ورود J-20 و T-50 آغازی بر پایان سلطه F های آمریکایی در آسمان +عکس

نگاهی به جنگنده‌های روسیه و چین؛

ورود J-20 و T-50 آغازی بر پایان سلطه F های آمریکایی در آسمان

هر دو هواپیمای J-20 و T-50 به سامانه های پیشرفته هشدار دهنده و جنگال مجهز بوده و در عین حال به مجموع تسلیحات پیشرفته ای نیز مسلح هستند. ترکیب این چند مسئله باعث شده است تا حدس زدن نتیجه نبرد بین این جنگنده ها با هواپیماهای غربی بسیار مشکل شده و در عین حال کار برای طرف غربی نیز بسیار مشکل شود.

 برتری هوایی از جمله عوامل موثر در میادین نبرد بوده است. از جنگ دوم جهانی به این طرف در اکثر جنگها طرفی که توانسته است برتری هوایی را بدست آورد به نوعی پیروز جنگ بوده است. با پایان یافتن جنگ سرد و فروپاشی اتحاد شوروی سابق، آمریکا به عنوان قدرت جهانی در حوزه نظامی مدت زیادی را به عنوان یک کشور بدون رقیب خصوصا در عرصه نبردهای هوایی تجربه کرد.

آمریکا از دهه 1980 میلادی به دنیال یک جنگنده پنهانکار برای برتری هوایی بود و نهایتا هواپیمای اف 22 رپتور به عنوان پاسخ به این نیاز آمریکا توسط شرکت لاکهید مارتین طراحی و ساخته شد. چیزی در حدود 187 فروند از این هواپیما به صورت عملیاتی در خدمت نیروی هوایی آمریکا قرار دارد و خط تولید آن نیز بسته شده است. جنگنده پنهانکار بعدی آمریکایی ها نیز اف 35 است که به عنوان یک پرنده چند ماموریتی قرار است جایگزین طیف گسترده ای از پرنده های رزمی آمریکا شده و همچنین به متحدین آمریکا صادر شود اما مشکلات متعدد این هواپیما، کار را برای آمریکا بسیار سخت کرده است.

از چپ به راست ، دو جنگنده بالایی : J-20 و F-22 و در پایین : T-50 و F-35

تا چند سال قبل آمریکا به عنوان تنها دارنده این گونه از جنگنده ها در جهان بی رقیب محسوب می شد اما روسیه و چین با درک خطر موجود به سرعت دست به کار شده و طرح های خود را نیز برای جنگنده پنهان کار نسل پنجم ارائه دادند. T-50 روسی و J-20 چینی از جمله طرح هایی هستند که هم اکنون مراحل اولیه آزمایشی خود را پشت سر گذاشته و به زودی وارد تولید انبوه خواهند شد.

بر اساس اعلام منابع روس، سرانجام، آزمایش های دولتی بر روی جنگنده ی نسل پنجم روسیه "Т-50 " که در چارچوب پروژه پاکفا (پاکفا: مخفف روسی پروژه مجموعه صنایع هوایی تهاجمی آینده) آغاز شد. این آزمایشات قدم بسیار مهمی در روند بهره برداری از این جنگنده خواهد گذاشت و بدین معنا خواهد بود که جنگنده جدید، برای آزمایشات نظامی در صحنه نبرد نیز آماده خواهد بود.

نخستین جنگنده های نسل جدید در بهار سال جاری در مرکز آزمایشات هوایی شهر "آختوبینسک" آزمایش می شود. به نظر می رسد که این آزمایشات در ماه های مارس و آپریل یا به عبارتی فروردین ماه 1393 خورشیدی صورت گیرند.

برای این منظور، 5 فروند جنگنده Т-50 که یکی از آنها در ماه اکتبر سال 2013 مانور هوایی موفقی را سپری کرد، در نظر گرفته شده اند. با وجود 6 الی 8 جنگنده جدید براحتی می توان از 400 الی 500 پرواز در سال انجام داد و بدین ترتیب می توان به برنامه 2000 پرواز در 3 تا 4 سال، خاتمه داد.

در سال 2015 میلادی، پروسه بازآموزی خلبانان و آزمایشات نظامی جنگنده های Т-50 در پایگاه نظامی "لیپتسک" به منظور الحاق جنگنده های تهاجمی نسل جدید به ارتش هوایی روسیه، انجام خواهند گرفت.

اما این که این جنگنده روسی و هواپیمای رادار گریز چینی چه تاثیری در توازن قوا خواهند داشت، مسئله ای است که از زبان یک تحلیلگر استرالیایی به آن خواهیم پرداخت.

 "دکتر کارلو کوپ" متخصص امور دفاعی اهل استرالیا که به عنوان یکی از منتقدین جدی سیاستهای دفاعی کشورهای غربی شناخته می شود در مقاله ای به بررسی توان این دو جنگنده جدید و پتانسیل های آنان برای به چالش کشیدن قدرت هوایی آمریکا پرداخته است که در این مطلب به آن می پردازیم.

به اعتقاد وی، در سالهای اخیر سیاستهای دفاعی آمریکا ضربات سختی را دریافت کرده است و یکی از مشکلات این کشور بحث تولید تعداد ناکافی از جنگنده های اف 22 است. این اتفاق که در زمان وزارت رابرت گیتس در آمریکا رخ داد نشان از بی توجهی مسئولین آمریکایی به تحولات مربوط به جنگنده های جدید روسی و چینی است. در حال حاضر آمریکا و متحدانش با کمتر از 200 فروند جنگنده اف 22 در برابر روسیه ای قرار دارند که برنامه ای برای تولید 1000 فروند هواپیمای تی 50 برای نیروهای مسلح خود و همچنین بازار صادرات دارد.

کارلو کوپ اضافه کرده است: در عین حال و با توجه به معرفی جنگنده جی 20 توسط چین مشکلات و تهدیدات آمریکا نیز افزایش می یابد. جنگنده اف 22 رپتور به عنوان یک پرنده پنهانکار تر از دو هواپیمای روسی و چینی به حساب می آید که از توانایی پرواز مافوق صوت بدون استفاده از حالت پس سوز در موتور بهره می برد و تاکتیک اصلی آن تعقیب هدف در خفاکاری و قفل راداری بر روی آن و از بین بردن آن از فاصله دور است.

وی تاکید می کند: در برابر جنگنده های قدیمی تر، این تاکتیک به نوعی جواب گو بوده و در تمرینات انجام شده در خود آمریکا اف 22 به راحتی توانسته است جنگنده هایی همچون اف 15 ، اف 16 و یا اف 18 را در نبرد هوایی  تمرینی غافلگیر کرده و اصطلاحا نابود کند اما مسئله از جایی آغاز می شود که دو جنگنده روسی و چینی مورد نظر از توانایی پنهان کاری قابل قبولی برخوردار هستند.

این توان پنهان کاری باعث می شود که اف 22 توان شلیک از فاصله دورتر را از دست داده و ناچار شود که برای یافتن هدف فاصله خود را با آن کم کند. این کاهش فاصله خود باعث می شود که امکان کشف رپتور توسط رادار و یا سامانه های جستجوگر فروسرخ تی 50 و یا جی 20 فراهم شود. باید گفت که هم جنگنده روسی و هم جنگنده چینی مورد نظر از توانایی بالایی در زمینه مانور و همچنین تسلیحات مناسبی برخوردار هستند و در صورت بروز نبرد بین طرفین در فاصله نزدیک تعیین برنده بسیار مشکل خواهد بود.

جنگنده T-50  اولین جنگنده پنهان کار روسها

این صاحب نظر مسائل هوانوردی یادآور شده است: دکترینی که آمریکا در این زمینه طراحی کرده است بر این اساس واقع شده است که جنگنده اف 35 که قرار است در تعداد بالایی تولید شود می تواند پرنده هایی مثل جی 20 و تی 50 را از میدان به در کند و حضور اف 22 نیز به نوعی یک تضمین کننده برتری در این میان به حساب می آید اما بسیار محاسبات نشان می دهد که این دو جنگنده روسی و چینی می توانند اف 35 را از نظر مانور مغلوب کرده و در عین حال سوخت و تسلیحات بیشتری نیز حمل کنند.

در عین حال هر دو هواپیمای شرقی مذکور به سامانه های پیشرفته هشدار دهنده و جنگ الکترونیک مجهز بوده و در عین حال به مجموع تسلیحات پیشرفته ای نیز مسلح هستند. ترکیب این چند مسئله باعث شده است تا حدس زدن نتیجه نبرد بین این جنگنده ها بسیار مشکل شده و در عین حال کار برای طرف غربی نیز بسیار مشکل شود.

کارلوس کوپ افزوده است: به نظر می رسد که وضعیت فعلی در بهترین حالت برای غرب یک اشتباه فاحش محاسباتی به دلیل عدم مطالعه و درک صحیح پیشرفت های چین و روسیه و در بدترین حالت نیز یک نوع شانه خالی کردن از مسئولیت برای جایگاه استراتژیک غرب در آینده باشد.

شاید بهتر باشد تا نگاهی به این دو جنگنده برای فهم بهتر مطلب داشته باشیم.

نگاهی به T-50 روس

جنگنده روسی T-50 که گاها با عنوان PAK FA نیز شناخته می شود توسط شرکت سوخوی روسیه طراحی و ساخته شده است. این هواپیما با توجه به خصایص پنهان کاری طراحی و ساخته شده و از یک دستگاه رادار آرایه فازی فعال باند ایکس مدل N036 Byelka و همچنین دو رادار کوچکتر باند ال برای امور ضد پنهانکاری و جنگ الکترونیک بهره خواهد بود.

رادار N036 Byelka

در بخش پیشرانه نمونه های اولیه این جنگنده از موتور مدل AL-41F1 استفاده می کنند که نمونه ارتقاء یافته موتور AL-31 می باشد. روسها البته به دنبال این هستند که در نمونه تولید انبوه از موتوری با عنوان Izdeliye 30 استفاده خواهد شد. این موتور از وزن کمتر و توان بیشتر برخوردار بوده و به راحتی به تی 50 اجازه رسیدن به سرعتهای بیش از 2 برابر سرعت صوت را می دهد.

این موتور همچنین از قابلیت تغییر دهنده بردار رانش نیز برخوردار بوده که توان مانور پذیری بی نظیری را به پاک فا می بخشد.

موتور AL-41F

در بخش تسلیحات نیز جنگنده روسی به دو سلاح هوا به هوای بسیار توانا مجهز است که می تواند بر هر جنگنده متخاصمی یک کابوس واقعی باشد. در بحث نبردهای فراتر از میدان دید این هواپیمای به گونه ارتقاء یافته ای از موشک R-77 که با عنوان K-77M شناخته می شود بهره می برد.

این موشک هوا به هوا خود از یک رادار آرایه فازی بهره برده و در برابر اهداف چالاک هوایی به سرعت واکنش نشان می دهد. اطلاعات زیادی در مورد این موشک جدید ارائه نشده است اما به نظر می رسد که برد آن در حدود 100 کیلومتر و یا بیشتر از آن باشد.

موشک K-77M


موشک R-74

در بحث نبردهای هوایی فاصله نزدیک نیز این هواپیما به نسل جدید موشکهای R-73 که با عنوان R-74 شناخته می شود مجهز شده است. این موشک فوق العاده مانور پذیر بوده و در برابر اقدامات متقابل بسیار مقاوم می باشد. یک توپ 30 میلی متری نیز بر روی تی 50 نصب شده است. فعلا اطلاعات خیلی زیادی در مورد جزئیات این جنگنده منتشر نشده است.

J-20 جنگنده ای در هاله ای از ابهام

اما کمی دورتر و در کشور چین هم قدم های بزرگی در چند سال اخیر در بخش هوانوردی نظامی برداشته شده است و کشور چین نیز با رونمایی از جنگنده J-20 چشم ها را به سوی خود معطوف کرده است. البته نکته متفاوت این است که بر خلاف جنگنده روسی، همتای چینی آن بیشتر در خفاء به کار و پیشرفت ادامه داده و صحبتهای رسمی کمتری در مورد آن صورت گرفته است.

عمده تصاویری که تا به امروز این جنگنده چینی بدست آمده است از منابع غیر رسمی و عکاسان آماتور بوده که از فاصله های دور گرفته شده و آنالیز این جنگنده را مشکل می کند.

جنگنده J-20

در آوریل 2009 در مقاله ای در روزنامه وال استریت ژورنال آمریکا اخباری مربوط به حمله سایبری و سرقت اطلاعات مربوط به جنگنده اف 35 مطرح شد.

به نظر می رسد این اطلاعات در طراحی و ساخت جنگنده چینی نقش مهمی داشته است. تا به امروز حتی برخی از منابع از دست یابی چینی ها به لاشه جنگنده پنهان کار ساقط شده اف 117 آمریکا در بالکان در سال 1999 میلادی نیز اشاره کرده و معتقد هستند که از آن منبع نیز برای مطالعه و فهم چگونگی طراحی پرنده های پنهان کار بهره برده شده است.

در بخش تسلیحات ، الکترونیک پروازی و پیشرانه اطلاعات رسمی وجود نداشته و مقامات چینی ترجیح داده اند تا در سکوت خبری این طرح را پیش ببرند. برخی کارشناسان معتقد هستتند که موتورهای سری AL-41 روسی در این جنگنده چینی مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

به گزارش مشرق، مسلما باید به این مسئله اعتراف کرد که آینده هوانوردی نظامی مسلما متعلق به پرنده های پنهان کار چه در بخش پهپادها و چه هواپیماهای با سرنشین است.

اما نکته مورد نظر این است که ایالات متحده آمریکا در سالهای اخیر شدیدا بر روی توانایی پرنده های پنهان کار خود مانور داده است. این تبلیغات از یک طرف و از طرف دیگر حوادثی چون ساقط شدن اف 117 آمریکایی در بالکان و یا شکار پهپاد RQ-170 توسط ایران که شاید از لحاظ تکنولوژیکی از کشورهایی مثل روسیه و یا چین در سطح پایین تری هستند این سوال را به وجود می آورد که در صورت رو به رو شدن این محصولات آمریکایی با پرنده های پیشرفته روسی و چینی چه حوادثی رخ خواهد داد؟

مسلما و بنا بر نظر بسیاری از کارشناسان مستقل دفاعی در جهان، ورود جنگنده های پنهان کار روسی و چینی به بازار صادرات ، بعلاوه انواع سامانه های راداری زمینی و موشکهای سطح به هوا کار را بیش از پیش برای ایالات متحده آمریکا و متحدان آن سخت خواهد کرد.

موشک بالیستیک

موشک بالیستیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

موشک بالستیک (به انگلیسی: Ballistic missile) به موشک‌هایی می‌گویند که تا ارتفاع بسیار بالایی اوج می‌گیرند(که این قسمت راه با موتور روشن انجام می‌شود) و مابقی راه را با استفاده از نیروی جاذبه زمین به سمت هدف می‌روند که مانند یک سقوط آزاد البته با هدایت صحیح است. موشک‌های بالیستیک معمولا ارتفاع بسیار بالایی می‌گیرند و برخی از موشک‌های بالستیک که برد بسیار بالایی دارند حتی از جو زمین نیز خارج می‌شوند و با استفاده از یک ماشین ورود مجدد (RV) به جو باز می‌گردند.[۱]


موشک بالستیک در حقیقت یک ماشین تحویل موشک- مولد، شامل سیستم رهیابی و محفظه حمل مهمات است که اساساً علیه اهداف زمینی و سطحی مورد استفاده قرار می‌گیرد. انواع گوناگون موشک‌های بالستیک معمولا بر حسب برد طبقه بندی می‌شوند. نوع خاصی از موشک‌های بالستیک وجود دارد که از زیردریایی‌ها شلیک می‌شود و SBLM نام دارد. در ساخت موشک‌های بالستیک، مبحث پیشرانه که مشخص کننده برد موشک است مهمترین مسئله محسوب می‌شود و پس از آن میزان توانایی حمل مهمات که قدرت تخریب آن را افزایش می‌دهد.

تاریخچه

اولین موشک بالستیک A-4 نام داشت که معمولا با نام موشک وی-۲ (انتقام ۲) شناخته می‌شود که بین سالهای ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ میلادی توسط آلمان نازی و زیر نظر ورنر فون براون ساخته شد. اولین پرتاب موفقیت آمیز وی-۲ در ۳ اکتبر ۱۹۴۲ بود و برای اولین بار در تاریخ ۴ سپتامبر ۱۹۴۴ علیه انگلستان مورد استفاده قرار گرفت. تا پایان جنگ جهانی دوم حدود ۳۰۰۰ موشک وی-۲ پرتاب شده بود.

موشک‌های بالستیک را می‌توان از نظر برد و یا کاربرد آنها دسته بندی کرد، که معمولاً آنها را بر اساس برد گروه بندی می‌کنند. کشورهای مختلف از الگوهای متفاوتی برای دسته بندی موشکهای بالستیک استفاده می‌کنند.

    موشک جنگی بالستیک کوتاه برد(به انگلیسی: Tactical ballistic missile):با میزان برد ۱۵۰ تا ۳۰۰ کیلومتر
    موشکهای بالستیک TBM (به انگلیسی: Tactical ballistic missile): با میزان برد بین ۳۰۰ تا ۳٫۵۰۰ کیلومتر
    موشک بالستیک کوتاه برد (SRBM) (به انگلیسی: Short-range ballistic missile):با برد کمتر از ۱٫۰۰۰ کیلومتر
    موشک بالستیک میانبرد (MRBM) (به انگلیسی: Medium-range ballistic missile):با میزان برد بین ۱٫۰۰۰ تا ۳٫۵۰۰ کیلومتر
    موشک بالستیک بلند برد (IRBM) (به انگلیسی: Intermediate-range ballistic missile):با میزان برد ۳٫۵۰۰ تا ۵٫۵۰۰ کیلومتر
    موشک بالستیک قاره پیما (ICBM) (به انگلیسی: Intercontinental ballistic missile):با برد بیشتر از ۵٫۰۰۰ کیلومتر

به دلیل محدودیت موشکهای بالستیک در توانایی حمل بارهای سنگین عمدتاً از موشک‌های بالستیک بلند برد و میانبرد برای حمل کلاهک‌های هسته‌ای استفاده می‌شود، زیرا در غیر این صورت پرتاب کردن حجم کمی از مواد منفجره معمولی توسط موشک‌های بالستیک صرفهٔ اقتصادی ندارد.]

ورود J-20 و T-50 آغازی بر پایان سلطه F های آمریکایی در آسمان +عکس

نگاهی به جنگنده‌های روسیه و چین؛

ورود J-20 و T-50 آغازی بر پایان سلطه F های آمریکایی در آسمان +عکس

هر دو هواپیمای J-20 و T-50 به سامانه های پیشرفته هشدار دهنده و جنگال مجهز بوده و در عین حال به مجموع تسلیحات پیشرفته ای نیز مسلح هستند. ترکیب این چند مسئله باعث شده است تا حدس زدن نتیجه نبرد بین این جنگنده ها با هواپیماهای غربی بسیار مشکل شده و در عین حال کار برای طرف غربی نیز بسیار مشکل شود.

رتری هوایی از جمله عوامل موثر در میادین نبرد بوده است. از جنگ دوم جهانی به این طرف در اکثر جنگها طرفی که توانسته است برتری هوایی را بدست آورد به نوعی پیروز جنگ بوده است. با پایان یافتن جنگ سرد و فروپاشی اتحاد شوروی سابق، آمریکا به عنوان قدرت جهانی در حوزه نظامی مدت زیادی را به عنوان یک کشور بدون رقیب خصوصا در عرصه نبردهای هوایی تجربه کرد.

آمریکا از دهه 1980 میلادی به دنیال یک جنگنده پنهانکار برای برتری هوایی بود و نهایتا هواپیمای اف 22 رپتور به عنوان پاسخ به این نیاز آمریکا توسط شرکت لاکهید مارتین طراحی و ساخته شد. چیزی در حدود 187 فروند از این هواپیما به صورت عملیاتی در خدمت نیروی هوایی آمریکا قرار دارد و خط تولید آن نیز بسته شده است. جنگنده پنهانکار بعدی آمریکایی ها نیز اف 35 است که به عنوان یک پرنده چند ماموریتی قرار است جایگزین طیف گسترده ای از پرنده های رزمی آمریکا شده و همچنین به متحدین آمریکا صادر شود اما مشکلات متعدد این هواپیما، کار را برای آمریکا بسیار سخت کرده است.

از چپ به راست ، دو جنگنده بالایی : J-20 و F-22 و در پایین : T-50 و F-35

تا چند سال قبل آمریکا به عنوان تنها دارنده این گونه از جنگنده ها در جهان بی رقیب محسوب می شد اما روسیه و چین با درک خطر موجود به سرعت دست به کار شده و طرح های خود را نیز برای جنگنده پنهان کار نسل پنجم ارائه دادند. T-50 روسی و J-20 چینی از جمله طرح هایی هستند که هم اکنون مراحل اولیه آزمایشی خود را پشت سر گذاشته و به زودی وارد تولید انبوه خواهند شد.

بر اساس اعلام منابع روس، سرانجام، آزمایش های دولتی بر روی جنگنده ی نسل پنجم روسیه "Т-50 " که در چارچوب پروژه پاکفا (پاکفا: مخفف روسی پروژه مجموعه صنایع هوایی تهاجمی آینده) آغاز شد. این آزمایشات قدم بسیار مهمی در روند بهره برداری از این جنگنده خواهد گذاشت و بدین معنا خواهد بود که جنگنده جدید، برای آزمایشات نظامی در صحنه نبرد نیز آماده خواهد بود.

نخستین جنگنده های نسل جدید در بهار سال جاری در مرکز آزمایشات هوایی شهر "آختوبینسک" آزمایش می شود. به نظر می رسد که این آزمایشات در ماه های مارس و آپریل یا به عبارتی فروردین ماه 1393 خورشیدی صورت گیرند.

برای این منظور، 5 فروند جنگنده Т-50 که یکی از آنها در ماه اکتبر سال 2013 مانور هوایی موفقی را سپری کرد، در نظر گرفته شده اند. با وجود 6 الی 8 جنگنده جدید براحتی می توان از 400 الی 500 پرواز در سال انجام داد و بدین ترتیب می توان به برنامه 2000 پرواز در 3 تا 4 سال، خاتمه داد.

در سال 2015 میلادی، پروسه بازآموزی خلبانان و آزمایشات نظامی جنگنده های Т-50 در پایگاه نظامی "لیپتسک" به منظور الحاق جنگنده های تهاجمی نسل جدید به ارتش هوایی روسیه، انجام خواهند گرفت.

اما این که این جنگنده روسی و هواپیمای رادار گریز چینی چه تاثیری در توازن قوا خواهند داشت، مسئله ای است که از زبان یک تحلیلگر استرالیایی به آن خواهیم پرداخت.

 "دکتر کارلو کوپ" متخصص امور دفاعی اهل استرالیا که به عنوان یکی از منتقدین جدی سیاستهای دفاعی کشورهای غربی شناخته می شود در مقاله ای به بررسی توان این دو جنگنده جدید و پتانسیل های آنان برای به چالش کشیدن قدرت هوایی آمریکا پرداخته است که در این مطلب به آن می پردازیم.

به اعتقاد وی، در سالهای اخیر سیاستهای دفاعی آمریکا ضربات سختی را دریافت کرده است و یکی از مشکلات این کشور بحث تولید تعداد ناکافی از جنگنده های اف 22 است. این اتفاق که در زمان وزارت رابرت گیتس در آمریکا رخ داد نشان از بی توجهی مسئولین آمریکایی به تحولات مربوط به جنگنده های جدید روسی و چینی است. در حال حاضر آمریکا و متحدانش با کمتر از 200 فروند جنگنده اف 22 در برابر روسیه ای قرار دارند که برنامه ای برای تولید 1000 فروند هواپیمای تی 50 برای نیروهای مسلح خود و همچنین بازار صادرات دارد.

کارلو کوپ اضافه کرده است: در عین حال و با توجه به معرفی جنگنده جی 20 توسط چین مشکلات و تهدیدات آمریکا نیز افزایش می یابد. جنگنده اف 22 رپتور به عنوان یک پرنده پنهانکار تر از دو هواپیمای روسی و چینی به حساب می آید که از توانایی پرواز مافوق صوت بدون استفاده از حالت پس سوز در موتور بهره می برد و تاکتیک اصلی آن تعقیب هدف در خفاکاری و قفل راداری بر روی آن و از بین بردن آن از فاصله دور است.

وی تاکید می کند: در برابر جنگنده های قدیمی تر، این تاکتیک به نوعی جواب گو بوده و در تمرینات انجام شده در خود آمریکا اف 22 به راحتی توانسته است جنگنده هایی همچون اف 15 ، اف 16 و یا اف 18 را در نبرد هوایی  تمرینی غافلگیر کرده و اصطلاحا نابود کند اما مسئله از جایی آغاز می شود که دو جنگنده روسی و چینی مورد نظر از توانایی پنهان کاری قابل قبولی برخوردار هستند.

این توان پنهان کاری باعث می شود که اف 22 توان شلیک از فاصله دورتر را از دست داده و ناچار شود که برای یافتن هدف فاصله خود را با آن کم کند. این کاهش فاصله خود باعث می شود که امکان کشف رپتور توسط رادار و یا سامانه های جستجوگر فروسرخ تی 50 و یا جی 20 فراهم شود. باید گفت که هم جنگنده روسی و هم جنگنده چینی مورد نظر از توانایی بالایی در زمینه مانور و همچنین تسلیحات مناسبی برخوردار هستند و در صورت بروز نبرد بین طرفین در فاصله نزدیک تعیین برنده بسیار مشکل خواهد بود.

جنگنده T-50  اولین جنگنده پنهان کار روسها

این صاحب نظر مسائل هوانوردی یادآور شده است: دکترینی که آمریکا در این زمینه طراحی کرده است بر این اساس واقع شده است که جنگنده اف 35 که قرار است در تعداد بالایی تولید شود می تواند پرنده هایی مثل جی 20 و تی 50 را از میدان به در کند و حضور اف 22 نیز به نوعی یک تضمین کننده برتری در این میان به حساب می آید اما بسیار محاسبات نشان می دهد که این دو جنگنده روسی و چینی می توانند اف 35 را از نظر مانور مغلوب کرده و در عین حال سوخت و تسلیحات بیشتری نیز حمل کنند.

در عین حال هر دو هواپیمای شرقی مذکور به سامانه های پیشرفته هشدار دهنده و جنگ الکترونیک مجهز بوده و در عین حال به مجموع تسلیحات پیشرفته ای نیز مسلح هستند. ترکیب این چند مسئله باعث شده است تا حدس زدن نتیجه نبرد بین این جنگنده ها بسیار مشکل شده و در عین حال کار برای طرف غربی نیز بسیار مشکل شود.

کارلوس کوپ افزوده است: به نظر می رسد که وضعیت فعلی در بهترین حالت برای غرب یک اشتباه فاحش محاسباتی به دلیل عدم مطالعه و درک صحیح پیشرفت های چین و روسیه و در بدترین حالت نیز یک نوع شانه خالی کردن از مسئولیت برای جایگاه استراتژیک غرب در آینده باشد.

شاید بهتر باشد تا نگاهی به این دو جنگنده برای فهم بهتر مطلب داشته باشیم.

نگاهی به T-50 روس

جنگنده روسی T-50 که گاها با عنوان PAK FA نیز شناخته می شود توسط شرکت سوخوی روسیه طراحی و ساخته شده است. این هواپیما با توجه به خصایص پنهان کاری طراحی و ساخته شده و از یک دستگاه رادار آرایه فازی فعال باند ایکس مدل N036 Byelka و همچنین دو رادار کوچکتر باند ال برای امور ضد پنهانکاری و جنگ الکترونیک بهره خواهد بود.

رادار N036 Byelka

در بخش پیشرانه نمونه های اولیه این جنگنده از موتور مدل AL-41F1 استفاده می کنند که نمونه ارتقاء یافته موتور AL-31 می باشد. روسها البته به دنبال این هستند که در نمونه تولید انبوه از موتوری با عنوان Izdeliye 30 استفاده خواهد شد. این موتور از وزن کمتر و توان بیشتر برخوردار بوده و به راحتی به تی 50 اجازه رسیدن به سرعتهای بیش از 2 برابر سرعت صوت را می دهد.

این موتور همچنین از قابلیت تغییر دهنده بردار رانش نیز برخوردار بوده که توان مانور پذیری بی نظیری را به پاک فا می بخشد.

موتور AL-41F

در بخش تسلیحات نیز جنگنده روسی به دو سلاح هوا به هوای بسیار توانا مجهز است که می تواند بر هر جنگنده متخاصمی یک کابوس واقعی باشد. در بحث نبردهای فراتر از میدان دید این هواپیمای به گونه ارتقاء یافته ای از موشک R-77 که با عنوان K-77M شناخته می شود بهره می برد.

این موشک هوا به هوا خود از یک رادار آرایه فازی بهره برده و در برابر اهداف چالاک هوایی به سرعت واکنش نشان می دهد. اطلاعات زیادی در مورد این موشک جدید ارائه نشده است اما به نظر می رسد که برد آن در حدود 100 کیلومتر و یا بیشتر از آن باشد.

موشک K-77M


موشک R-74

در بحث نبردهای هوایی فاصله نزدیک نیز این هواپیما به نسل جدید موشکهای R-73 که با عنوان R-74 شناخته می شود مجهز شده است. این موشک فوق العاده مانور پذیر بوده و در برابر اقدامات متقابل بسیار مقاوم می باشد. یک توپ 30 میلی متری نیز بر روی تی 50 نصب شده است. فعلا اطلاعات خیلی زیادی در مورد جزئیات این جنگنده منتشر نشده است.

J-20 جنگنده ای در هاله ای از ابهام

اما کمی دورتر و در کشور چین هم قدم های بزرگی در چند سال اخیر در بخش هوانوردی نظامی برداشته شده است و کشور چین نیز با رونمایی از جنگنده J-20 چشم ها را به سوی خود معطوف کرده است. البته نکته متفاوت این است که بر خلاف جنگنده روسی، همتای چینی آن بیشتر در خفاء به کار و پیشرفت ادامه داده و صحبتهای رسمی کمتری در مورد آن صورت گرفته است.

عمده تصاویری که تا به امروز این جنگنده چینی بدست آمده است از منابع غیر رسمی و عکاسان آماتور بوده که از فاصله های دور گرفته شده و آنالیز این جنگنده را مشکل می کند.

جنگنده J-20

در آوریل 2009 در مقاله ای در روزنامه وال استریت ژورنال آمریکا اخباری مربوط به حمله سایبری و سرقت اطلاعات مربوط به جنگنده اف 35 مطرح شد.

به نظر می رسد این اطلاعات در طراحی و ساخت جنگنده چینی نقش مهمی داشته است. تا به امروز حتی برخی از منابع از دست یابی چینی ها به لاشه جنگنده پنهان کار ساقط شده اف 117 آمریکا در بالکان در سال 1999 میلادی نیز اشاره کرده و معتقد هستند که از آن منبع نیز برای مطالعه و فهم چگونگی طراحی پرنده های پنهان کار بهره برده شده است.

در بخش تسلیحات ، الکترونیک پروازی و پیشرانه اطلاعات رسمی وجود نداشته و مقامات چینی ترجیح داده اند تا در سکوت خبری این طرح را پیش ببرند. برخی کارشناسان معتقد هستتند که موتورهای سری AL-41 روسی در این جنگنده چینی مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

به گزارش مشرق، مسلما باید به این مسئله اعتراف کرد که آینده هوانوردی نظامی مسلما متعلق به پرنده های پنهان کار چه در بخش پهپادها و چه هواپیماهای با سرنشین است.

اما نکته مورد نظر این است که ایالات متحده آمریکا در سالهای اخیر شدیدا بر روی توانایی پرنده های پنهان کار خود مانور داده است. این تبلیغات از یک طرف و از طرف دیگر حوادثی چون ساقط شدن اف 117 آمریکایی در بالکان و یا شکار پهپاد RQ-170 توسط ایران که شاید از لحاظ تکنولوژیکی از کشورهایی مثل روسیه و یا چین در سطح پایین تری هستند این سوال را به وجود می آورد که در صورت رو به رو شدن این محصولات آمریکایی با پرنده های پیشرفته روسی و چینی چه حوادثی رخ خواهد داد؟

مسلما و بنا بر نظر بسیاری از کارشناسان مستقل دفاعی در جهان، ورود جنگنده های پنهان کار روسی و چینی به بازار صادرات ، بعلاوه انواع سامانه های راداری زمینی و موشکهای سطح به هوا کار را بیش از پیش برای ایالات متحده آمریکا و متحدان آن سخت خواهد کرد.

بازگشت مقتدرانه قدیمی‌ترین تانک ایرانی پس از 60 سال +عکس

بازگشت مقتدرانه قدیمی‌ترین تانک ایرانی پس از 60 سال

با توجه به وجود زیر ساختهای مورد نظر برای تعمیر و نگهداری تانک ام 47 در داخل کشور و همچنین تولید برجک و سامانه های جدید در نزاجا، دیگر هیچ نیازی به قطعات وارد شده از خارج وجود نداشته و می توان با استفاده از توان داخلی، این تانک پیشرفته را برای رفع نیازهای امروز کشور در اختیار داشت.

مشرق ، در روز 31 فرودین ماه سال 1393 ، از پنج دستاورد جهاد خودکفایی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران رونمایی شد که یکی از آنها تانک "سبلان" بود. سبلان برای همه ایرانیان یادآور سومین قله مرتفع ایران واقع در استان اردبیل در شمال غرب کشور است که اقتدار و عظمتش همواره در یاد ایرانیان خواهد ماند. اما این که سبلان دقیقا چه تانکی بوده و چگونه به اینجا رسیده است را باید در ادامه بخوانید.

تانک سبلان در حقیقت یک ارتقاء سنگین بر روی تانکهای قدیمی ام 47 پاتن است که اوایل دهه 1950 میلادی در زمان رژیم طاغوت از آمریکا خریداری شد. بر اساس اطلاعات منابع خارجی، ایران در حال حاضر چیزی نزدیک به 160 دستگاه از این تانکها را در اختیار دارد.

تانک آمریکایی M47

ام 47 تانکی میان وزن بود که در سالهای اوایل جنگ سرد به منظور مقابله سیل پایان ناپذیر تانکهای روسی که در نقاط مختلف از جمله منطقه آلمان در حال رشد بودند ساخته شد. این تانک در حدود 48 تن وزن داشته و با یک قبضه توپ 90 میلی متری مسلح شده بود.

عمده "ام 47 " های ایرانی در زمان جنگ در خدمت لشکر 81 زرهی کرمانشاه بوده و در هشت سال دفاع مقدس حضور داشتند. اما این تانک مشخصا در قرن بیست و یکم با شرایط اولیه خود حرفی برای گفتن نداشت و یا باید برای اوراق شدن استفاده و یا این که فکری برای تغییر اساسی در آن داده می شد.

سال گذشته و در جریان رونمایی از نمونه جدید تانک ذوالفقار و تانک صمصام، امیر پوردستان فرمانده نزاجا از برجک جدید ساخت جهاد خودکفایی نزاجا خبر داد و اعلام کرد که در فروردین 1393 از این تانک جدید رونمایی خواهد شد. نزاجا به وعده خود عمل کرد و در آخرین روز از فرودین ماه از تانک سبلان رونمایی شد.

امیر پوردستان همچنین سال گذشته اعلام کرده بود که سبلان یک بروز رسانی بر روی تانک ام 47 است و با این اوصاف، در نگاه اول برجک مورد نظر به عنوان مشخص ترین تغییر در سبلان به چشم می آید.

تانک سبلان در سمت چپ - به تغییرات در توپ و برجک دقت کنید

برجک مورد نظر در کناره های توپ و بخش های کناری برجک، شباهت خاصی به نمونه مورد استفاده در تانک ذوالفقار دارد. این موضوع نشان از افزایش بقاء پذیری و فاکتور حفاظت در این تانک دارد. همچنین دو عدد سامانه نارنجک انداز مخصوص پرتاب نارنجکهای دود زا نیز بر روی دو طرف این برجک نصب شده است که می تواند در مواقع خطر از آن برای پخش دود بهره برد. همچنین بر روی چرخ های تانک نیز یک پوشش حفاظتی افزوده شده است.

نکته بعدی که شاید یکی دیگر از مهم ترین خصوصیات پروژه سبلان باشد، تغییر سلاح اصلی تانک ام 47 یعنی توپ 90 میلی متری به توپ 105 میلی متری است. چند نکته در مورد این تغییر وجود دارد که بایستی به ترتیب به آن پرداخت .

توپ 105 میلی متری موجود بر روی سبلان شباهت خاصی به گونه مورد استفاده بر روی تانک های ام 60 ایرانی و همچنین گونه ارتقاء یافته صمصام دارد. در حقیقت می توان این گونه نتیجه گیری کرد که این دو تانک ایرانی از یک توپ مشترک بهره می برند. این توپ در حقیقت مدل L7 ساخت انگلستان می باشد که به نوعی مشهورترین توپ 105 میلی متری، خصوصا در جهان غرب به شمار می آید. آمریکایی ها حتی از این توپ در مدل اولیه تانک آبرامز نیز بهره بردند.

تانک صمصام - به شباهت توپ با "سبلان" دقت کنید

با استفاده از این توپ امکان استفاده از طیف وسیعی از مهمات های ضد زره و شدید الانفجار برای تانک "سبلان" به وجود می آید که اصولا توپ 90 میلی متری فاقد این توانایی می باشد. بحث دیگر این است که با استفاده از توپ 105 میلی متری مورد نظر یک گونه شبیه سازی بین تانک سبلان و تانکهای صمصام ایران شکل می گیرد و هر دو تانک از یک نوع توپ و مشخصا یک نوع مهمات بهره می برند. این امر پشتیبانی در زمان جنگ را از واحدهای استفاده کننده از هر دو تانک را راحت تر و البته ارزان تر می کند.

البته این مسئله در بخش آموزش نیز به کاهش زیرساختهای مورد نظر و در نتیجه صرفه جویی در هزینه می شود. بر اساس اعلام فرمانده نیروی زمینی هزینه آماده سازی یک تانک ام 47 ، یک سوم یک تانک تی 72 می باشد که تایید دیگری برای به صرفه بودن تولید این تانک می باشد.

اما نگاهی دقیق تر به برجک تانک سبلان نکته دیگری را نیز برای ما مشخص می کند و آن هم نصب سامانه پریسکوپ توپچی بر روی برجک این تانک است که کمک می کند تا کاربر مورد نظر به راحتی به کنترل محیط اطراف پرداخته و به هدف یابی بپردازد. می توان این گونه نتیجه گرفت که مسئولین نزاجا سامانه هدف یابی و پریسکوپ مخصوص توپچی مشترکی را برای هر سه تانک صمصام، ذوالفقار و سبلان در نظر گرفته اند تا به نوعی استاندارد سازی را در تانکهای ایرانی به انجام برسانند.

پریسکوپ تانک ذوالفقار 3- پریسکوپ تانک سبلان - پریسکوپ صمصام

البته ذکر این نکته نیز مهم است که با توجه به وجود زیر ساختهای مورد نظر برای تعمیر و نگهداری تانک ام 47 در داخل کشور و همچنین تولید برجک و سامانه های جدید به صورت بومی هیچ نیازمندی به کشورها و یا قطعات وارد شده از خارج وجود نداشته و می توان با استفاده از توان داخلی و بدون هیچ کمکی از خارج از کشور تانکی پیشرفته برای نیازهای امروز کشور را در اختیار داشت.

در بخش موتور نیز به نظر می رسد با توجه به این نکته که سیستم پیشرانه این تانک سالها بدون مشکلی برای تانک مورد نظر کار کرده و می تواند سرعتی تا 60 کیلومتر بر ساعت را برای این تانک به ارمغان آورد و مسئولین نیز اشاره ای به تغییر در سیستم پیشرانه تانک سبلان نداشتند، می توان این گونه نتیجه گرفت که پیشران تانک مورد نظر همچنان به مانند تانک ام 47 یک دستگاه موتور بنزینی با توان 810 اسب بخار است که البته توان کامل سرویس و نگهداری از آن نیز در داخل کشور وجود دارد.

در پایان ذکر این نکته مهم به نظر می رسد که تانک سبلان در ابتدای راه قرار دارد و در طول سالهای آینده می تواند با شرکت در آزمایش های گوناگون و همچنین استفاده از فناوری های دیگر موجود در این بخش در کشور به سطح بالاتری از توان رزمی رسیده و سپس به تولید انبوه برسد.

نزاجا به عنوان کاربر اصلی تانک در نیروهای مسلح کشورمان، علی رغم تمامی تحریم ها و مشکلاتی که در طول دوران پس از پیروزی انقلاب متحمل شده است، هنوز هم حرف های بسیاری در زمینه طراحی و تولید تجهیزات مدرن دفاعی داشته است و حالا "ذوالفقار" به دستان نیروی زمینی، آماده نشان دادن عظمت سبلان به دشمنان این مرز و بوم هستند.