اف 22 چینی هم آمد!+عکس

اف 22 چینی هم آمد!+عکس

جنگنده جدید چینی‌ها بالاخره رونمایی شد و در نخستین نگاه به راحتی می‌شود سیمای آشنای جنگنده‌های پنهان‌کار آمریکایی اف22 و اف35 را در ظاهر آن تشخیص داد. اما این جنگنده چه ویژگی‌های بخصوصی دارد؟

به گزارش مشرق به نقل از خبرآنلاین، ظاهرا شگفتی‌های گاه‌و بی‌گاه صنعت هوایی چین به این زودی‌ها پایانی ندارد. همین چند وقت پیش بود که از احتمال رونمایی از کپی چینی اف22 صحبت کردیم. اما اکنون دیگر رسما می‌دانیم که این جنگنده جدید که فعلا جی31 نام گرفته، کپی مشخصی از اف22 و اف35 است. جالب اینکه چینی‌ها به شکل بانمکی حتی اندک تلاشی برای مخفی کردن این موضوع نکرده‌اند.

جنگنده جدید چینی که رسما چند روز پیش به پرواز درآمد، از نظر ابعاد چیزی است بین اف22 رپتور و اف35 که بال‌ها و دم اف35 را به ارث برده و دماغه و کابینش هم به شدت یادآور اف22 است. زمانی که لاکهید اف35 را طراحی می‌کرد، یکی از ملزومات طرح، نشستن و برخاستن هواپیما در باند کوتاه بود؛ برای همین هم این شرکت ناچار شد فن (پروانه) بزرگی را وسط بدنه هواپیما جای دهد. همین موضوع هم محدودیت‌های زیادی برای جنگنده به وجود آورد. اما اگر قرار بود اف35 بدون این محدودیت‌ها طراحی شود، چیزی می‌شد شبیه همین جنگنده جدید چینی!



پهنای بال جی31 ظاهرا حدود 11.5 متر و شبیه اف35 است. بدنه کلی جنگنده نیز به وضوح از اف 22 کوچک‌تر است. بال‌ها پس‌گرایی کمتری دارند و شکل کلی آن‌ها هم برخلاف بال‌های ذوزنقه‌ای شکل اف22 پس‌گرایی لبه فرار بیشتری دارند. دم جنگنده اگرچه از رپتور کوچک‌تر است، اما ظاهر آن که شباهت زیادی به دم اف22دارد.



این جنگنده برخلاف اف35 از دو موتور نیرو می‌گیرد. حتی بعید نیست که جنگنده از گونه اصلاح شده‌ای از موتورهای آر-دی-33 جنگنده میگ29 مثل آر-دی-93 استفاده کند؛ همان موتوری که در اصل قرار بود برای جنگنده مشترک چین و پاکستان یعنی جی‌اف17 استفاده شود.

در زیر بدنه جنگنده محفظه جنگ‌افزاری درازی واقع شده که احتمالا فضای بیشتری از اف35 برای حمل سلاح در خود دارد. اما گذشته از همه این‌ها همان‌طور که پیش از این هم اشاره کردیم، به هیچ شکلی نمی‌شود جی31 را رقیب جنگنده پیشین چینی‌ها یعنی جی20 به شمار آورد. جی20 به مراتب بزرگ‌تر از جی31 طراحی شده و حتی می‌شود گفت بزرگ‌ترین جنگنده پنهان‌کاری است که می‌شود تصورش را کرد.

این جنگنده تنها می‌تواند به عنوان جنگنده تهاجمی یا رهگیری دوربرد طراحی شده باشد؛ چیزی مثل ترکیب اف111 و سوخو24 یا ترکیب اف14 و میگ31؛ با این تفاوت که می‌تواند همزمان همه این‌ها باشد در عین حال هیچ کدام نباشد. نتیجه این‌که بعید نیست که جی31 جنگنده‌ای برای برتری هوایی و تهاجم سبک در کلاس اف35 و اف15 باشد؛ هرچند که هنوز نمی‌توان با قاطعیت در این مورد سخن گفت.

جی20، بزرگ‎ترین جنگنده پنهان‌کار نیروی هوایی چین

با انتشار این تصاویر، این طور به نظر می‌رسد که جنجال چند وقت پیش سنای آمریکا بر سر سرقت اطلاعات اف35 توسط چینی‌ها چندان هم بی‌راه نبوده است. جالب اینکه این تنها فناوری‌ای نیست که چینی‌ها از آمریکایی‌ها به سرقت برده‌اند. چینی‌ها ظاهرا اطلاعات محرمانه‌ای از خروجی‌های موتور اف22 و بی2 را نیز از طریق همین جاسوس‌بازی‌های اینترنتی به سرقت برده‌اند. این‌که دقیقا اطلاعات درز کرده تا چه حد در ساخت جنگنده جدید چینی‌ها تاثیر داشته هنوز معلوم نیست؛ البته کافی است که کمی صبر کنیم تا اطلاعات بیشتری از این هواپیما منتشر شود تا بشود تحلیل‌های دقیق‌تری روی ابعاد مختلف جنگنده جدید ارائه کرد.

مروری بر تحول موشک‌های ایرانی در رژه 31 شهریورماه

مروری بر تحول موشک‌های ایرانی در رژه 31 شهریورماه

در رژه روز ارتش و رژه نیروهای مسلح در 31 شهریور ماه هر سال، هم تجهیزاتی که به مرحله نمونه سازی رسیده و هم تجهیزاتی که تولید انبوه شده اند در معرض دید قرار داده می شوند.

  مشرق، همه ساله در سالروز آغاز جنگ تحمیلی 8 ساله رژیم بعث عراق علیه جمهوری اسلامی ایران نیروهای مسلح کشورمان طی مراسم رژه در مرقد مطهر حضرت امام خمینی(ره) به نمایش نیروها و تجهیزات خود می پردازند.

به طور معمول برخی تجهیزات قبلا معرفی شده و در رژه در معرض دید عموم خبرنگاران داخلی و خارجی قرار می گیرد، بعضی از آنها برای اولین بار در این رژه ها معرفی شده و به نمایش در می آید و البته تعداد اندکی هم بدون هیچ گونه معرفی خاصی فقط از مقابل جایگاه عبور کرده مانند پهپادی که در چند رژه اخیر در کنار پهپاد سفره ماهی نمایش داده می شود.

هر چند اینگونه اتفاقات بیشتر در تهران می افتد اما گاهی در رژه های شهرهای دیگر هم تسلیحات بسیار مهم به نمایش در می آید مانند موشک خلیج فارس که در اولین نمایش عمومی، همزمان با رژه تهران در بوشهر نیز حضور داشت ویا برخی مواقع هم موشک های مهمی پیش از آنکه در تهران دیده شوند مدتها در رژه شهرهای دیگر حضور داشته اند مانند موشک های هوا به سطح روسی مربوط به هواپیمای بمب افکن تاکتیکی سوخو-24 از جمله موشک ضد رادار خا-58. حضور پرتعداد ادوات تولید شده در رژه شهرستان ها هم از نکات قابل توجه و تأیید کننده کاربردی شدن آن تجهیزات در سراسر کشور است.

لازم به ذکر است در رژه روز ارتش در 29 فروردین و رژه نیروهای مسلح در 31 شهریور هر سال، هم تجهیزاتی که به مرحله نمونه سازی رسیده و هم تجهیزاتی که تولید انبوه شده اند در معرض دید قرار داده می شوند.
در بخش اول این گزارش که پیش روی شماست به معرفی مختصر دستاوردهای موشکی که در 6 سال گذشته در رژه این روز حضور داشته اند می پردازیم.
گفتنی است بسیاری از تجهیزات که در اینجا به آنها چندان اشاره ای نکرده ایم، پای ثابت رژه ها هستند مانند موشک های هوا به هوای کوتاه برد و میانبرد، و برخی از انواع موشک های هوا به سطح و انواع راکت های شلیک شونده از پرتابگرهای چند لوله ای.

سال 1385
از ویژگی های شاخص سامانه های راکتی و موشکی حاضر در آن سال، تنوع بالای سامانه های به نمایش درآمده نسبت بود. 25 نوع سامانه راکتی و موشکی شامل همه انواع سطح به هوا، هوا به سطح، هوا به هوا و سطح به سطح بود. موشک های دوش پرتاب سهند3 با برد کوتاه، سامانه های میانبرد هاوک با برد 40 کیلومتر، سام-6 با برد 25 کیومتر، اچ-کیو-2 با برد 34 کیلومتر اما سقف پروازی هدف بیش از 20هزار متر و موشک دوربرد پدافند هوایی اس-200 با برد بیش از 150 کیلومتر و سقف پروازی هدف بیش از 35هزار متر از جمله تجهیزات دفاع هوایی موشکی این رژه بودند.

از دیگر موشک های به نمایش درآمده در این روز باید به انواع شهاب-1، 2 و 3 و تندر69 اشاره نمود که در کنار راکت های زلزال-1، نازعات-6 و 10 و راکت انداز 4 لوله ای فجر-5 سطوح بسیار بالایی از قابلیت های سطح به سطح نیروهای مسلح کشورمان را ارائه نمودند.
موشک های سوخت مایع شهاب ایران با تلاش های بومی بر اساس موشک های بالستیک اسکاد روسی توسعه یافتند و به مرور و با بلوغ فناوری های موشکی در کشور، مولد انواع جدیدتر، با ابتکارات و طراحی های بومی شده بودند در حالی که در آن سال کسی از وجود نمونه های جدید با توانمندی های بالاتر در سال های بعد رونمایی شدند خبر نداشت.

در این رژه موشک های سطح به سطح ضدکشتی نیروهای دریایی کشورمان نیز حضور داشتند اما آنچه امروز جالب به نظر می رسد اعلام نمایش موشک سطح به هوای فجر در زمره تجهیزات دریایی در رژه سال 1385 است، موشکی که نوع بهسازی شده آن با نام محراب در آخرین رزمایش نیروی دریایی ارتش  آزمایش شد. البته چند سالی است جای این موشک در رژه تهران خالی است و بعضاً در رژه بوشهر حضور داشته است.

سال 1386

در رژه سال 1386، در کنار خانواده موشک های شهاب، یک نمونه از بالستیک های جدید کشور با نام قدر-1 حضور پیدا کرد، موشکی با سوخت مایع که دست کم 500 کیلومتر برد بیشتر نسبت به نمونه پایه موشک شهاب-3 داشت و در نتیجه از مناطق مرکز کشور نیز قادر به هدف قرار دادن نقاط مهم سرزمین های اشغال شده توسط رژیم صهیونیستی بود.

این موشک یک تفاوت مهم با شهاب-3 های اولیه داشت و آن هم شکل متفاوت سرجنگی آن بود که پیشتر در گزارشی به آن پرداخته بودیم. البته بیشتر بودن طول بدنه و بخش سرجنگی از دیگر تفاوت های قدر-1 با شهاب-3 بود در حالی که هر دو از پرتابگر مشابهی استفاده می کردند.

موشک قدر-1

یکی از دستاوردهای مهمی که در این سال برای اولین بار به نمایش در آمد بمب هوشمند و 2000 پوندی(907 کیلوگرمی) قاصد است که با برد دور ایستایی دست کم 30 کیلومتر، در اوائل شهریور ماه همان سال با حضور وزیر دفاع وقت رونمایی شده بود.

همچنین موشک دوش پرتاب سطح به هوای میثاق-2 نیز که قابلیت های بیشتری نسبت به نمونه های قبلی داشت در اختیار نیروهای مسلح دیده شد. اغلب سامانه های موشکی به نمایش در آمده در سال 85 در این رژه نیز حضور داشتند.

سال 1387

تنوع راکت های سطح به سطح در این رژه با حضور نمونه های جدیدتر زلزال بیشتر شد که برد نمونه آخر آن به بیش از 200 کیلومتر رسیده بود.

نمونه های موشک هوا به سطح و سطح به سطح ضد کشتی کوتاه برد کوثر، نصر-1 و دوربرد نور و اژدر والفجر-2 در این رژه حضور داشتند. راکت فجر-3 با برد 45 کیلومتر و پرتابگر 8 لوله ای و فجر-5 با برد 75 کیلومتر به همراه موشک سطح به هوای دوش پرتاب میثاق، و موشک های ضد زره توفان و بالستیک های شهاب های 1 و 2 و 3 و قدر-1 نیز از شرکت کنندگان راکتی و موشکی این رژه بودند که یکی دیگر از پرتنوع ترین رژه های موشکی سال های گذشته را شکل داد.

موشک بهسازی شده سامانه پدافند هوایی دوربرد اس-200

در این سال به طور رسمی از اجرای بهسازی های مهمی روی سامانه دفاع هوایی موشکی دوربرد اس-200 سخن به میان آمد و موشک بهینه شده آن نیز در مراسم حضور داشت.

یکی از موشک های جالب که در این رژه به نمایش درآمد، نمونه ای از شهاب-3 با شکل متفاوتی از سرجنگی بود که در گزارشی به بررسی آن پرداخته ایم.

سال 1388

دو سامانه موشکی مهم که برای اولین بار در این رژه در معرض دید خبرنگاران داخلی و خارجی قرار گرفت، یکی موشک بالستیک دوربرد سجیل ساخت ایران و دیگر سامانه دفاع هوایی کوتاه برد تور-ام-روسی بود.

سامانه تور-ام-1 به عنوان یکی از آخرین لایه های دفاع هوایی در هر منطقه و تا حدود بسیار زیادی به طور مستقل عمل می کند. هر خودروی پرتابگر در این سامانه خود مجهز به رادارهای جستجو و ردگیری و سامانه کنترل آتش بوده و توانایی شناسایی 48 هدف و درگیری با 2 هدف را تا برد 12 کیلومتر و سقف پرواز هدف تا 6هزار متر دارد که البته در ایران و بدست متخصصان داخلی این محدودیت تا حدود 10هزار و پانصد متر مرتفع شده است.

سامانه دفاع هوایی موشکی تور-ام-1

اما موشک دو مرحله ای و سوخت جامد سجیل با برد 2هزار کیلومتر به عنوان یکی از شاخص ترین دستاوردهای بومی در حوزه موشکی توجه بسیاری از کارشناسان موشکی دنیا را به خود جلب کرد. وجود سوخت جامد با فناوری های خاص خود، استفاده از دو مرحله برای جدا شدن بخشی از بدنه که از سوخت خالی شده برای سبکتر شدن و فناوری های لازم برای اجرای ایمن و مطمئن فرایند جدایش دو مرحله، سامانه های هدایت و کنترل(راهبری) مراحل اول و دوم در کنار استفاده از سرجنگی مشابه موشک های دوربرد قدر، از مهمترین شاخصه های موشک سجیل بود که هر یک چالش فناورانه مهمی محسوب می شود.

این موشک که طول آن از نمونه های قبلی بالستیک های ایرانی کمی بیشتر است از پرتابگری متفاوت نسبت به نمونه های سوخت مایع استفاده می کند.

موشک بالستیک سجیل

سال 1389
رژه این سال یکی از پربار ترین رژه ها از نظر نمایش پروژه ها و محصولات جدید دفاعی کشور در حوزه موشکی بود به طوریکه بالغ بر 4 دستاورد جدید مشاهده شد.

موشک سی-802 مربوط به پروژه قائم

موشک دورایستای قاصد-3 با هدفگیری الکترواپتیکی در فاز نهایی پرواز و برد بیش از 100 کیلومتر، موشک های ضد کشتی سی-801 و سی-802 به ترتیب با برد های بیش از 40 و 120 تحت پروژه قائم، سامانه سطح به هوای کوتاه برد اف-ام-80 با برد 8 تا 11 کیلومتر که پس از بهسازی و تجهیز به ادوات پیشرفته الکترواپتیکی مجدداً وارد خدمت شده، سامانه کوتاه برد دفاع هوایی راپییر به همراه رادار جداگانه که قابلیت درگیری مؤثری به آن می دهد، سامانه دفاع هوایی موشکی مرصاد با موشک شاهین و از همه جالبتر موشک بالستیک میانبرد قیام بود.

قاصد-3

موشک سوخت مایع قیام با برد 800 کیلومتر جزء آخرین دستاورهای موشکی کشور بود که کمی پس از معرفی در این رژه نمایش داده شد. این موشک با بهره گیری از فناوری و روش های جدید و دقیق هدایت و کنترل برای ایجاد پایداری بی نیاز از بالک شده و در نتیجه سطح بدنه آن فاقد بالک هایی است که در همه موشک های قبلی ایرانی حتی سجیل دیده می شد.

این مسئله صرف نظر از کاهش نسبی وزن، موجب کمتر شدن سطح مقطع راداری موشک شده و ذخیره و انبارداری آن از بابت حجم مورد نیاز را هم کاهش داده و برای پرتاب احتمالی از سیلو نیز به فضای کمتری احتیاج دارد.

قیام-1 با وجود 300 کیلومتر برد بیشتر نسبت به موشک میانبرد شهاب-2، تنها 2 کیلومتر بیشتر از آن اوج می گیرد که این مسئله به بسیاری از سامانه های ضد موشکی دشمن برای انهدام آن فرصت بیشتری نمی دهد. به علاوه این موشک با وجود طول بیشتر، تنها 100 کیلوگرم سنگین تر از شهاب-2 است که نشان دهنده بهره گیری از فناوری ها و مواد جدید در ساخت اجزای آن است. با در نظر گرفتن مجموع ویژگی های قیام-1، آن را حاصل 25 سال فعالیت موشکی کشور می دانند.

در این سال رکورد حضور موشک های بالستیک در رژه ها شکسته شد و 20 فروند از انواع مختلف شهاب و قدر و سجیل به نمایش در آمدند.
موشک ضد کشتی رعد که نوع توسعه یافته از موشک های ضد کشتی کرم ابریشم توسط متخصصان داخلی است برای شرکت در این رژه در نظر گرفته شده بود. از تفاوت های این موشک با نمونه های اولیه، تجهیز به موتور اصلی جت به جای موتور راکتی برای رسیدن به بردهای بیشتر و در حدود 300 کیلومتر است.

سال 1390
رژه سال گذشته نیروهای مسلح در مرقد امام، نیز با حضور پررنگ تجهیزات موشکی در حوزه های مختلف و رکورد شکنی مجدد بالستیک ها برگزار شد. 20 فروند پرتابگر موشک های ضد رزه توسن با برد بیش از 4هزار متر که بر روی خودروهای تاکتیکی سفیر نصب شده بودند، نزدیک به 25 فروند موشک دوش پرتاب که توسط موتور سواران و واحدهای خودرویی حمل می شد، 14 فروند موشک بالستیک از انواع شهاب و قدر و سجیل و قیام، 7 فروند فاتح-110 و خلیج فارس، سه نمونه از کروزهای دریایی و 7 نوع سامانه دفاع هوایی موشکی از جمله مهمترین تجهیزات موشکی حاضر در مراسم این سال بودند.

نمونه احتمالاً ایرانی موشک هوا به هوای دوربرد فینیکس

موشک کروز دریایی دوربرد صاعقه با برد بیش از 300 کیلومتر بر روی پرتابگر مخصوص خود، سکوی پرتاب سه فروندی قارعه که به نظر حامل موشک های میانبرد نصر یا ظفر بود، سامانه خوداتکای ولایت که حامل موشک های نور یا قادر است، سامانه های دفاع هوایی کوتاه برد راپییر، اف-ام-80، میانبرد هاوک، دوربرد اس-200 در غالب یک یا دو پرتابگر، و همچنین سامانه های تور-ام-1 و سام-6 و صیاد-1 هر یک با سه پرتابگر در معرض دید قرار گرفتند.

پرتابگر 3 فروندی خلیج فارس؛ پرتابگرهای تکی فاتح-110 در زمینه تصویر دیده می شود

موشک های فاتح-110 که برخی آن را شبه بالستیک می نامند به صورت 4 پرتابگر تک فروندی که دو تای آن فاقد اتاقک خدمه زیر ریل موشک بود، یک پرتابگر سه فروندی موشک ضد کشتی خلیج فارس که نمونه دریایی فاتح-110 محسوب می شود، 4 موشک میانبرد شهاب-2 و سه فروند قیام-1، 4 موشک دوربرد قدر-اف که برای اولین بار به نمایش در می آمد و سه فروند سجیل هم 21 موشک بالستیک حاضر در این رژه بودند.

ستون بالستیک های دوربرد کشور؛ قدر-اف و در ادامه سجیل

راکت های زلزال نیز با پرتابگر سه فروندی مشابه موشک خلیج فارس در این رژه حضور یافتند که البته قبلاً در رزمایش پیامبر اعظم دیده شده بود. با توجه به مصاحبه خبری روز گذشته فرمانده کل سپاه و اشاره به خطای کمتر از 50 متری زلزال و برد 300 کیلومتری آن، می توان علت حضور پر رنگ زلزال در رژه های اخیر و رزمایش پیامبر اعظم در سال 90 را بهتر درک نمود.

انواع تسلیحات هواپرتاب نیروی هوایی ارتش نیز مانند رژه 29 فرودین 90 با رنگ آمیزی جدید که آنها را عملیاتی تر نشان می داد در رژه حاضر شده بودند. از آن جمله باید به بمب 2000 پوندی قدر، بمب هوشمند اپتیکی قاصد، موشک قاصد-3، موشک و بمب هدایت لیزری ستار محصول پروژه عصر-67 اشاره کرد.

یکی از نکات مهم در رژه سال گذشته، حضور موشک خلیج فارس در رژه شهر بوشهر است که نشان دهنده اهمیت این سلاح برای نیروهای مسلح کشور و از طرفی مستقر بودن آن در مناطق عملیاتی مربوط به خود است.

همچنین در این رژه ماکت هایی از برخی تجهیزات موشکی بزرگ به نمایش در آمد که به نظر می رسد برای عملیات های فریب و در پایگاه های موشکی غیرواقعی به کار می رود.

تسلیحات ساخت داخل که همگی با رویکرد ایجاد بازدارندگی برای پیشگیری از حماقت دشمنان تا حد امکان و پاسخ کوبنده و مؤثر برای پشیمان کردن وی در صورت بروز یک درگیری ساخته شده اند بعضی بر مبنای نمونه های خارجی و برخی با تکیه بر طراحی بومی ساخته شده اند اما همه آنها به علاوه نمونه هایی که مستقیماً از خارج خریداری شده اند در طی دوران خدمت خود در برنامه های مختلف بازسازی و بهسازی شده اند و امروزه متخصصان کشورمان به تمام زوایای عملکردی آنها آشنایی و حتی احاطه دارند.

ایران به دنبال ساخت موشک مرگبار ضد تانک کورنت روسیه است

ایران به دنبال ساخت موشک مرگبار ضد تانک کورنت روسیه است

یک روزنامه اماراتی مدعی شد که ایران از طریق طرحی که حزب الله و سوریه در اختیارش قرار داده است، مشغول ساخت و تولید موشک های ضد تانک کورنت روسیه است.

به گزارش خبرگزاری رشد، روزنامه گلف نیوز در خبری مدعی شد که ایران در حال تقلید در ساخت موشک مرگبار ضد تانک کورنت روسیه است، موشکی که حزب الله لبنان در جنگ دوم خود علیه اسرائیل استفاده کرد.
روزنامه گلف نیوز به نقل از منابع دفاعی لبنان و مسکو به اظهارات یکی از مشاوران دفاعی مسکو اشاره کرده است مبنی بر اینکه ایران احتمالا طرح ساخت این موشک های کورنت روسیه را از حزب الله گرفته است؛ یکی از تحلیلگران موسسه دفاعی \"جین\" انگلیس در این بین مدعی شده است که سوریه ممکن است منبع ارائه طرح موشک کورنت روسیه به ایران باشند زیرا ایران مجوز روسیه برای تولید این موشک را ندارد.
در ادامه این خبر آمده است؛ ارتش رژیم صهیونیستی در بدست آوردن اطلاعات بیشتر درباره اینکه آیا حزب الله لبنان موشک کورنت دارد یا خیر،‌ ناکام مانده است.
موشک کورنت بردی برابر با ۵.۵ کیلومتر و یا ۳.۵ مایل دارد،‌ حزب الله اعلام کرده است؛ که این موشک در طول جنگ ۳۴ روزه سال ۲۰۰۶ میلادی با اسرائیل، دو تانک پیشرفته مدل \" Merkava-۴\" رژیم صهیونیستی را نابود کرده است؛ این وب سایت در ادامه خبر خود مدعی شده است که این موشک ها از لبنان به سوریه قاچاق شده اند.
بر بنیاد این خبر، در دسامبر سال ۲۰۱۰ میلادی بود که \"گابی اشگنازی\" رئیس سابق ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی اعلام کرد که در تاریخ ۶ دسامبر سال گذشته، یک موشک ضد تانک کورنت برای اولین بار در غزه شلیک شد و یک تانک رژیم صهیونیستی را نیز هدف قرار داد و به داخل پوسته خارجی این تانک نفوذ کرد؛ اشکنازی اعلام کرد که آنها درباره یک موشک عظیم صحبت می کنند؛ موشکی که خطرناک ترین نوع در میدان جنگی محسوب می شود و پیشتر نیز در جنگ لبنان استفاده شده است.

مقایسه تجهیزات رزمندگان ایرانی در دفاع مقدس با دهه 90 + عکس

با پایان جنگ تحمیلی، تجربه گرانبهای آن سال‌ها و عمق بینش فرماندهان به نیازهای تسلیحاتی برای بهبود توانمندی رزمی، آغازگر تلاش‌های فراوانی در زمینه تسلیحات و تجهیزات بوده تا شمشیر رزمندگان تیزتر شود.

  انسان ها عنصر اصلی در جنگ زمینی هستند که با تجهیزاتی از یک کارد و سرنیزه گرفته تا سلاح های صوتی و لیزری با هم درگیر می شوند. هر چند سابقه سال های دفاع مقدس در کشورمان اثبات کرده که ایمان و اراده نیروهای زمینی بسیار مهمتر از کیفیت و کمیت تجهیزات آنها است اما واقعیت این است که هر چه سربازان مجهزتر باشند، روند و نتیجه بهتری در میدان نبرد رقم خواهد خورد.

از این رو در این گزارش به معرفی اجمالی و مرور جدیدترین تجهیزات بومی که در اختیار نیروهای زمینی کشورمان قرار دارد، می پردازیم تا وضعیت تسلیحات و تجهیزات آنها در عرصه نبردهای مدرن روشن تر شود.

تجهیزات رزمندگان زمینی در گذشته شامل سلاح انفرادی، نارنجک دستی و سرنیزه، ماسک شیمیایی، قمقمه آب، کلاهخود و لباس و پوتین معمولی، سلاح های نیمه سنگین شامل تیربار و آر-پی-جی و بعضاً تک تیرانداز و به ندرت دوش پرتاب های سطح به هوا و ضد زره بوده است.

رزمندگان اسلام در دفاع مقدس

در سال های دفاع مقدس بیسیم و دوربین برای همه سربازان موجود نبود، تعداد سلاح های نیمه سنگین به نسبت نفرات هر واحد رزمی، درصد مناسبی را شکل نمی داد و تسلیحات ضدزره هدایت شونده قابل حمل توسط نفر نیز به هیچ وجه کافی نبوده و از نظر وسائل حمل و نقلِ تعداد نفرات کم، نیز تنها موتورسیکلت آن هم نه به تعداد فراوان در جبهه ها موجود بود.

با پایان جنگ تحمیلی، تجربه گرانبهای آن سال ها و عمق بینش فرماندهان به نیازهای تسلیحاتی برای بهبود توانمندی رزمی، آغازگر تلاش های فراوانی در زمینه های مختلف تسلیحات و تجهیزات بود تا شمشیر رزمندگان تیزتر شود.

حاصل این تلاش ها تولید انواع ادوات مخابراتی، سلاح، پوشش های حفاظتی، تجهیزات اپتیکی و حرارتی و حتی وسائل نقلیه کوچک جدید است.

در زمینه مخابراتی کلاه های دارای میکروفون، بیسیم های دیجیتال انفرادی با رمز کننده و قابلیت جنگ الکترونیک، بیسیم زیرآبی برای غواصان از جمله تجهیزات در اختیار رزمندگان است. همچنین دیده بان های مسلح پدافند نیز به تجهیزات پیشرفته ای برای ردیابی هواگردهای دشمن و ارسال بیدرنگ اطلاعات به مراکز فرماندهی منطقه ای تجهیز شده اند که در نوع خود بی نظیر است. انواع گیرنده های مکانیابی جهانی نیز برای کمک به موقعیت یابی در اختیار رزمندگان نیروهای زمینی قرار دارد.

هر چند از بین سلاح های انفرادی جدید ساخته شده در کشور تنها نمونه اس-5.56 که شباهت بسیاری به ام-16 آمریکایی دارد عملیاتی شده اما وضعیت تسلیحات نیمه سنگین به مراتب بهتر است.

سلاح اس-5.56، تک تیرانداز 12.7 میلیمتر در تصویر راست؛ نفر مجهز به دوربین دید در شب در تصویر چپ

تیربارهای با کالیبر 7.62 امروز به تعداد زیاد در اختیار یگان ها قرار دارد. این تیربارها به دوربین های دید در شب و حرارتی نیز مجهز شده اند تا در تاریکی مطلق یا در مه و گرد و غبار نیز کارامد باشند. این سلاح ها با نرخ آتش 650 تا 800 تیر بر دقیقه و برد مؤثر 1500 و برد نهایی تا 4000 متر به خوبی آتش پشتیبانی لازم را ایجاد می کنند.

نارنجک اندازهای خودکار 30 و 40 میلیمتری به ترتیب با برد نهایی 1730 و 2200 متر و نرخ آتش 420 و 300 گلوله بر دقیقه و نمونه نیمه خودکار رولور 40 میلیمتری قابل حمل توسط نفر با برد 365 متر و نرخ آتش 18 گلوله در دقیقه آتش پشتیبانی بی نظیری از نوع انفجاری را برای نیروها فراهم می کنند. دو نوع سنگین تر این نارنجک اندازها بر روی ادوات حمل و نقل هم نصب شده اند.

رولور نارنجک انداز در تصویر راست و نمونه خودکار 40 میلیمتری در تصویر چپ

خمپاره انداز 60 میلیمتری کوماندویی با جرم 6.25 کیلوگرم و برد 800 تا 1050 متر و نرخ آتش 20 شلیک در دقیقه و نوع مستقر شونده 17.5 کیلوگرمی با برد 2550 متر و نرخ آتش 30 گلوله بر دقیقه به عنوان سلاحی با حجم کم و قابل نقل و انتقال، بارانی از گلوله های مرگبار را بر سر دشمن می ریزند.

چند نمونه اسلحه تک تیرانداز جدید با برد بالا در کنار تولید انبوه تک تیرانداز معروف اس-وی-دی امروزه به فهرست تسلیحات سربازان ایرانی اضافه شده است. این تک تیراندازها دارای مشخصات عملکردی بالایی هستند از جمله اس-وی-دی با برد مؤثر 1300 متر و کالیبر 7.62 میلیمتر، نمونه 12.7 میلیمتری با برد تخمینی بیش از 1000 تا 1500 متر و نمونه 20 میلمتری تکتاب دارای برد 2هزار تا 3هزار متر هستند. بعلاوه برای سلاح های قبلی مانند ژ-3 نیز دوربین های هدفگیری دقیق تولید می شود که با نصب روی این سلاح، دقت و برد مؤثر آن را بیش از پیش افزایش می دهد. همه تک تیراندازهای نام برده شده نیز به دوربین های دید در شب و حرارتی قابل تجهیز هستند.

موتورهای چهارچرخ، راکت انداز RPG-29، تک تیرانداز، کلاه کامپوزیتی و تورهای استار در این تصویر مشهود هستند

چند نسل از دوش پرتاب های سطح به هوا مانند میثاق که با سرعت 600 متر بر ثانیه می تواند اهداف هوایی را تا برد 5هزار متر و سقف پرواز 4هزار متر مورد اصابت قرار دهد و دو نسل از موشک سطح به سطح ضد زره مانند صاعقه نیز ساخته شده و در اختیار نیروهای زمینی کشورمان قرار دارد که برد آن هزار متر بوده و قابلیت نفوذ در زره های واکنش دهنده تا 650 میلیمتر را دارد.

راکت انداز کارامد آر-پی-جی-29 نیز امروز در کشور تولید شده و در اختیار رزمندگان زمینی قرار دارد. نوعی سلاح «زاویه زن» هم برای عملیات های خاص تولید شده که به کاربر امکان شلیک به زوایای غیر مستقیم را می دهد.

شلیک موشک سطح به هوای میثاق توسط دیده بان مسلح

در زمینه محافظت از سربازان، کلاه کامپوزیتی ضد گلوله که انواع مختلف آن قابلیت مقاومت در برابر پرتابه هایی با سرعت تا 680 متر بر ثانیه را دارند، انواع پوشش های محافظ ضد گلوله و ضد انفجار برای بدن، پوشش های استتار چند طیفی با قابلیت کاهش اثرات فروسرخ بدن و همچنین ماسک و لباس های جدید برای مقابله با تهاجمات ش.م.ر. به تولید انبوه رسیده است.

چند نمونه تجهیزات هشدار دهنده حملات میکروبی و شیمیایی و داروهای لازم برای مقابله فوری با اثرات این سلاح ها نیز در ایران ساخته شده است. گفتنی است خود لباس سربازان نیز هم از نظر فضا و جای کافی برای تجهیزات اضافی و هم از نظر رنگ و الگوهای استتار دیجیتالی به کار رفته کاملاً جدید هستند.

ساخت انواع چترهای سقوط آزاد و پاراگلایدر مورد استفاده سربازان و همچنین کوله پشتی های جدید مجهز به شارژ کننده تجهیزات برقی و همچنین نوعی با قابلیت ارسال اطلاعات صوتی و تصویری که تولید داخل هستند در اختیار نیروهای زمینی کشورمان قرار داده شده است.

کوله پشتی شارژ کننده تجهیزات(سمت راست) و دارای فرستنده اطلاعات صوتی و تصویری(چپ)

امروزه سربازان زمینی کشورمان به جز دوربین های دوچشمی معمولی از انواع دوربین های حرارتی و دید در شب انفرادی در انواع دستی یا نصب شونده روی کلاه بعلاوه انواع موجود روی تسلیحات برخوردارند. این تجهیزات منجر به افزایش آگاهی سربازان از محیط اطراف در شب، آب و هوای مه آلود و یا گرد و غبار شده و در نتیجه سطح آمادگی رزمی نیروها را در شرایط مختلف به میزان زیادی بهبود داده است. همچنین مسافت یاب های لیزری ساخت داخل نیز برای کمک به هدفگیری و شناسایی دقیقتر مواضع و ادوات دشمن در اختیار نیروها قرار دارد.

موتورسیکلت های چهارچرخه که پیشتر به آن پرداخته بودیم امروزه به تعداد زیاد در اختیار واحدهای مختلف ارتش و سپاه در سراسر کشور قرار دارد. این وسیله دارای مزیت های حرکتی زیادی بوده و قابلیت نصب انواع تسلیحات و تجهیزات پشتیبانی را دارد. همچنین چند نوع خودروی پرتحرک زمینی شامل رمل نورد سمندر، یک نوع خودروی تاکتیکی کوچک مجهز به تیربار چندلوله چرخان ملقب به اشداء و یک خودروی سبک 4*4 فوق سبک به نام رنجر نیز در جهاد خودکفایی نزاجا ساخته شده است. تیربار 6 لوله چرخان نصب شده روی این خودرو دارای کالیبر 7.62 میلیمتر، برد مؤثر بیش از 1000 متر و نواخت تیر استثنایی بیش از 4000 تیر بر دقیقه است.

از راست به چپ خودروهای تاکتیکی سمندر، رنجر و اشداء

این خودروها که ظرفیت 2 تا 3 نفر را دارند برای کاربردهای خاصی ساخته شده اند. سمندر که قابلیت نصب تیربارهای 7.62 تک لول و چرخان و تیربار 12.7 میلیمتری دشکا را دارد با اتکا به سامانه تعلیق خاص، تایرهای پهن و فاصله زیاد محورها و چرخ ها برای حرکت های سریع و مانور بدون از دست دادن تعادل در محیط صحرا و رمل بسیار مناسب است.

خودروی رنجر نیز با توجه به ابعاد کوچک و وزن کم برای انتقال توسط بالگردها و هواپیماهای ترابری کوچک و متوسط مناسب بوده تا با اتکا به تحرک بالای خود و آتش ناشی از شلیک بیش از 4هزار گلوله بر دقیقه پشتیبانی کاملاً‌ موثری را از نیروهای پیاده به عمل آورد.

جایروپلین دو نفره و نمونه هایی از کایت موتوردار و پاراموتور(پاراگلایدر موتوردار) نیز برای گشت زنی و انتقال هوایی یک یا دو نفر نیرو ساخته شده است که در بین آنها جایروپلین به دلیل قابلیت بلند شدن از مسافت های کوتاه، برد و سقف پرواز مناسب، بیشتر می تواند مفید باشد.

جایروپلین دو نفره در اختیار ناجا

البته لازم به ذکر است برای نیروهای ویژه دریایی نیز زیردریایی های یک و دو نفره، هواناو کوچک، قایق های دو نفره و موتورهای زیرآبی برای غواصان ساخته شده تا در عملیات های آبی-خاکی برای انتقال امن و آسان تر نیروها به کار روند.

برخی از تجهیزات انتقال دریایی از بالا به پائین، موتور دریایی، هواناو و زیرسطحی

پهپادهای کوچک و ربات های زمینی که نمونه های مختلف آنها در کشور ساخته شده از جمله وسائلی است که می تواند به فهرست تجهیزات نیروهای پیاده کشور افزوده شود. این پهپادها که شامل نمونه های دست پرتاب بال ثابت، بالگردهای کوچک و متوسط هستند در درجه اول برای شناسایی موقعیت دشمن که اصل مهمی در طراحی عملیات نظامی در تهاجم و دفاع است مفید خواهند بود. ربات های زمینی نیز برای شناسایی موانع کارگذاشته شده توسط دشمن یا هشدار خطرات شیمیایی و بیولوژیک علاوه بر کار شناسایی و جاسوسی طولانی مدت از فواصل بسیار نزدیک دشمن قابل بکارگیری هستند.

تجهیزات جدیدی نیز در کشورهای پیشرفته دنیا برای کمک به سربازان ساخته شده است که با توجه به توانمندی بالای متخصصان و صنایع داخلی ایران طراحی و تولید آنها دور از دسترس نخواهد بود. از آن جمله می توان به نمایشگرهای پیشرفته برای هر سرباز که موقعیت نیروهای خودی و دشمن را به همراه نقشه نمایش می دهد، دوربین های کوچک مستقر روی سلاح و کلاه با قابلیت به اشتراک گذاری اطلاعات با سایر سربازان و فرمانده، نمایشگر نصب شده روی کلاه، ربات های پوشیدنی که برای ایجاد قابلیت حمل بارهای سنگین و کمک به حرکت در محیط های مختلف طراحی شده اند، پوتین هایی با قابلیت ذخیره انرژی و راحتی حرکت اشاره کرد.

در کشورمان ایران نیز ضمن در نظر داشتن توانمندی های اعجاب آور متخصصان و صنعتگران در تولید تجهیزات مورد نیاز با یکپارچه سازی برنامه های مختلف به روز رسانی تجهیزات سربازان و سرمایه گذاری بیشتر که برای انبوه نیروهای پیاده کشورمان قطعاً توجیه اقتصادی نیز خواهد داشت می توان روند تبدیل همه واحدهای نیروهای زمینی کشور را به سربازان حرفه ای تسهیل و تسریع کرد.

اولین ملاقات ایرانی ها با موشک اسکاد

اولین ملاقات ایرانی ها با موشک اسکاد

با دیدن موشک یازده متری اسکاد با برد سیصد کیلومتر،‌ بر حیرت‌شان افزوده شد. آنها کاتیوشا را دیده بودند با طول حداکثر یک و نیم متر تا دو متر که بردشان حدود 15 کیلومتر است.

به گزارش مشرق به نقل از فارس، صدای اذان صبح، سکوت سرد پادگان را شکست. دوازدهم آبان ماه 1363 روز شروع آموزش در محل پادگان تیپ 155 موشکی بود.

روز اول، کلاس به صورت عمومی بود به منظور آشنایی و توجیه نیروهای آموزشی با سامانه‌های موشکی.

تجهیزات سامانه موشکی در سالنی بزرگ، آرایش میدانی داشتند، ماموریت و شرح وظایف هر یک از تجهیزات را بر مقوایی نوشته و بر روی‌شان نصب کرده بودند. علاوه بر این، کنار هر یک از تجهیزات، فردی متخصص ایستاده بود و درباره ماموریت و عملکرد سامانه توضیح می‌داد: سکوی پرتاب، موشک، سیستم تست، سیستم هواسنجی، سوخت و...

نیروهای ایرانی با شور و شوق تمام به توضیحات متخصصان سوری گوش سپرده بودند و اشتیاق شدیدی از خود برای فراگیری نشان می‌دادند. سر حال بودن بچه‌ها در همان روز اول آموزش، سوری‌ها را به تعجب وا داشته بود.

سرگرد توفیق توضیح داد که این کلاس‌ها به منظور آشنایی است. ما برای شما کارگاه در نظر گرفته‌‌ایم، کارگاه‌های فرماندهی سکو، ناوبری سکو، سوخت و ترابری، هواشناسی و محاسبات و ...

کلاس‌های عمومی، شما را بیشتر با ماموریت‌ها، شرح وظایف، مشخصات، مختصات و جایگاه سازمانی هر یک از تجهیزات و همچنین تاکتیک سازمان رزم یک تیپ موشکی آشنا می‌کند و لازم است همه دانشجویان این اطلاعات را بدانند تا بتوانند به گروه‌های تخصصی وارد شوند.

به تعبیر رئیس ستاد تیپ موشکی، "افسران ایرانی" آنهایی نبودند که سوری‌ها تصور می‌کردند. آنها برای وقت گذارانی و خوردن و خوابیدن نرفته بودند. آنها می‌خواستند یاد بگیرند. اما این طور هم نبود که هیچ استرسی برای کار نداشته باشند.

با دیدن موشک غول پیکر اسکاد و آن همه تجهیزات و ریزه‌کاری‌های موشک، ‌بعضی‌ها با تعجب از خود می‌پرسیدند یعنی می‌توانیم یاد بگیریم؟ دامنه کار خیلی وسیعه...



با دیدن موشک یازده متری اسکاد با برد سیصد کیلومتر،‌ بر حیرت‌شان افزوده شد. آنها کاتیوشا را دیده بودند با طول حداکثر یک و نیم متر تا دو متر که بردشان حدود 15 کیلومتر است.

مهدی که بیشتر از همه در آموزش توپخانه حضور داشت و نیروهای زیادی را آموزش داده بود، با دیدن رنگ چهره دوستانش حس کرد بعضی از بچه‌ها با دیدن این همه تجهیزات پیچیده جا زده‌اند. رو به دوستانش گفت: «برادرها برای ما اپراتوری کار مهمه که یادگیری اون هم کار ساده‌ایه و زود یاد می‌گیریم، هر چند دستگاه‌ها پیشرفته باشن.

پیچیدگی سیستم‌ها توی مرحله اجرا آسونه. من مطمئنم که دست خدا یاورمونه. تا  اینجا هم که پیش اومدیم کار خدا بوده. مثلا شما ماشین حساب رو در نظر بگیرین. ما کاری نداریم که چه طور ساخته شده، سیستم پیچیده‌ای داره فقط کار با دکمه‌ها را یاد می‌گیریم و کارهامون رو راه می‌اندازیم. حالا هم اینجا با پیچیدگی سیستم کاری نداریم، کار ما اپراتوریه که اون هم آسونه...»

با این کارش قدری به بچه‌ها روحیه داد و افکار مشوش را از ذهن‌شان دور کرد.

عصر که برگشتند به اتاق‌ها، هر کدام از بچه‌ها یادداشت‌هایی برای خودشان نوشته و بعضی هم شکل تجهیزات را کشیده بودند. آنها را به همدیگر نشان دادند. دور هم نشستند و یکبار دیگر برنامه‌هایشان را مرور کردند و هم‌قسم شدند به عنوان سفیران جمهوری اسلامی مواظب اعمال و رفتار خود باشند. به جز درس و آموزش به چیز دیگری فکر نکنند، همه از انگیزه‌ بالایی برخوردار بودند.

تفاوت پادگان تیپ موشکی 155 با هتل بین‌المللی دمشق از زمین تا آسمان بود. حدود یک هفته در هتل از افسران ایرانی با بهترین غذاها پذیرایی شده بود و اگر اصرار خودشان نبود تا پایان دوره دوره همانجا می‌خوردند و استراحت می‌کردند و آب در دلشان تکان نمی‌خورد. اما هدف اصلی‌شان باعث شد راحتی هتل را رها کنند و در پادگانی با کمترین امکانات رفاهی روزگار سپری کنند و هیچ گله و شکایتی هم نداشته باشند.

اولین روز آموزش بعد از شام، خیلی زود چشم‌ها بر هم آمد و سکوت، ساختمان نیروهای آموزشی را فرا گرفت.