پای موشک‌های بالستیک به سازمان رزم ارتش باز شد

پای موشک‌های بالستیک به سازمان رزم ارتش باز شد

در تحولی مهم و همزمان با تغییرات گسترده در ساختار یگانهای نیروی زمینی ارتش در طرح موسوم به "ثامن"، یگانهای رزمی این نیرو از این پس مجهز به موشکهای بالستیک خواهند شد که این تحول مهم، گامی موثر جهت هم افزایی بیشتر یگانها سپاه و ارتش در مقابله با هر متجازی محسوب می شود.

 مشرق، همانطور که در دوران دفاع مقدس شاهد همکاری و همدلی یگانهای زمینی، هوایی و دریایی سپاه پاسداران و ارتش جمهوری اسلامی ایران در دفاع از میهن اسلامی و دفع دشمن بعثی بودیم، در سالهای پس از دفاع مقدس و خصوصا در یک دهه اخیر و ایجاد شرایط جدید و خاص امنیتی در منطقه نیز شاهد یک همکاری مشترک در عین تقسیم کار بین ارتش و سپاه پاسداران بوده ایم.

نمونه مهم این همکاری و تقسیم وظائف را می توان در حضور نیروهای مسلح در پهنه های آبی خلیج فارس، دریای عمان، دریای مازندران و حضور فراساحلی بوده ایم که بخشی از این فعالیتها به نیروی دریایی ارتش و بخشی دیگر به نیروی دریایی سپاه واگذار شده است. در حوزه نیروهای هوایی نیز بحث رزم های هوا به هوا به نیروی هوایی ارتش و توان موشکی استراتژیک کشور به نیروی هوافضای سپاه واگذار شده است اما هر دوی این نیروها سامانه های مدرن پدافندی در اختیار دارند.

در حوزه موشکها تاکنون تعدادی از موشکهای کوتاه برد یا در عوان مصطلح آن راکت های ساخت داخل مثل سری شاهین، زلزال و نازعات به نیروی زمینی ارتش تحویل داده شده بود که تا به امروز هم در یگان های توپخانه ای نزاجا به عنوان دست بلند توپخانه ای این نیرو وارد عمل می شود.

اما تا به امروز موشکهای هدایت شونده بالستیک کوتاه برد جایی در سازمان رزم نزاجا نداشتند اما به نظر می رسد این راهبرد گذشته، در حال تغییر است و با سخنان چندی پیش امیر احمدرضا پوردستان فرمانده نیروی زمینی ارتش مخص شد که نزاجا به موشکهای فاتح 110 مجهز شده و به دنبال افزایش برد این موشکها نیز هست.

موشک فاتح 110

باید گفت این اقدام پیشرفتی پرش گونه در توان دفاعی و قدرت مقابله نزاجا به حساب می آید.

موشک فاتح 110 اصولا یک موشک بالستیک کوتاه برد است و تجهیز نزاجا با آن تداخلی در ماموریت های سپاه و ارتش ایجاد نخواد کرد. فاتح 110 دارای نکات مثبتی است که می توان از جمله آنها به دقت بالا، متحرک بودن و استفاده از سوخت جامد اشاره کرد.

مهمترین نکته در مورد موشک فاتح 110 بحث دقت مثال زدنی آن است که بارها و بارها در رزمایش ها و تمرین های گوناگون به نمایش درآمده و شکی در دقت بالا و توان نقطه زنی این موشک وجود ندارد. پیش از این نزاجا از سامانه هایی مثل راکتهای نازعات و یا زلزال بهره می برد که به طبع از دقت پایین تری به نسبت فاتح 110 برخوردار بوده و عمدتا برای آتش باری و حمله به اهدافی در اندازه بزرگ مورد استفاده قرار می گیرد.

اما اضافه شدن موشک فاتح 110 به زرادخانه نزاجا این نیرو را قادر می سازد تا به صورت نقطه ای به اهدافی در فاصله 300 کیلومتری حمله کرده و با دقت بالا آنها را منهدم کند. اهدافی مثل سنگرها و مراکز کنترل و فرماندهی، نقاط تجمع دشمن و یا انبارهای سوخت یا مهمات دشمن در منطقه نزدیک به خط مقدم از جمله اهدافی هستند که به راحتی و با یک شلیک به وسیله فاتح 110 نابود خواهند شد.

بحث بعد، مسئله استفاده از سوخت جامد در این موشک است که هزینه های تعمیر و نگهداری و همچنین زمان مورد نیاز برای پرتاب را بسیار کاهش می دهد. این کاهش زمان پرتاب به همراه تحرک بالای سامانه پرتاب موشک فاتح 110 آن را به یک انتخاب ایده آل برای نبردهای ناهمطراز بدل می کند.

موشک فاتح 110 در عین حال می تواند با افزایش برد که در بر اساس اعلام فرمانده نزاجا در دستور کار این نیرو قرار دارد و همچنین استفاده از سرهای جنگی هدایت شونده به عنوان نابودگر سامانه های دفاع موشکی موجود در اطراف کشور نیز به کار رود. اندیشکده آمریکایی CSIS در جدیدترین گزارش خود از توان موشکی ایران درباره موشک فاتح 110 و گونه ضد کشتی آن یعنی موشک "خلیج فارس" اینگونه می گوید:

" متاسفانه اطلاعات کافی درباره دقت و تعداد عملیاتی این موشک وجود ندارد. به نظر می رسد که تولید این سامانه از سال 2004 میلادی آغاز شده و تاکنون صدها فروند از آنها تولید شده است. این موشک تا به امروز تحت دو برنامه ارتقاء اصلی قرار گرفته است و به نظر مدلهای جدیدتر از سرجنگی سنگین تر، برد بیشتر و همچنین یک سامانه هدایت اینرسیایی بهره می برند.

موشک خلیج فارس

اگر ایران بتواند موشکی با سامانه هدف گیری و دقت بالا را تولید کند نیروهای دریایی آمریکا با تهدید بزرگی رو به رو خواهند شد. حتی ایران می تواند با استفاده از این موشکها و شلیک همزمان تعدادی از آنها، به سامانه های دفاع ضد موشکی زمین پایه نفوذ کرده و آنها را از بین ببرد."

آنچه ورود فاتح 110 را به نیروی زمینی مهمتر و قابل تامل تر می سازد، سخنان اخیر امیر کیومرث حیدری جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش است که از تجهیز این نیرو به موشکی خاص با برد بالای 300 کیلومتر خبر داده و گفته است: این موشک هم‌اکنون در اختیار نیروی زمینی است و از قدرت تخریب بالا و جابه‌جایی سریع برخوردار است.

جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش تصریح کرده است که این موشک با سوخت جامد کار می‌کند و در واقع یک موشک نقطه‌زن است که هدف مورد نظر را لاک کرده و تا آخرین لحظه، هدف را جهت نابودی دنبال می‌کند.

چنین مشخصه هایی که به ویژگی های موشک فاتح 110 بسیار نزدیک است، باعث خواهد شد این احتمال بیش از پیش تقویت شود که متخصصان نیروی زمینی ارتش با کمک دیگر صنایع دفاعی کشورمان موفق به ساخت نمونه ای از موشک فاتح 110 با اصلاحات و تغییرات مورد نیاز ارتش شده اند و اکنون اولین نوع از موشک های بالستیک ایرانی با موفقیت در اختیار یگانهای نزاجا قرار گرفته است.

اما ورود موشکهای بالستیک به یگانهای نزاجا، متوقف به فاتح 110 و نمونه های شبیه به آن نیست بلکه  جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش در دیگر مصاحبه اخیر خود تصریح کرده است که موشک‌های جدیدی در نزاجا آزمایش شده اند که از نظر بُرد و کیفیت، در کلاسی بالاتر از موشک‌های نازعات هستند و در رنج «برد متوسط » تعریف می‌شوند.

شهاب 2؛ درخشش موشکهای ایرانی در آسمان

بر اساس تعاریف و دسته بندی های مورد نظر نیروهای مسلح کشورمان، موشکهایی چون شهاب 2 و قیام را می توان در برد متوسط تعریف و دسته بندی کرد.

تلاش متخصصان کشورمان در دهه های گذشته و توسعه بومی از شهاب-1 ، منجر به تولید موشک سوخت مایع یک مرحله ای شهاب-2 شد که ضمن افزایش درصد بومی سازی اجزای سازنده، بهسازی هایی نیز در زمینه های مختلف خصوصاً برد داشت. این موشک از نظر ابعاد تفاوتی با شهاب-1 نداشته ولی با رسیدن به اهدافی در فاصله 500 کیلومتری در حدود 67 درصد برد بیشتری دارد.

موشک های سوخت مایع، اکسید کننده و سوخت مورد نیاز را در داخل مخازنی در درون خود حمل می کنند و با پمپ کردن آنها به محفظه احتراق و سوزاندن مخلوط حاصل، انرژی لازم برای حرکت موشک فراهم می شود.

بدنه این موشک فولادی بوده و سامانه هدایت از نوع اینرسی است. این موشک برای رسیدن به بیشترین برد خود 422 ثانیه زمان نیاز دارد که سرعت متوسط افقی 1185 متر بر ثانیه را نشان می دهد. این موشک در طی مسیر خود برای اصابت به بیشترین برد به ارتفاع 126 کیلومتری سطح زمین می رسد و پس از آن به سمت هدف سرازیر می شود.

قیام؛ ترکیب تجربه و فناوری های نو

آخرین نمونه ساخته و معرفی شده از موشک های بالستیک سوخت مایع ایرانی قیام-1 نام دارد که در رده میانبرد طراحی شده و آن را حاصل 25 سال تلاش کشور در زمینه موشک های سوخت مایع بالستیک می دانند. میزان سرجنگی و قطر این موشک با شهاب 2 یکسان است و تنها با کمی افزایش طول و 100 کیلوگرم افزایش جرم(1.65 درصد بیشتر) به 300 کیلومتر برد بیشتر(60 درصد افزایش) می رسد. این موشک نیز به بیشینه ارتفاع 126 کیلومتر در بیشترین برد خود می رسد.

ویژگی استثنایی این موشک که در نمونه دیگر تا کنون دیده نشده عدم اتکا به بالک های انتهای بدنه برای ایجاد پایداری در طی پرواز است. این کار مزیت هایی از جمله کاهش وزن و بازتاب راداری را به همراه داشته، ذخیره و انبارداری آن را نیز ساده تر می کند. این ویژگی به واسطه دستیابی به فناوری تأمین پایداری و کنترل موشک تنها به واسطه سامانه کنترل بردار رانش در خروجی موتور و کاهش قابل توجه عوامل بروز خطا در این موشک دارد.

همچنین با توجه به جدید بودن این موشک احتمالاً از فناوری های پیشرفته و سامانه های تمام دیجیتال در بخش های الکترونیکی آن استفاده شده و روش های جدید کاهش تلاطم سوخت در مخازن موشک که به کاهش خطا منجر می شود نیز از مواردیست که به کار گرفته شدن آن در موشک قیام محتمل است.

در هر حال اضافه شدن این موشک به سازمان رزم نزاجا خبری خوب و در عین حال قدمی بلند در افزایش توان رزمی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران به حساب می آید و اگر تا دیروز، سامانه های رصد و مراقبت دشمنان فرامنطقه ای باید مراقب جابجایی های برق آسا، اختفا و ارتقاء یگانهای سپاه پاسداران در بحث موشکی بود، از این پس رزمندگان ارتش نیز با موشک های بالستیک خود توان هم افزایی و برادری نیروهای مسلح را در نابودی دشمن به خوبی نشان خواهند داد.

منبع نور مرموز مریخ چیست؟

منبع نور مرموز مریخ چیست؟

کاوشگر کنجکاوی ناسا باری دیگر با ثبت تصویری جنجالی از سیاره خالی‌ از سکنه مریخ، توجه رسانه‌‌های جهان را به سوی این سیاره جلب کرده‌است.

به گزارش مشرق، براساس گزارش دیسکاوری، کاوشگر کنجکاوی ناسا که بارها با ارسال تصاویر گیج‌کننده از سیاره مریخ، بازار شایعات را در فضای رسانه‌ها، به ویژه رسانه‌های آنلاین داغ کرده‌است،‌باری دیگر تصویری به ثبت رسانده که در آن می‌توان انعکاس نوری را در دوردست مشاهده کرد، گویی کسی به عمد درحال بازتاب دادن نور خورشید به سوی دوربین کنجکاوی است.

ناسا دلیل این پدیده عجیب در این تصویر جدید را بازتاب نور خورشید روی سطح صیقلی یک سنگ می‌داند. به گفته متخصصان پروژه کنجکاوی، دو عکسی که کنجکاوی از این منطقه به ثبت رسانده،‌در ساعتی مشابه از روز به ثبت رسیده،‌از این رو احتمال اینکه این لکه، بازتاب نور خورشید روی سطح یک سنگ باشد بسیار زیاد است. به گفته جاستین ماکی، در تمامی این تصاویر موقعیت خورشید نسبت به کاوشگر ثابت بوده و در غرب-شمال غرب کاوشگر قرار داشته‌ و زوایه آن با سطح سیاره بسیار کم بوده‌است.

توضیح دیگر ناسا این است که احتمالا این نور از میان حفره‌ای درون یک تکه سنگ روی لنز دوربین کنجکاوی متمرکز شده‌است. باوجود اینکه این بازتاب نور در دو تصویر که در دو روز متفاوت از منطقه گرفته شده،‌دیده می‌شود،‌اما متخصصان ناسا اصرار دارند که این نقطه درخشان هیچ ارتباطی با ساکنان احتمالی مریخ ندارد.

این تصویر که در روز سوم آوریل به ثبت رسیده اولین بار مورد توجه یک انجمن جستجوی حیات بیگانه قرار گرفت و به تدریج در میان رسانه‌ها پخش شد و در تمامی آنها تاکید شده‌بود که این نقطه درخشان منبعی مصنوعی دارد نه طبیعی.

این درحالی‌است که رقیق بودن اتمسفر مریخ به این معنا است که ذرات پرانرژی، پرتوهایی که به پرتوهای کیهانی شهرت دارند، برخلاف زمین به صورت کامل توسط اتمسفر جذب نمی شوند و ممکن است بخشی از آنها توسط سطوح مختلف بازتابانده شوند و ی مستقیما روی سطحی با حساسیت، بالا ،‌مانند تراشه CCD دوربین عکاسی، اثربگذارند. از این رو این احتمال وجود دارد که این نقطه درخشان اصلا نور نباشد،‌بلکه بخشی از پرتوهای کیهانی باشد که در زمان عکسبرداری وارد لنز دوربین NAVCAM کاوشگر شده‌است.

به گفته اخترشناسان برخورد پرتوهای کیهانی با CCD دوربین کنجکاوی باعث افزایش بارالکتریکی آن شده و نقطه‌ای درخشان را از خود به‌جا گذاشته‌است. این پدیده در تصاویر نجومی بسیار رواج دارد،‌زیرا دوربین‌های فضایی در برابر پرتوهای کیهانی و خورشیدی محافظ قدرتمندی ندارند، از این رو است که در بسیاری از تصاویر خام و ویرایش نشده که از خورشید به ثبت می‌رسند، می‌توان لکه‌های درخشان زیادی را مشاهده کرد.

در بسیاری از تصاویر زاویه این لکه‌های درخشان به‌گونه‌ای است که می‌توان به‌راحتی هویت آن را تشخیص داد،‌ اما در این تصویر، از آنجایی که موقعیت لکه درست در میان خط افق مریخی قرار گرفته، خطای دید ایجاد شده و بسیاری را به اشتباه انداخته‌است.

عکس/محافظ بی‌سرنشین موشکهای روسیه

سامانه بدون سرنشین Taifun-M به منظور حراست از تاسیسات موشکی کشور روسیه ساخته شده است و در کنار سامانه های موشکی مثل توپول - ام به گشت پرداخته و در صورت رویت تهدیدات توان نابود کردن آنها را دارد. این سامانه در آینده به هوش مصنوعی نیز مجهز خواهد شد.

تجهیز سامانه پدافندی S۲۰۰ به موشک صیاد 3

تجهیز سامانه پدافندی S۲۰۰ به موشک صیاد 3

معاون اجرایی قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیائ گفت: «موشک صیاد ۳» با تلفیق با سامانه S۲۰۰ توانمندی تازه ای به این سامانه اضافه کرده است و با استفاده از این موشک می‌توان اهداف با ارتفاع متوسط را هدف قرار داد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، امیر شاهرخ شهرام، معاون اجرایی قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء، در سخنانی گفت: مهم ترین دستآورد قرارگاه پدافند هوایی در دوران دفاع مقدس، شکل گیری روحیه خودباوری و استفاده از توان داخلی بود؛ قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء با تکیه بر این روحیه جهادی، توانسته است به پیشرفت خوبی در حوزه کشف، شناسایی، رهگیری و انهدام دست یابد.

معاون اجرایی قرارگاه پدافند هوایی، افزود: امروز مهم ترین جایگاهی که می‌ توان برای ارتش جمهوری اسلامی ایران، در مقایسه با ارتش‌های دیگر قائل شد، استقلال و توان تامین نیازمندی های دفاعی است، چرا که تمام نیازمندی‌ های دفاعی کشور در حوزه فناوری‌ های پیشرفته، بی وابستگی به غرب تامین می شود و این مهم ممکن نبود مگر با رهبری منسجم و با بصیرت فرماندهی معظم کل قوا.

وی با اشاره به سامانه موشکی مرصاد که در رژه روز ارتش به نمایش درآمد، تصریح کرد: سامانه ارتفاع متوسط «مرصاد یک»، سامانه کاملا بومی است که با موشک ساخت داخل «شلمچه» مجهز می شود و اهداف خود را سرنگون می‌ کند.

قرارگاه پدافند هوایی با همکاری صنایع هوا و فضای وزارت دفاع، موشک صیاد (2) را به این سامانه اضافه کرد که توان کاملا تازه ای در مقایسه با موشک شلمچه خواهد داشت؛ همچنین موشک صیاد (3) با تلفیق با سامانه S200، توانمندی تازه ای به این سامانه اضافه کرده است و با استفاده از این موشک همراه با سامانه S200 می توان اهداف با ارتفاع متوسط را هدف اصابت قرار داد.

«ذوالجناح» S300 ایرانی را حمل می‌کند+تصاویر

 «ذوالجناح» S300 ایرانی را حمل می‌کند+تصاویر

در رژه 29 فروردین، خودروی سنگینی به نمایش درآمد که روی آن تصویری از ساماه بومی برد بلند باور 373 نصب شده بود.

به گزارش مشرق، در پی بدقولی روس‌ها در تحویل سامانه موشکی پدافند هوایی بُرد بلند S300 به ایران بود که متخصصان صنعت دفاعی کشورمان با تدبیر رهبر معظم انقلاب تصمیم گرفتند دست به کار طراحی و ساخت سامانه‌ای بومی با همین مشخصات بزنند.

در رژه ارتش در 29 فروردین 1388، اولین بار ماکتی از سامانه پدافندی بُرد بلند ایرانی به نمایش درآمد که البته مشخصات آن اعلام نشد اما همین حضور بی سر و صدا موجب گردید تا همگان متوجه عزم جدی ایران برای ساخت سامانه بومی برد بلند در داخل کشور شوند.

اولین نمایش نمونه ای از سامانه موشکی باور

امیر فرزاد اسماعیلی فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیاء(ص) در تاریخ در گفتگو با خبرگزاری فارس نام این سامانه بومی را اعلام کرد تا رسانه‌های داخلی و خارجی از این پس با اسم و رسم دقیقتر یعنی «باور373» پیگیر مراحل ساخت سامانه برد بلند ایرانی باشند که در افکار عمومی به S300 ایرانی شناخته می شد.

S300 یک سامانه مدرن موشکی پدافند هوایی ساخت روسیه است که برای مقابله با اهداف در ارتفاع بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد. این سامانه می‌تواند همزمان حدود 100 هدف را رهگیری و تعدادی از آنها (در برخی موارد 6 هدف و در انواع دیگر 24 هدف) را منهدم کند.

در جریان خرید این سامانه از روسیه، طرف ایرانی تمام مفاد قرارداد را تا سال 2007 به صورت کامل اجرا کرد و هیچ مورد شبهه‌ برانگیزی وجود نداشت و قرار بود این سامانه واگذار شود که البته به دلیل شیطنت دولت‌های غربی، این کار صورت نگرفت و این پرونده هم اکنون توسط وزارت دفاع پیگیری می‌شود.

سامانه روسی S300

در همان ابتدا و زمانی که اولین بحث‌ها مبنی بر تحویل ندادن S300 از سوی روسیه مطرح شد، نیروهای ایرانی هنوز در این کشور در حال طی دوره بودند که مقام معظم رهبری به وزارت دفاع دستور دادند «بروید و خودتان این کار را ملی کنید».

از آن زمان، این موضوع  در دستور کار قرار گرفت و  طراحی مفهومی آن در وزارت دفاع، قرارگاه خاتم‌الانبیا(ص) و برخی مراکز علمی و دانشگاهی کشور آغاز شد.

طبق اعلام قبلی مسئولان دفاعی کشور، قرار است در این سامانه از 2 یا 3 نوع موشک در لایه‌های مختلف استفاده شود.

فرمانده قرارگاه پدافند هوایی در گفتگو با فارس، با بیان اینکه زیرساختهای پروژه «باور 373» با رفع موانع گلوگاهی، کاملا مرتفع شده، از پایان کار ساخت این سامانه مدرن تا پایان برنامه 5 ساله پنجم خبر داد و گفت: امیدواریم تا پایان این برنامه بتوانیم یک سیستم خیلی خوب و توانمندتر از S300 را در چرخه پدافند هوایی شاهد باشیم.

این در حالیست که برنامه 5 ساله پنجم که یکی از موارد آن ارتقاء کمی و کیفی سامانه پدافند هوایی کشور و ایجاد هماهنگی تحت نظر قرارگاه پدافند هوایی حضرت خاتم الانبیاء (ص) است، سال 94 به پایان خواهد رسید.

امیر اسماعیلی همچنین خاطرنشان کرد: در مرحله دوم این پروژه، روی مباحثی نظیر رادار، پرتابگرها و خود موشک کار می‌شود.

اما یکی از موضوعات مهم در طراحی و ساخت این سامانه، خودروی حمل کننده موشک است که «باور 373» می‌بایست روی آن نصب شود.

بر همین اساس و برای اولین بار بود که در رژه 29 فروردین سال جاری خودروی سنگینی به نمایش درآمد که بر روی آن تصویری از سامانه موشکی باور373 که (قبلا نمایش داده شده بود) نقش بسته است.

طبیعتا با توجه به اندازه و وزن موشک در حال ساخت، نیاز به خودروی مناسبی جهت حمل موشک احساس می‌شد. در همین راستا با توجه به زیرساخت‌های مناسب و تجارب ذی‌قیمت در حوزه خودروهای فوق سنگین تاکتیکی، نسبت به طراحی و ساخت خودرو «ذوالجناح» توسط گروه تحقیقاتی خودرویی سازمان تحقیقات و جهاد خودکفایی نیروی زمینی ارتش اقدام شد.

خودروی سنگین ذوالجناح که اخیرا با حضور امیر پوردستان فرمانده نزاجا رسما رونمایی شد، دارای 5 محور (10 چرخ) فعال است که 2 محور اول و دوم و محور پنجم فرمان‌پذیر هستند.

طراحی این خودرو براساس تطابق کامل با کلیه شرایط سرزمینی و اقلیمی ایران انجام شده است.

این خودرو چند منظوره قابلیت عبور از رودخانه تا عمق 5/1 متر، حداکثر ظرفیت بار 30 تن، حمل محموله با طول 5/10 متر، حداکثر شیب روی 35%، حداکثر شیب روی طولی 20%، وزن خالص 21 تن و سامانه تعلیق مستقل است.

در جزئیات این خودرو اعلام شده که قابلیت هرگونه تغییر برای کاربری‌های مدنظر و انجام تغییر در طراحی آن وجود دارد.

بنابراین و با توجه به تصویر نقش بسته بر روی آن و نیز تطابق ویژگی‌های اعلام شده این خودرو که برای انجام چنین ماموریت‌هایی مطابقت می‌کند، به نظر می‌رسد «ذوالجناح»، مامور حمل یکی از مدرنترین دستاوردهای موشکی ایران در حوزه پدافند هوایی خواهد بود.

لازم به ذکر است که تولید انبوه این خودرو با امکانات موجود کشور به صورت تکرارپذیر و بدون نیاز به سرمایه‌گذاری صنعتی در نزاجا قابل انجام است.