عکس/اولین شلیک اس300 در یونان

عکس/اولین شلیک اس300 در یونان

در جریان رزمایش "عقاب سفید" در کشور یونان ، اولین شلیک از سامانه روسی S-300PMU1 متعلق به ارتش این کشور صورت گرفت. یونان طی قراردادی 2 آتشبار از این سامانه شامل 12 پرتاب گر را خریداری کرده است.

ارتش روسیه به اس 400 مجهز شد

ارتش روسیه به اس 400 مجهز شد

نسل جدید سامانه موشکی اس - ۴۰۰ که نسخه بهینه سازی شده سامانه موشکی اس - ۳۰۰ است در اختیار ارتش روسیه قرار گرفت.

به گزارش مشرق، واحد مرکزی خبر به نقل از شبکه تلویزیونی روسیا الیوم نوشت: سامانه جدید اس -400 توانایی های رزمی و تخریبی بالایی دارد و ضریب خطا در آن نزدیک به صفر است.

سامانه موشکی اس-300 می تواند هر هدفی را در فاصله پنج تا 195 کیلومتری منهدم کند اما سامانه اس-400 اهداف را در فاصله سه تا 240 کیلومتری نابود می کند.

همچنین احتمال سرنگون کردن هواپیماها در سامانه اس-300 حدود نود درصد است در حالی که این احتمال در خصوص سامانه اس-400 صد درصد است.

سامانه اس-400 می تواند به طور همزمان سیصد هدف را شناسایی و سی و شش هدف را نابود کند ولی سامانه اس-300 می تواند به طور همزمان یکصد هدف را شناسایی و ده هدف را نابود کند.

سامانه اس-400 پیشرفته ترین سامانه ضدهوایی در جهان محسوب می شود و می تواند با همه انواع هواپیماهای نظامی از جمله هواپیماهای رادارگریز آمریکایی مقابله کند و موشک های بالستیک و کروز را سرنگون کند.

سامانه های اس-300 و اس-400 ظرف فقط پنج دقیقه آماده شلیک می شوند.

سامانه موشکی آینده روسیه که اس-500 نام دارد نسخه توسعه یافته اس-400 خواهد بود که در ساخت آن از پیشرفته ترین فناوری های جهان استفاده خواهد شد.

طبق برنامه دولت روسیه این سامانه تا سال 2020 تحویل ارتش روسیه خواهد شد.

از این سامانه برای دفاع از شهرهای بزرگ و اهداف راهبردی استفاده خواهد شد و خواهد توانست به طور همزمان ده هدف بالستیک را که سرعت آنها به هفت کیلومتر در ثانیه می رسد و موشک ها و اهداف هوایی که با سرعت مافوق صوت حرکت می کنند را نابود کند.

به گفته مسئولان روس سامانه اس-500 از همتای آمریکایی خود پاک-3 که تازه ترین نسخه موشک های پاتریوت است برتر است.

ماموریت اصلی سامانه اس-500  نابود کردن موشک های برد متوسط و قاره پیما است.

جینز دیفنس: «صیاد 2» شبیه پاتریوت است/ برنامه دفاع هوایی ایران سر درگم کننده است

مشهورترین نشریه دفاعی جهان

جینز دیفنس: «صیاد 2» شبیه پاتریوت است

برنامه دفاع هوایی ایران سر درگم کننده است

تحلیلگر این نشریه تاکید کرده است: سامانه "صیاد-"2 " می تواند به یک رقیب برای سامانه رعد تبدیل شود که در رژه نظامی 21 سپتامبر 2012 ایران به نمایش درآمد اما از محفظه‎هایی پرتاب شد که مشابه نوع مورد استفاده توسط سامانه دفاع هوایی پاتریوت است.

، تنها چند روز پس از رونمایی موشک صیاد-2 و نمایش خط تولید آن، هفته نامه دفاعی جینز انگلیس در مطلبی با عنوان «ایران موشک سطح به هوای میان‎برد دیگری را بیرون داد» به ارائه تحلیلی از این دستاورد دفاعی کشورمان پرداخت.

در ابتدای مطلب و در ذیل تصویری از موشک و پرتابگر آن به شاخص‎ترین خصوصیات ظاهری موشک به این صورت اشاره شد که «صیاد-2 ایران بر مبنای موشک سطح به هوای دریایی RIM-66 استاندارد (SM-1) شکل گرفته و از محفظه‎هایی مشابه پاتریوت شلیک شد».
 
در ادامه این گزارش که به قلم دبیر بخش خاورمیانه و آفریقای هفته نامه جینز دیفنس نوشته شده با اشاره به اینکه «با اعلام شروع تولید یک موشک سطح به هوای میان‎برد دیگر به نام صیاد-2، ایران به افزایش سردرگمی پیرامون برنامه‎های دفاع هوایی خویش ادامه داده است»، تلاش شده استقلال دفاعی ایران زیر سوال برود و آمده است: « به موشک صیاد-2 برای اولین بار در آوریل 2011 (فروردین و اردیبهشت 1390) اشاره شده، زمانی که رسانه‎های ایرانی گزارش کردند این موشک، آزمایش شده و نمونه ارتقاء یافته صیاد است که خود نمونه ‎ایرانی - موشک چینی HQ-2 است و این سامانه چینی هم نمونه‎ای از سامانه روسی S-75 است».

جینز دیفنس با درج نقل قولی از فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الأنبیاء ارتش با اشاره به اینکه امیر اسماعیلی اعلام کرده که موشک صیاد-2 با سامانه اس-200 به کار گرفته شده است، نوشته است: «در حالی که اینگونه تصور می‎شد صیاد-2 یک موشک سطح به هوای دوربرد جدید باشد، سرتیپ اسماعیلی تصریح کرد این موشک به سامانه قبلی افزوده می‎شود و نه جایگزین موشک فعلی سامانه اس-200. او در اکتبر 2013 (مهر-آبان 1392) به رسانه‎ها گفته است که ما توانستیم با تغییر ساختار و پروتکل‎های سامانه اس-200 و استفاده از موشک های صیاد-2 توانمندی‎های اس-200 را برای پوشش ارتفاعات متوسط افزایش دهیم».

دبیر بخش خاورمیانه و آفریقای هفته نامه جینز در بررسی خود از پیشینه این موشک می‎نویسد: «هنگامی‎که صیاد-2 در مراسمی ‎در 9 نوامبر (18 آبان) برای اولین بار رونمایی شد مشخص گردید که این موشک از بدنه موشک سطح به هوای دریایی استاندارد استفاده می‎کند که ایران در دهه 1970 از آمریکا خریداری کرده است.»

به نوشته وی، مسئولان ایرانی قبلاً گفته بودند که در حال تولید نسخه بومی از موشک SM-1 با نام محراب هستند و نیروی دریایی ایران در 1 ژانویه 2012 (11 دی 1390) اعلام نمود که موشک محراب برای اولین بار شلیک آزمایشی خود را از شناور سریع (ناوچه) گرز به انجام رسانده است.»

مشهورترین نشریه دفاعی جهان، در زمینه بررسی پرتابگر موشک ایرانی با مقایسه آن با یک نمونه ساخت آمریکا معتقد است: «بر خلاف نمونه دریایی، صیاد-2 از محفظه‎هایی پرتاب شد که مشابه نوع مورد استفاده توسط سامانه دفاع هوایی پاتریوت یا همان MIM-104 است و در جریان رونمایی یک پرتابگر چهار فروندی مستقر روی کامیون نمایش داده شد».

نویسنده مطلب با توجه به اهمیت سامانه‎های هدفگیری و کنترل موشک بیان کرده است که «اطلاعات اندکی از سامانه هدایت صیاد-2 و برد آن منتشر شده و وزیر دفاع ایران آن را یک سامانه پدافندی ارتفاع بالا و برد متوسط توصیف و اعلام کرد این موشک با سامانه تلاش به کار گرفته می‎شود. ژنرال دهقان گفت: سامانه پدافندی تلاش برای تشخیص و رهگیری هدف‎ها برای موشک صیاد-2 طراحی و ساخته شده است. آزمایش‎های این سامانه موفق بوده و به امید خدا خط تولید آن در آینده نزدیک راه‎اندازی می‎شود".

جینز دیفنس همچون سایر نشریات غربی در ادامه گزارش خود تلاش کرده این دستاورد موشکی کشورمان را ضعیف و مبهم جلوه دهد و بر این اساس، آورده است: « تلویزیون ایران همچنین تصاویری از شلیک صیاد-2 از یک پرتابگر نشان داد که ظاهراً موفق به رهگیری یک هدف شد. تصاویر به روشنی رادارهای مرتبط را نمایش نداد اما به نظر می‎رسد یک ارتفاع‎یاب به طور گذرا دیده می‎شود که القاء کننده استفاده موشک به همراه یک سامانه قدیمی روسی یا چینی به جای یک رادار پیشرفته سه بعدی است».

با ذکر مقدمات فوق، در ادامه مطلب این هفته نامه به سامانه‎های دیگر دفاع هوایی برد متوسط ایران اشاره شده است. نویسنده در این بخش عنوان کرده است که «نمونه اولیه SM-1 برد 40 کیلومتر داشت اما صیاد-2 توان بالقوه دستیابی به برد بیشتر را دارد در صورتی که یک سامانه هدایت برای میانه مسیر داشته باشد که آن را کارامدتر از نمونه پیشین به سمت هدف هدایت کند.»

تحلیلگر این نشریه در عین حال نتوانسته اند این موفقیت نیروهای مسلح ایران را نادیده بگیرند و در ادامه نوشته خود آورده است: « این اقدام می‎تواند "تلاش" یا همان سامانه "صیاد-"2 " را به یک رقیب برای سامانه رعد تبدیل کند که در رژه نظامی 21 سپتامبر 2012 (31 شهریور 1391) به نمایش درآمد و مشابه سامانه پدافند هوایی میان‎برد روسی بوک به نظر می‎رسد که اطلاعی از بدست آوردن آن توسط ایران در دست نیست. در آن زمان اعلام شد رعد 50 کیلومتر برد دارد.»

در انتهای گزارش مشهورترین نشریه دفاعی جهان نیز به نکاتی بر مبنای تصاویر منتشر شده اشاره شده است. از جمله در ذیل تصویری که در آن پرتابگر 4 فروندی در حال شلیک موشک است، بکارگیری این پرتابگر را در آزمایش عملیاتی مورد توجه قرار داده است.

 

این نشریه در بیان تفاوت پرتابگرهای نمایش داده شده برای موشک جدید پدافند هوایی ایران نوشته است: «این تصویر پرتابگر صیاد-2 را با دو محفظه موشک نشان می‎دهد که در تصاویر نمایش داده شده در تلویزیون ایران، در حال شلیک موشک به نظر می‎رسد. این پرتابگر ظاهراً پیش نمونه بوده زیرا به طور محسوسی متفاوت از پرتابگر نمایش داده شده در رونمایی روز 9 نوامبر به نظر می‎آید خصوصاً از این جهت که محفظه‎های پرتاب کوتاه‎تر هستند».

 

به گزارش مشرق، هرچند دبیر بخش خاورمیانه و آفریقای نشریه جینز قبلاً در مطالبی صراحتاً به دنبال زیر سؤال بردن دستاوردهای دفاعی ایران بوده  و به عنوان مثال پس از رونمایی نمونه دریایی ایران-140 با استناد به دوربین زیر هواپیما و عدم خریداری مستقیم آن توسط ایران از سازنده، کل پروژه و رونمایی را دروغ دانسته بود (این ادعا مفصلا توسط مشرق بررسی و رد شد) اما در این گزارش خود نتوانسته اهمیت ساخت چنین سامانه ای را مخفی نگاه دارد.

تصویر درج شده در گزارش جینز دیفنس درباره رادار سامانه جدید ایران

البته در مطلب فوق با توجه به غیر قابل انکار بودن ساختن موشک، وجود خط تولید، پرتابگرها و شلیک با ظرافت خاصی پس از اشاره به شباهت‎های صیاد-2 به استاندارد، با پرداختن به سایر پروژه‎های موشک‎های پدافند هوایی ایران، از بیان تفاوت‎های واضح ظاهری دو موشک صرف نظر شده است. نکاتی که می‎تواند اجرای فرایندهای طراحی و توسعه بومی را بر مبنای سایر سامانه‎های موجود برای رسیدن به محصول موشک صیاد-2 به اثبات برساند.

از آن جمله بیشتر بودن طول موشک صیاد-2 از RIM-66 استاندارد، مشابهت بالک‎های کنترلی موشک در انتهای بدنه با طراحی انجام شده در بالک موشک طائر-2 در سامانه رعد، تفاوت زوایای حمله و فرار بال موشک و فاصله بالک‎های کنترلی از انتهای بال در مقایسه با موشک استاندارد.

ناگفته نماند طرح موشک استاندارد، الهام‎بخش و مبنای طراحی چندین موشک پدافند هوایی در کشورهای مختلف دنیا بوده و خود آن نیز در آمریکا با بهسازی‎ها و توسعه‎های پی در پی همچنان در گونه‎های جدید و دوربرد در حال خدمت در ناوشکن‎های نیروی دریایی این کشور و هم‎پیمانان آن است.

در بخش دیگری از این گزارش، نویسنده برای ابهام آمیز دانستن بکارگیری موشک صیاد-2 در سامانه اس-200 با اشاره به تصویری که در آن رادار ارتفاع‎یابی که متعلق به سامانه روسی اس-200 است، شلیک موشک در کنار آن را عملی القاء گرایانه از سوی ایران می‎داند در حالی که در همان تصویر، آنتن های سامانه اخلالگری دیده می‎شود که همواره در کنار سامانه اس-200 ایران استفاده می‎شود و بنا بر این موشک صیاد-2 از مجموعه یک سامانه اس-200 شلیک شده و نه فقط در کنار رادار ارتفاع‎یاب آن.

وحشت الجزیره از سامانه "صیاد۲"

  وحشت الجزیره از سامانه "صیاد۲"

این شبکه اعلام کرد در حالی گفتگوهای ژنو درباره پرونده هسته ای ایران به پایان رسیده است که ایران ساخت موشک جدیدی را شروع کرده است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر شبکه تلویزیونی الجزیره انگلیسی با تلاش برای شبهه افکنی در فعالیتهای سیاسی ایران در عرصه بین المللی تلاش کرد سیستم جدید پدافند هوایی ایران را یک تهدید برای همسایگان اعلام کند.

الجزیره افزود: موشک صیاد-2 موشکی میان برد است که می تواند بالگردها و هواپیماهای بدون سرنشین و اهداف دیگر را هدف قرار بدهد و بنابر اعلام رسانه های محلی در ایران، به زودی سامانه موشکی دیگری به صورت انبوه تولید خواهد شد که قادر است موشک صیاد را رهگیری کند.

تمام این سخنان در حالی است که سامانه صیاد2 یک مجموعه دفاع هوایی است که برای دفاع در برابر هرگونه تهاجم هوایی طراحی شده و در رده موشکهای آفندی قرار نمیگیرد.

آشنایی با 5 سامانه دفاع هوایی ناشناخته +عکس

 


آشنایی با 5 سامانه دفاع هوایی ناشناخته

خودکفایی در طراحی و ساخت سامانه های پدافندی، تنها مختص به نیروهای مسلح کشورمان نبوده و بسیاری از ارتش های جهان، با هدف بالابردن توان دفاعی خود، به سراغ تولید چنین سامانه هایی رفته اند.

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، اس 300، هاوک، رولند و یا راپیر از جمله نام های شناخته شده و معروف در دنیای موشکهای سطح به هوا و یا اصطلاحا "سام" هستند. اما کشورهای دیگر نیز در این حوزه فعالیتهای زیادی داشته و دستاوردهای مناسبی را معرفی کردند. در این مطلب شما را با 5 سامانه موشکی سطح به هوا که عمدتا برای مخاطبین ایرانی ناشناخته است آشنا می کنیم.

ADATS

این سامانه سوئیسی به نوعی منحصر به فرد به شمار می آید. این سیستم پدافند هوایی ساخت شرکت " Oerlikon-Contraves "  قابلیت درگیری با اهداف هوایی و همچنین زرهی را نیز دارا می باشد. در یک نگاه کلی " ADATS " شامل 8 فروند موشک و سامانه های هدایتی آن است که معمولا بر روی یک دستگاه نفربر M113 نصب شده است.

موشکهای به کار رفته در این سامانه که به صورت دو جفت 4 تایی نصب شده و از سیستم هدایت "سوار بر امواج لیزری" برای هدف یابی و تعقیب استفاده می کنند. در این روش امواج لیزری به هدف تابانده شد و پس بازتابش آن و شلیک شدن موشک به دنبال این امواج می رود.

این سامانه موشکی به صورت اختصاصی برای درگیری با اهداف پروازی در ارتفاع بسیار پایین و تا برد 10 کیلومتری مثل بالگردها، پهپادها ، موشک های کروز و تسلیحات دور ایستا و البته خودروهای زرهی طراحی و ساخته شده است. " ADATS " توان حضور در محیطهای مربوط به جنگ های شبکه محور را داشته و این امکان وجود دارد که 6 واحد از این موشک که در فضایی به فاصله 20 کیلومتر قرار دارند توسط یک فرماندهی واحد کنترل شده و همزمان با 48 هدف هوایی و زمینی درگیر شوند.

سر جنگی این موشک به شکل ترکیبی طراحی شده و هم قابلیت انفجار در نزدیکی اهداف هوایی و ترکش شوندگی و همچنین دارای خرج گود و قابلیت نفوذ در زره های واکنشی تا حدود 900 میلی متر را دارا است. این موشک دارای سرعتی در حدود 3 برابر سرعت صوت و توان مانوری در حدود 60 جی است. وزن سر جنگی این موشک نیز در حدود 12.5 کیلوگرم بوده و می تواند تا ارتفاع 7 هزار متری صعود کند.

استفاده از سامانه جلونگر فروسرخ و الکترواپتیک نیز به این موشک کمک می کند که در شرایط بد آب و هوایی و در شب یا روز بدون مشکل خاصی با اهداف خود درگیر شود. برد عملیاتی این سامانه در حدود 400 کیلومتر و سرعت آن در هنگام حرکت در حدود 58 کیلومتر بر ساعت است.

Bamse

شرکت سوئدی " Saab Bofors Dynamics " از جمله شرکتهای معروف و بسیار با سابقه در حوزه طراحی و ساخت انواع تسلیحات در جهان است. در کشور ما بیشتر سامانه " RBS-70 " از این شرکت سوئدی که در سالهای جنگ نیز بخشی از پدافند هوایی کشور را بر عهده داشت شناخته شده است. اما سامانه دفاع هوایی مورد نظر به صورت اختصاصی برای مقابله با تهدیداتی با سطح مقطع راداری و ارتفاع پروازی پایین و همچنین سرعت بالا طراحی و ساخته شده است.

" Bamse " می تواند با تهدیداتی در ارتفاع و فاصله 15 کیلومتری مثل موشکهای کروز، پرنده های بدون سرنشین و همچنین مهمات هوشمند و دور ایستا درگیر شود. این سامانه موشکی از یک رادار سه بعدی ساخت شرکت اریکسون سوئد که در باند C کار می کند برای بحث جستجو و هدف یابی بهره می برد. پرتاب گر این موشک یک سامانه کششی با دو چرخ است که برای تحرک به خودروی کشنده نیاز داشته و می تواند تا 6 فروند موشک را حمل کند.

در مدت زمان کمتر از 3 دقیقه این 6 پرتاب گر دورباره بارگذاری و آماده کار می شود. به غیر رادار مورد نظر یک سامانه ردیاب حرارتی و همچنین سامانه تشخیص دوست از دشمن بر کارایی های این سامانه سوئدی افزوده است. سامانه های پرتاب گر و رادار این موشک از همدیگر جدا هستند و متناسب با شرایط منطقه عملیاتی از امواج رادیویی و یا کابل های فیبر نوری برای ارتباط استفاده می کنند.

موشک به کار رفته در این سامانه از سیستم کنترل فرمان در خط دید بهره برده و سرجنگی آن از خرج گود و قابلیت ترکش شوندگی برخوردار است. سوخت به کار رفته در این موشک نیز از نوع جامد است. این موشک از سال 2008 به این سو در خدمت نیروهای مسلح سوئد قرار دارد.

CA-95

این سامانه متحرک پدافند هوایی که از موشکهای هدایت فروسرخ بهره می برد ساخت کشور رومانی است. " CA-95 " سامانه ای متحرک مجهز به 4 موشک پدافند هوایی است که می تواند با تهدیدات هوایی در فاصله 4200 متر، ارتفاع 3500 متر و سرعت 1100 کیلومتر بر ساعت درگیر شود.

4 موشک مورد نظر بر روی این زره پوش در 2 پرتاب گر جداگانه نگاه داشته می شوند. موشکهای مورد نظر با برخورد مستقیم به هدف منفجر شده و در عین حال دارای فیوز مجاورتی نیز هستند که در صورت لزوم در فاصله 2.5 متری هدف سر جنگی را منفجر می کند. این سامانه از 3 نفر خدمه بهره برده و سامانه حفاظت در برابر جنگهای شیمیایی، میکروبی و هسته ای نیز بر روی آن نصب شده است.

کل این سامانه که بر روی یک خودروی زره پوش چهار چرخ قرار گرفته است وزنی در حدود 7 تن داشته و می تواند تا مسافت 700 کیلومتری را با سرعت 90 کیلومتر بر ساعت طی کند. مدرن سازی که بر روی این سامانه صورت گرفته است آن را قادر ساخته است که بتواند در شبکه یکپارچه پدافند هوایی و در کنار سایر سامانه های پدافندی به عملیات بپردازد.

Umkhonto

سامانه دفاع هوایی بعدی که معرفی خواهد شد از کشور آفریقای جنوبی بوده و معنای آن "نیزه" است. این سامانه پدافندی در گونه با هدایت فروسرخ و راداری و با استفاده از سیستم پرتاب عمودی عرضه شده و هم اکنون در نیروی زمینی و دریایی آفریقای جنوبی وارد خدمت شده است. گونه اول این موشک یعنی Umkhonto – IR از هدایت فروسرخ بهره برده و اولین موشک سطح به هوای فرو سرخ در جهان به شمار می آید که از سامانه پرتاب عمودی و قابلیت "قفل بر روی هدف پس از پرتاب" نیز بهره می برد.

این موشک در بخش موتور به تغییر دهنده های بردار رانشی مجهز شده و به دلیل استفاده از طراحی پیشرفته بالکها می تواند مانورهایی تا 40 جی را انجام دهد. گونه ارتقاء یافته این موشک در حال حاضر در نیروی دریایی فنلاند وارد خدمت شده است که می تواند با اهدافی در فاصله 15 و ارتفاع 10 کیلومتری از سطح زمین درگیر شود.

شرکت " Denel " به عنوان سازنده این موشک در حال حاضر برنامه هایی را برای ارتقاء برد این موشک تا حدود 30 کیلومتر با استفاده از شتاب دهنده مرحله اول و همچنین ارتقاء نیروی موتور در دست دارد. وزن سرجنگی این موشک در حدود 23 کیلوگرم و سرعت آن نیز در حدود 2 برابر سرعت صوت است.

گونه دیگر این موشک " Umkhonto _R " نام دارد که از هدایت راداری بهره برده و برد آن در حدود 25 کیلومتر و ارتفاع درگیری آن نیز 12 کیلومتر است. آفریقای جنوبی در حال حاضر مشغول مذاکره با برزیل برای تولید مشترک این موشک است.

ATILGAN

و در نهایت آخرین سامانه موشکی سطح به هوایی که در این مطلب معرفی خواهد شد، سیستم دفاع هوایی " ATILGAN " ساخت شرکت " ASELSAN " ترکیه است. این سامانه دفاع هوایی ارتفاع پایین از موشکهای هدایت فروسرخ بهره برده و می تواند انواع موشکها در این کلاس مثل ایگلای روسی و یا استینگر آمریکایی را بر روی آن نصب کرد.

"ATILGAN" به طور معمول بر روی نفربرهای آمریکایی ام 113 نصب شده و از دو پرتابگر 4 تایی بهره می برد. البته باید گفت که این سامانه را می تواند بر روی سایر خودروهای زره پوش و نفربر نیز استفاده کرد.

سامانه تصویر ساز فروسرخ، قابلیت شناسایی محیط در شب و روز با استفاده از دوربین های چند منظوره و یک مسافت سنج لیزری از جمله سامانه هایی هستند که برای این سیستم دفاع هوایی تعریف شده اند. گونه نصب شده بر روی نفربرهای ام 113 به یک قبضه تیربار 12.7 میلی متری برای دفاع نزدیک نیز مجهز شده است که می توان آن را از درون نفربر فعال کرد. کلیه سامانه های هدایت موشکها نیز به سرعت قابلیت خروج از نفربر و استفاده در فاصله 50 متری از نفربر را نیز دارد.

ATILGAN در حال حاضر به غیر از ارتش ترکیه در نیروهای مسلح هلند و بنگلادش نیز وارد خدمت شده و قزاقستان نیز منتظر دریافت سامانه های سفارش داده شده خود است. بر اساس اخبار موجود روسیه نیز در حال ارزیابی این سیستم برای خرید آن است.