومت را بگیرد اما در این جنگ  و در صحنه عمل آشکار شد که این سامانه حداقل در برابر حجم انبوه موشک باران موفق نخواهد بود.

شلیک موشک از سامانه پدافندی گنبد آهنین

بنابراین وقتی گنبد آهنین نمی‌تواند در برابر راکتهای معمولی مقاومت فلسطین، از امنیت سرزمین‌های اشغالی محافظت کند، به طریق اولی در برابر موشک های پیشرفته و «نقطه‌زن» حزب الله لبنان و نیز موشک‌های دوربُرد ایرانی نظیر «سجیل» و «شهاب» و «قدر» و «عاشورا»، قادر به هیچ عکس‌العملی نخواهد بود.

* جولان پهپاد ایرانی حزب الله در آسمان اسراییل

مهرماه سال 91 بود که خبری مهم در رسانه های بین‌المللی منتشر شد.

این خبر حاکی از آن بود که یک فروند پهپاد ناشناس در مسیر رسیدن به نیروگاه اتمی دیمونا و در عمق سرزمین های اشغالی شناسایی و مورد هدف قرار گرفته است.

این هواپیمای بدون سرنشین توانسته بود با عبور از دید رادارهای فوق پیشرفته، وارد فضای سرزمین‌های اشغالی شده و با طی مسیری در حدود 300 کیلومتر و عبور از روی مهمترین مراکز نفتی و نظامی اسراییل، طی 3 ساعت، خود را به نزدیکی اصلی‌ترین مرکز تاسیسات هسته ای این رژیم یعنی نیروگاه دیمونا در عمق صحرای نقب برساند؛ این موضوع حتی پس از کشف و انهدام نیز تا چند روز، به معمای لاینحل سردمداران این رژیم تبدیل شده بود.

اگر چه در همان ابتدای کار، گمانه زنی‌های متعددی در خصوص این پهپاد صورت گرفت اما اندکی بعد با سخنرانی سید حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان معلوم گردید که این ماجرا، جدیدترین سناریوی حزب الله برای غافلگیری ارتش شکست ناپذیر! صهیونیستی است؛ ماجرایی که برای چندمین بار، حیثیت این رژیم را بر سر آنچه که سالها به آن افتخار می‌کرد لکه دار می‌کرد: ورود یک شیء پرنده به فضای سرزمینی که به گفته منابع نظامی غربی، پیشرفته‌ترین سامانه‌های راداری و دفاع موشکی با نام «گنبد آهنین» از آن دفاع می کنند.

اگر حزب الله لبنان در مقاطع مختلفی همچون جنگ 33 روزه، جنگهای منتهی به آزادسازی جنوب لبنان در سال 2000 و یا در انجام عملیاتهای شناسایی و شنود اطلاعاتی، توانسته بود ضربات بی‌آبروکننده‌ای به ارتش اسراییل بزند (مانند ضربات پی در پی حزب الله در جنگ 33روزه به تانک فوق پیشرفته مرکاوا به عنوان ناموس ارتش صهیونیست و یا عملیات شنود اطلاعات جنگنده های ارتش اسراییل) اما این بار با بکارگیری سامانه هوایی و نفوذ به آسمان «محافظت شده‌ترین نقطه دنیا»، فصل جدیدی از نبرد میان حزب الله و اسراییل را رقم می‌زد.

استتار سامانه موشکی گنبد آهنین در سرزمین‌های اشغالی

دو نکته بارز در مسیر پروازی این هواپیمای بدون سرنشین آن بود که توانست حریم عملیاتی و حریم هوایی اسرائیل را بدون هیچگونه ردیابی طی کند.

حریم عملیاتی اسرائیل، منطقه‌ نفوذ و سیطره پدافند دفاع هوایی اسرائیل بوده که بالغ بر 150 کیلومتر در عمق دریا است. حریم هوایی، معمولا حریم قانونی هر کشوری است که تا 70 کیلومتر بالای دریا امتداد می‌یابد.

این پهپاد پرواز خود را بر فراز ناوگان‌های حاضر در مرز دریایی فلسطین اشغالی ادامه داد، جایی که ناوگان‌های آمریکا، کشورهای غربی و اسرائیل حضور داشتند که همگی برای دفاع و محافظت از حریم اسرائیل فعالیت می‌کنند.

گرافیک عبور پهپاد ایوب بر فراز ناوگان دریایی آمریکا و اسراییل در مدیترانه

پهپاد «ایوب» توانسته بود بدون شناسایی شدن، تمام ردیاب‌ها و رادارهای اسرائیل را پشت سر گذاشته و حتی پرواز و جمع آوری اطلاعات بر فراز سکوهای نفتی اسرائیل را نیز از دست ندهد.

البته حزب الله لبنان به طور دقیق مشخص نکرد که پهپاد «ایوب» دقیقا از چه نقطه‌ای وارد سرزمین‌های اشغالی شد اما 3 مسیر پروازی را برای ورود این هواپیمای بدون سرنشین به سرزمین اشغالی مشخص کرد.

این پهپاد توانست از سامانه دفاع موشکی «گنبد آهنین» که در سرتاسر مرز نوار غزه مستقر شده بدون شناسایی عبور کرده و با پرواز بر فراز مهمترین پایگاه‌های نظامی اسرائیل، عملیات شناسایی خود را انجام دهد.

گرافیک عبور پهپاد ایوب بر فراز سپر دفاع موشکی گنبد آهنین

در مرحله آخر از این ماجرا، پهپاد «ایوب» توانسته بود خود را تا نزدیکی سایت هسته‌ای دیمونا در عمق صحرای نقب برساند و در این منطقه بود که وجود آن شناسایی شد.

بر اساس اعتراف صهیونیست‌ها، شناسایی این پهپاد توسط رادارها نبوده و توسط دیده‌بان‌ها و از طریق چشم انجام شده است.

نمایی از نیروگاه هسته‌ای دیمونا

البته با اعلام دبیر کل حزب الله مبنی بر ایرانی بودن این پهپاد، زنگ خطر دیگری برای سران رژیم صهیونیستی به صدا در آمد که «وقتی سامانه‌های پدافندی آنها در برابر پهپاد ایوب ناکارآمد است، در مقابل نفوذ هواپیماهای بدون سرنشین پیشرفته تر ایرانی نظیر «شاهد129» و «فُطرُس» چه عملکردی خواهند داشت؟» دور از ذهن هم نیست که جمهوری اسلامی ایران با در اختیار گذاشتن نمونه ای از دستاوردهای خود در عرصه هواپیماهای بدون سرنشین به حزب الله لبنان (به عنوان بازوی قدرتمند ایران در زیر گوش اسراییل)، علاوه بر مخابره پیامی مهم برای قسم خورده‌ترین دشمن خود، بار دیگر این نکته را یاد آورد شود که در نوبت بعدی، پهپاد نفوذی شاید مجهز به موشک هایی باشد که براحتی شاهرگ حیاتی اسراییل را در 40 کیلومتر مورد هدف قرار دهد.

هرچند حرف و حدیث و «تبلیغ» درباره سامانه اغراق شده «گنبد آهنین» بیش از این حرفهاست، اما 2 نمونه فوق در صحنه واقعی عمل و نیز اشتباه اخیر این سامانه در اصابت موشک به شهرکهای صهیونیستی، گویای این نکته است که سردمداران رژیم اشغالگر قدس باید در نامگذاری این سامانه تجدید نظر کنند و شاید «گنبد پوشالی» عنوان بهتر و دقیق‌تری برای آن باشد.

منبع: فارس

کره شمالی دو موشک برد کوتاه را پرتاب کرد مسکو، 12 اسفند، خبرگزاری «ریا نووستی»/ کره شمالی بامداد دوشنبه 3 مارس دو موشک برد کوتاه را پرتاب کرد. این مطلب را خبرگزاری "رنهاپ" به نقل از وزارت دفاع کره جنوبی گزارش داده است. به گزارش این خبرگزاری، این پرتاب در جنوب شرقی کره جنوبی صورت گرفته و موشک ها به سمت شمال شرقی این کشور شلیک شدند. هیچ گزارشی در باره هدف این عمل و نوع موشک ها منتشر نشده است. پیشتر رسانه های گروهی از پرتاب چهار موشک برد کوتاه توسط کره شمالی خبر داده بودند. به گزارش خبرگزاری "رویتر"، موشک ها اواخر ماه فوریه از سواحل شرقی شبه جزیره کره به سمت دریا شلیک شده بودند. یادآور می شود کره شمالی در ماه دسامبر سال 2012 میلادی رساندن موفق ماهواره "کوانگ میونگ سونگ - 3" به مدار زمین با موشک "یونها ـ 3" را اعلام کرد اما جامعه بین المللی بخصوص کشورهای همجوار دچار این سوءظن است که پیونگ یانگ بر خلاف قطعنامه های شماره 1718 و 1874 شورای امنیت سازمان ملل متحد موشک های بالیستیکی قادر به حمل کلاهک های هسته ای را آزمایش می کند.

کره شمالی دو موشک برد کوتاه را پرتاب کرد مسکو، 12 اسفند، خبرگزاری «ریا نووستی»/ کره شمالی بامداد دوشنبه 3 مارس دو موشک برد کوتاه را پرتاب کرد. این مطلب را خبرگزاری "رنهاپ" به نقل از وزارت دفاع کره جنوبی گزارش داده است. به گزارش این خبرگزاری، این پرتاب در جنوب شرقی کره جنوبی صورت گرفته و موشک ها به سمت شمال شرقی این کشور شلیک شدند. هیچ گزارشی در باره هدف این عمل و نوع موشک ها منتشر نشده است. پیشتر رسانه های گروهی از پرتاب چهار موشک برد کوتاه توسط کره شمالی خبر داده بودند. به گزارش خبرگزاری "رویتر"، موشک ها اواخر ماه فوریه از سواحل شرقی شبه جزیره کره به سمت دریا شلیک شده بودند. یادآور می شود کره شمالی در ماه دسامبر سال 2012 میلادی رساندن موفق ماهواره "کوانگ میونگ سونگ - 3" به مدار زمین با موشک "یونها ـ 3" را اعلام کرد اما جامعه بین المللی بخصوص کشورهای همجوار دچار این سوءظن است که پیونگ یانگ بر خلاف قطعنامه های شماره 1718 و 1874 شورای امنیت سازمان ملل متحد موشک های بالیستیکی قادر به حمل کلاهک های هسته ای را آزمایش می کند.

آیا واقعا توان هوایی و موشکی آمریکا شکست ناپذیر است؟

پاسخ تحلیلگر استرالیایی به یک سوال؛

آیا واقعا توان هوایی و موشکی آمریکا شکست ناپذیر است؟

یکی از سامانه های مهم روسها برای شناسایی جنگنده های پنهانکار آمریکا، رادار مدل 1L119 Nebo SVU است که اولین رادار فاز آرایه الکترونیکی فعال در باند VHF محسوب می شود که می تواند علاوه بر شناسایی پرنده های پنهان کار موشکهای پرتاب شده به سمت این اهداف را به صورت دقیق به سمت آنها هدایت کند. ایران نیز از جمله کاربران مهم این رادار به حساب می آید.

  نگاهی به جنگهای چند دهه اخیر که توسط ارتش آمریکا بر ضد کشورهای دیگر از جمله همسایگان ایران تحمیل شده، نشان از این نکته دارد که قدرت هوایی و موشکی بخش جدایی ناپذیر از استراتژی نظامی این کشور بوده است؛ قدرتی که در سایه آن، آمریکا توانسته است برای بسیاری از مردم جهان خود را نیرویی شکست ناپذیر جلوه دهد.

اما بروز رخدادهای مهمی مثل شناسایی و سالم به زمین نشاندن پهپاد پنهانکار RQ-170 در ایران و شناسایی و پیش از آن نیز مورد اصابت قرار گرفتن هواپیمای پنهانکار F-117 بر فراز بالکان در سال 1999 میلادی، سوالات بزرگی درباره توان واقعی هوایی آمریکا به وجود آورده است.

نکته دیگر این که از سال 1991 به این سو تقریبا تمامی کشورهایی که مورد تهاجم نظامی آمریکا قرار گرفتند از وضعیت مناسب نظامی برخوردار نبودند.

بر این اساس، دکتر کارلو کوپ کارشناس حوزه دفاعی اهل کشور استرالیا که یکی از منتقدین مشهور در حوزه علوم نظامی خصوصا با گرایش هوایی است و مطالب مختلفی را در باب ضعف ها و نقاط قوت نیروهای هوایی کشورهای مهم دنیا نوشته است، در تحلیلی تلاش کرده است استراتژی های کشور روسیه برای شکست قدرت هوایی آمریکا را تشریح و سوالات مهمی را درباره توانایی واقعی غرب در جنگ بر علیه یک دشمن واقعی مطرح کند.

با توجه به اینکه بخشی از این استراتژی ها و سامانه های ذکر شده در این تحلیل، توسط نیروهای مسلح کشورمان نیز مورد استفاده قرار می گیرد، آشنایی با این مزیت ها کمک خواهد کرد درک بهتری از قدرت دفاعی کشورمان داشته باشیم.

کارلو کوپ در ابتدای این تحلیل با اشاره به اینکه در پایان جنگ سرد ، آمریکا و پیمان آتلانتیک شمالی "ناتو" از لحاظ تکنولوژیکی دست برتر را به نسبت پیمان ورشو داشته و همان گونه که نبرد سال 1991 بر علیه عراق ثابت شد، توانایی پرنده های پنهان کار، سامانه های مراقبت و شناسایی و همچنین موشکهای کروز به همراه مهمات هدایت شونده دست برتر را در نبرد به آمریکا داد، افزوده است: با داشتن اطلاعات کامل از توانایی های طرف مقابل و همچنین نقاط ضعف آنها، آمریکا توانست با استفاده ترکیبی از پرنده های پنهان کار ، موشکهای کروز و بمب های هدایت شونده دفاع هوایی عراق را از بین برده و نیروی زمینی به همراه زیرساختهای استراتژیک این کشور را نابود کند.

وی در ادامه با یادآوری اینکه برنامه آمریکا برای دهه 1990 در صورت باقی ماندن شوروی سابق در بخش هوایی در سه بخش خلاصه شده بود، افزوده است: بخش اول مربوط به پرنده های پنهانکار مثل هواپیمای تهاجمی F-117A و ناوگانی شامل 132 فروند بمب افکن B-2 به همراه تعداد بیشاز 500 فروند جنگنده اف 22 رپتور بود. در صورت بروز هرگونه جنگ این ناوگان پنهان کار در موج اول حمله اهداف مهم مثل پایگاه های هوایی، پست های کنترل و فرماندهی و در کل شبکه دفاع هوایی شوروی سابق را نابود کرده و راه را برای سایر جنگنده ها و بمب افکن های غیر پنهان کار مسلح به مهمات هدایت شونده باز می کردند. (امروزه آمریکا دارای 20 فروند بمب افکن بی 2 و 192 فروند اف 22 است.)

"در بخش دوم هواپیماهای غیر پنهانکار مجهز به بمب های های هدایت شونده و موشکهای کروز سایر اهداف را در آسمان تقریبا امن شده به پرواز در آمده و اهداف مورد نظر را نابود می کردند. بخش سوم توان آمریکا نیز توان دورایستای آمریکا در بحث فرماندهی و کنترل فضای نبرد بر پایه پرنده هایی مثل E-3 ، E-8 ، RC-135 و U-2 بود که نقشه کاملای را از صحنه نبرد در زمانی واقعی به دست فرماندهان می رساندند."

این صاحب نظر عرصه دفاعی با اشاره به اینکه اتحاد شوروی سابق پس از فروپاشی دوران سختی را از نظر اقتصادی و صنعتی گذرانده، اضافه کرده است که کشور روسیه به عنوان بزرگترین میراث دار شوروی سابق برنامه ای بسیار متفاوت را برای ساماندهی صنایع دفاعی شوروی سابق به راه انداخت. اکثر صنایع نظامی شوروی سابق در هم ادغام شده و بازار صادرات را به عنوان اولویت خود قرار دادند. در دوران پس از فروپاشی شوروی دولت روسیه حجم زیادی از تسلیحات پیشرفته را که در زمان شوروی سابق امکان صادرات آن غیر ممکن بود را به راحتی به مشتری های گوناگون خصوصا در منطقه آسیا صادر کرد. نتیجه سرمایه گذاری مناسب و استفاده از استعدادهای بالای طراحان روسی در دوران پس از سال 1990 میلادی به خلق تسلیحات و طرح های پیشرفته دفاعی منجر شد.

به اعتقاد دکتر کوپ، نکته بعدی که بسیار به صنایع نظامی روسیه کمک کرد بحث دسترسی صنایع روسی به بازارهای جهانی در خصوص صنایع کامپیوتری و نرم افزاری بود. برای نمونه می توان با نگاهی ساده به کابین امروز جنگنده های امروزی روس به استفاده از نمایشگرهای دیجیتال به مانند جنگندهای آمریکایی و اروپایی اشاره کرد. در حالی که همین جنگنده ها در زمان شوروی سابق عمدتا از کابینی پر از نمایشگرهای آنالوگ بهره برده و این گونه امکانات برای روسها یک رویای شیرین به حساب می آمد.

وی تاکید می کند: امروزه فناوری های به کار رفته در مهمات هدایت شونده روسی مثل بمب های سری KAB-500/1000/1500 با انواع جستجوگرهای حرارتی و اپتیکی و همچنین خطوط انتقال داده مجهز شده و یا موشکهای ضد کشتی سری SS-N-27 روسی به مانند موشکهای تام هاوک آمریکایی قابلیت حمله به اهداف زمینی را نیز دارند.

در بخش هواپیماهای رزمی، روسیه با معرفی جنگنده هایی مثل MiG-35 و یا SU-35BM و شکاری بمب افکن SU-34 بسیاری از جنگنده های آمریکایی را از دور خارج کرده است. این پرنده های جدید روسی از لحاظ سامانه های جنگ الکترونیک، رادار و استفاده از مواد جاذب امواج رادار در بدنه خود کاملا قابل مقایسه با نمونه های آمریکایی بوده و در مواردی حتی نمونه های آمریکایی را پشت سر می گذارند. رادار آرایه فازی غیر فعال Irbis E از شرکت NIIP و همچنین رادار های سری Zhuk با قابلیت آرایه فازی فعال به همراه سامانه های جنگ الکترونیک مجهز به حافظه دیجتالی فرکانس های رادیویی کاملا قابلیت برابری با گونه های غربی را دارند. در حوزه جنگنده های نسل پنج نیز طرح PAK-FA در حال پیشرفت بوده و به زودی تولید انبوه آن آغاز می شود.

جنگنده میگ 35

اما در بخش موشکهای هوا به هوا نیز روسیه حرفهای زیادی را برای گفتن دارد. نسل جدید موشک هوا به هوای R-77 ملقب به "امرامسکی" و یا نمونه های جدید موشکهای R-27 از لحاظ برد و مقاومت در برابر جنگ الکترونیک از اکثر نمونه های غربی برتر هستند.

استراتژی روسیه در برابر مهمات هدایت شونده و موشکهای کروز

کارلوس کوپ در بخش دیگری از تحلیل خود با یادآوری اینکه از زمان قبل از فروپاشی شوروی سابق، طراحان نظامی روسی به مسئله دفاع از یگان های متحرک ارتش سرخ و همچنین تاسیسات مهم دفاعی خود به عنوان یکی از اولویتهای مهم می نگریستند، اضافه کرده است: امروزه این گونه بمب ها و موشکها نقش مهمی در استراتژی تهاجمی آمریکا بازی می کنند. در برابر سیل مهمات هدایت شونده آمریکایی روسها انواع مختلفی از سامانه تدافعی را تدارک دیده اند. در سال 1991 میلادی شوروی سابق دو سامانه تور و تانگوسکا را به منظور دفاع از یگان های متحرک ارتش سرخ در برابر تهدید بالگردها و هواپیماهای تهاجمی طراحی کرد. در طی سالهای بعد این سامانه ها برای مقابله با مهمات هدایت شونده و موشکهای کروز و ضد رادار نیز ارتقاء پیدا کردند. در حال حاضر این سامانه ها توان دفاع از آتشبارهای موشکهای برد بلند سام، رادارهای هشدار زود هنگام تاسیسات ثابت را نیز دارند.

نسل جدید سامانه تور به عنوان TorM2E یک سامانه متحرک که به همراه سیستم جدید پدافند هوایی Pantsir S1E دارای سامانه های تحلیل دیجیتال داده و رادارهای آرایه فازی هستند. برای نمونه رادار آرایه فازی که بر روی سامانه Pantsir S1E نصب شده است یک نمونه از رادار مدل Zhuk-MFE ساخت شرکت Phazotron برای جنگنده میگ 29 است.

سامانه پانتسیر اس 1

گزارش مذکور اضافه می کند که بخش دیگری از توانایی روسیه در این بخش در موشکهای اس – 400 خلاصه شده است. این موشکهای سطح به هوا علاوه بر توانایی مقابله با تهدیدات هوایی و موشکی توان مقابله با موشکهای کروز و مهمات هدایت شونده را نیز دارند که این نکته نقطه قوت S-400 روسی در برابر نسل جدید موشک پاتریوت آمریکایی است. سامانه اس 400 به صورت کلی دیجیتال بوده و پست فرماندهی این موشک که سیستم 55K6 نام دارد توانایی کنترل اکثر موشکهای سطح به هوای روسی حتی موشکی به مانند اس 200 که به ایران نیز صادر شده است را دارد.

بحث سلاح های لیزری و انرژی مستقیم بخش دیگری از توانایی های روسیه برای مقابله با تهدید مهمات هدایت شونده و موشکهای کروز آمریکایی است. یکی از سیستم های روسی در این بخش سامانه ای به اسم " Ranets E " است که از اشعه مایکرویو برای نابودی قطعات الکترونیکی در موشکهای کروز ، بمب های هدایت شونده و هواپیماها در فاصله 12 کیلومتری را دارد. این سامانه بر روی یک کامیون مدل MZKT-7930 نصب شده است.

نمایه گرافیکی از سامانه Ranets E

روسیه همچنین برنامه ای برای ساخت یک سامانه پدافند لیزری با توان 100 کیلووات نیز دارد. اصل این برنامه در زمان شوروی سابق توسط شرکت Almaz-Antey بر پایه یک لیزر از جنس کربن دی اکسید مشابه نمونه آمریکایی به نام MTHEL است. اما برتری سامانه روسی در تحرک آن نهفته است. این سیستم روسی بر روی یک شاسی مدل MAZ-7910 سوار شده و از تحرک بالایی برخوردار است. البته تا به امروز وضعیت سامانه های پدافند لیزری و انرژی مستقیم روسی آنچنان واضح نیست.

سامانه لیزری ساخت شوروی سابق

به اعتقاد این کارشناش استرالیایی، یکی از نکات مربوط به سامانه های پدافندی روسیه بحث تحرک بالای آنهاست. این مزیت بالا در جریان جنگ بالکان در سال 1999 میلادی مشخص شد. آمریکا 743 فروند موشک ضد رادار هارم را در این جنگ شلیک کرد اما تنها 12 درصد از ناوگان موشکهای سطح به هوای سام 6 صربها نابود شد. امروزه سامانه های پدافند هوایی پیشرفته تر با تحرک بالاتر، استفاده از رادارهای آرایه فازی و قابلیت استفاده از لینک های دیجیتالی، اهداف بسیار سخت تری برای نابود کردن هستند.

در بخش مقابله با سیستم های شناسایی مثل آواکس ها و یا پرنده های اخلال گر الکترونیک روسیه به طراحی موشکهای برد بلند سطح به هوا و هوا به هوا روی آورده است. سامانه هایی مثل S-400 و یا موشک های هوا به هوایی مثل R-37 و یا R-172 با بردهایی در حدود 400 کیلومتر توان نابود و یا دور نگاه داشتن آواکس های آمریکایی از صحنه نبرد را دارند.

استراتژی روسیه ضد پنهان کارها

اما بخش زیادی از توان تبلیغی آمریکا در سالهای اخیر بر روی هواپیماهای پنهانکار قرار گرفته است. پرنده هایی مثل F-117 که از خدمت خارج شده و یا بمب افکن بی -2 و یا جنگنده های اف 22 و یا اف 35 هستند که اعلام می شود می توانند بدون شناسایی شدن از سد رادارها عبور کنند.

کوپ در تشریح برنامه های روسها برای مقابله با این توانمندی می نویسد: یکی از اقدامات روسها ارائه بسته های ارتقاء برای رادارهای قدیمی مثل سری پی -18 است. بر اساس اطلاعات موجود یکی از همین رادارهای مدرنیزه شده بود که اف 117 آمریکایی را در بالکان شناسایی کرده و باعث سرنگونی آن شد. یکی دیگر از اقدامات روسیه در این بخش طراحی و ساخت سامانه راداری نبو با قابلیت عملیات در باند VHF است که به نوعی اولین رادار اختصاصی برای شناسایی هواپیماهای پنهانکار است.

لاشه هواپیمای پنهان کار اف 117 در بالکان

رادار مدل 1L119 Nebo SVU اولین رادار فاز آریه الکترونیکی فعال در باند VHF است که می تواند علاوه بر شناسایی پرنده های پنهان کار موشکهای پرتاب شده به سمت این اهداف را به صورت دقیق به سمت آنها هدایت کند. این رادار در مدت زمان 45 دقیقه آماده کار می شود. جمهوری اسلامی ایران نیز از جمله کاربران این رادار به حساب می آید.

رادار نبو در ایران

رادار دیگری در این حوزه که توسط بلاروس ساخته شده و عمدتا بر پایه تکنولوژی روسیه قرار دارد سامانه Vostok E نام دارد که از تحرک بالاتری نسبت به نبو برخوردار بوده و در مدت زمان تنها 8 دقیقه آماده به کار می شود. شرکت سازنده این رادار ادعا کرده است که هدف اصلی از ساخت این سامانه شناسایی هواپیماهای پنهان کار بوده و می تواند هواپیمایی مثل F-117 را از فاصله ای در حدود 350 کیلومتری کشف کند. ایران هم این رادار را نیز در اختیار دارد.

رادار Vostok E در ایران

نتیجه گیری

بر اساس تحلیل این صاحب نظر عرصه دفاعی، صادرات این سامانه های پیشرفته پدافندی به کشورهای گوناگون مثل چین، ایران و یا ونزوئلا باعث می شود تا بسیاری از هواپیماهای رزمی آمریکا در برابر این سامانه ها شانسی نداشته باشند و در همچنین فضایی که ای بسا پرنده های پنهان کار دچار مشکل می شوند هواپیماهای قدیمی تر مثل اف 15 و یا اف 18 از هیچ شانسی برخوردار نیستند.

بر این اساس، نظریه استفاده از موشکهای کروز و مهمات دور ایستا نیز آنچنان کارساز نخواهد بود چراکه با وجود صادرات گسترده این سامانه های پدافندی، این موشکها و مهمات گران قیمت که عمدتا از سرعت زیر صوت نیز برخوردار هستند عمدتا مغلوب خواهند شد.

وی در پایان این گزارش خود تاکید می کند: در صورتی که آمریکا در نوع طراحی پرنده های رزمی خود و همچنین استراتژی های مربوط به آن تجدید نظر نکند در یک جنگ غیر اتمی در آینده توان پیروزی را از دست خواهد داد.